به گزارش خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران، طرح بحث از ضرورت کرسي هاي آزاد انديشي به بهمن ماه سال 81 بر مي گردد، نقطه شروع ماجرا، سخنان رهبري در ديدار اعضاي انجمن اهل قلم بود و طي سال هاي گذشته در ديدارهاي مختلف ايشان با نخبگان و دانشجويان کشور شاهد تأکيد دوباره و عتاب آلود رهبر بخاطر عدم تحقق مطالبه ي معظم له در اين مورد بوديم.

منشور سخنان رهبر معظم انقلاب در مورد کرسي هاي آزاد انديشي

ايشان فرمودند: فکر کنيد، بگوييد، بنويسيد، در مجامع خودتان منعکس کنيد آن کرسي هاي آزاد انديشي را که من صد بار با کم و رناديش، تأکيد کردم راه بياندازيد، اين مي شود يک فضا، وقتي يک فضاي گفتماني بوجود آيد همه در آن فضا فکر مي کنند، همه در آن فضا جهت گيري و کار مي کنند، اين همان چيزي است که شما مي خواهيد عزيزان من روي مسائل فکر کنيد تا به نتيجه برسيد، نهضت آزادي فکري اي که من پيشنهاد کردم در دانشگاه و حوزه راه بيافتد براي همين است تريبون هاي آزاد بگذارند و با هم بحث کنند، منتها نه متعصبانه و لجوجانه و تحريک شده به وسيله ي جريانات سياسي و احزاب سياسي که فقط به فکر آينده کوتاه مدت و مقاصد خودشان هستند.پس از سخنراني، عده اي از دانش آموختگان و پژوهشگران حوزه علميه، در نامه اي 3 روش را به ايشان پيشنهاد دادند، (تشکيل کرسي هاي نظريه پردازي، کرسي هاي پاسخ به سوالات و شبهات و کرسي هاي نقد و مناظره) که مورد تأييد ايشان قرار گرفت و هر 3 روش علمي و معقول دانسته شدند.

با وجود تأکيد رهبري در عرصه عمل تنها کرسي هاي نظريه پردازي آنهم بيشتر در حوزه و کمتر در دانشگاه و تاحدودي کرسي هاي پاسخ به شبهات برگزار شدند.

از سال 81 تاکنون مي توان ادعا کرد هيچ نتيجه عملي و ملموسي که حاکي از تغيير فضاي حوزه و دانشگاه به طرف تحقق اين 3 پيشنهاد باشد، به دست نيامده و پيشنهادهاي مذکور همچنان بر زمين مانده اند.

بيانات صريح و اعتراض آميز رهبر انقلاب در ابراز عدم رضايت از برگزاري کرسي هاي نظريه پردازي، راه بهانه جويي را براي همه دلسوزان نظام و رهبري بسته است و ديگر نمي توان به بهانه مصلحت انديشي اين فرمان و فريضه عمومي را فرو گذارد.

يکي از اهداف رهبري از بيان چنين پيشنهادي به حرکت افتادن عقول و خرد ورزي در ريشه ها و مبناها است، نه صرفا برپايي يک ميز.

مناظره يا تريبون آزاد دانشجويي

از ديگر هدف هاي معظم له، ايجاد آزادي براي تفکرات و تضارت آرا با رويکرد هاي علمي و محققانه است و نه صرفا آزادي براي وارد شدن به هر عرصه اي بدون تخصص و امکان داوري.

رهبر معظم انقلاب در ديدارشان با نخبگان فرمودند: اگر بخواهيم در زمينه گسترش و توسعه واقعي فرهنگ و انديشه و علم حقيقتا کار کنيم احتياج به آزاد انديشي داريم. آزاد انديشي در جامعه ما يک شعار مظلوم است، تاگفته مي شود آزاد انديشي عده اي فوري خيال مي کنند که بناست همه بنيان هاي اصيل در هم شکسته شود و آنها چون به آن بنيان ها دلسبته اند مي ترسند، عده اي ديگر هم تلقي مي کنند که با آزاد انديشي بايد اين بنيان ها شکسته شود هر دو گروه به آزاد انديشي ظلم مي کنند.

حفظ کرسي هاي آزاد انديشي و روشنفکري نه تنها رکن عمل دانشجويان بلکه وظيفه آنهاست، با برگزاري با کيفيت کرسي هاي آزاد انديشي علاوه برحل معضلات سياسي، فرهنگي و اعتقادي در دانشگاه ها امکان ارائه راهکارهاي مناسب براي معضلات جهاني فراهم مي شود.

از جمله مصائب آزاد انديشي مي توان به موارد زير نام برد:

1. مشکل انگيزه و ترس
2. مشکل ندانستن و محدوديت در شيوه ها
3. مسئله موضوعات مورد بحث در کرسي ها
4. چهره هاي هميشه ثابت کرسي ها
5. نبودن متولي دانشجويي و اتاق فکر جدي براي مديريت و راه اندازي کرسي ها
6. مشکلات امنيتي
7. بي توجهي رسانه اي

به اميد روزي که موانع آزاد انديشي در دانشگاه ها به طور کلي برداشته شود و توانائي ها و امکانات و غناي علمي براي استفاده از فضاي باز براي انديشه و سخنان باز مهيا شود.

گزارش از: زهرا اسماعيلي مطلق
/ش3