به گزارش
سرويس بين الملل باشگاه
خبرنگاران به نقل از آسيا تايمز آنلاين؛ هنگامي كه جنگي ميان دو كشور رخ مي دهد، در ظاهر نبردي نظامي به وقوع پيوسته است، اما تنها با پايان گرفتن جنگ است كه بسياري از موارد محرمانه اي كه عامل اصلي در بروز درگيري را ايفا كرده، مشخص مي گردد.
طي چند دهه اخير، فشارهاي بين المللي فراواني عليه ايران براي توقف و محدود سازي فعاليت هاي هسته اي آن اعمال شده است.
هركدام از اين دشمنان ايران براي اعمال فشار و خصومت خود، هدف خاصي را دنبال مي كنند و براي تحقق آن با يكديگر متحد شده اند.
برخي از آنان خواستار تغيير نظام جمهوري اسلامي بوده و برخي نيز خواهان تضعيف موقعيت جهاني آن است.
عربستان سعودي در اين ميان بدنبال فلج كردن حكومت ايران و تثبيت خود بعنوان قدرت مطلق در خاورميانه مي باشد.
با وجود فعاليت احزاب مخالف در دايره سياسي و حكومتي ايران، همكاري و همدستي عربستان با اين مخالفان بعيدبه نظر مي رسد؛ چرا كه سناريو تغيير سياسي گزينه مناسبي براي اهداف مورد نظر سعودي ها نيست.
رهبريت ديني در ايران، اصلي ترين نقطه قوت اين كشور محسوب مي گردد و به همين نسبت، فاكتور نامطلوبي براي سعودي ها است.
موقعيت قدرتمند ايران بعنوان كشوري مسلمان و شيعه، نوعي تبليغ اين مذهب در تمام دنياست و تاثير چشمگيري بر خنثي سازي طرحهاي غرب براي تروريست و متحجر جلوه دادن مسلمانان داشته است.
آمريكا، اسرائيل و اتحاديه اروپا نيز سالهاست تلاشهاي فراواني براي اعمال تغييرات اساسي در حكومت اسلامي ايران با روشهاي مختلف انجام داده است.
اين متحدان با همكاري نمايندگان خود درخاورميانه، از جمله حكومت آل خليفه بحرين و آل سعود عربستان، سعي درسركوب انقلاب هاي دمكراتيك در كشورهاي اين منطقه داشته و اهداف استعمارگرايانه خود را در حكومت غير مستقيم بر مردم كشورهاي ثروتمند خاورميانه دنبال مي كنند
نقش رياض در سركوب جنبشهاي مردمي مصر، بحرين و يمن غير قابل انكار است. يك ايران دمكرات و مستقل نيز همچنان يك دشمن جغرافيايي، سياسي و ديني بشمار ميآيد.
حكومت آل سعود بخوبي آگاه است كه قادر به مقابله با ايران نمي باشد، بنابراين با روشهاي گوناگون سعي در تضعيف ان دارد.
اعمال تحريم هاي سنگين و طولاني مدت، كاهش قيمت جهاني نفت با افزايش توليد نفت عربستان و دستكاري در واحدهاي مالي كه موجب افزايش هزينه هاي واردات ايران مي شود، تنها بخشي از اقدامات رياض عليه تهران است.
ترور شخصيت هاي علمي و مذهبي نيز روش ديگري از عربستان و همكاري با غرب عليه جمهوري اسلامي بشمار مي آيد.
در انتهاي اين گزارش آمده است؛ بديهي است كه عربستان، تنها از طريق تداوم فشارهاي همه جانبه بر حكومت ايران مي تواند به تحقق اهداف خود اميدوار باشد، در غير اينصورت ضعف سياسي و نظامي آل سعود، در برابر تهران بخوبي عيان مي باشد.
اگرچه اينگونه فشارها ايران را وادار به پرداخت هزينه هاي فراواني كرده، اما تاكنون نتوانسته آنرا تضعيف و موقعيت عربستان يا ديگر همسايگان موافق آن در حوزه خليج فارس را تقويت نمايد.
