به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، مردم هر منطقه براساس اعتقادها و باورهايي که در طول سال هاي متمادي شکل گرفته است و بخشي از فرهنگ و ميراث فرهنگي آن خطه را تشکيل مي دهد، کارها و مراسم مختلف خود را انجام مي دهند. از جمله اين موارد مي توان به آداب و رسوم خاص اين منطقه در زمينه غذاهاي محلي و چگونگي تهيه آن ها اشاره کرد.

اغلب غذاهای محلی از مواد در دسترس و متناسب با شرايط آب و هوايي تهيه مي شده  و امروزه با توجه به پيشرفت و تغييراتي که در نحوه زندگي مردم به وجود آمده است کمتر به آداب و رسوم و همچنين چگونگي تهيه غذاهاي سنتي و خواص اين غذاها که به طور معمول از مواد موجود در طبيعت تهيه مي شده است، توجه مي شود به طوري که بعضي از غذاهاي محلي با گذشت زمان فراموش شده است و نسل جوان درباره آن ها اطلاعاتي ندارد.

همه اين موارد در حالي است که غذاهاي محلي ایران به اذعان بسياري از مردم و افرادي که در اين زمينه دستي دارند سرشار از خواص و مواد مورد نياز بدن است.

در گذشته چون بيشتر مردم کشاورز و دامدار بودند، به اجبار غذاهايي درست مي کردند که کم هزينه و مواد آن در محل بود به همين علت از انواع اشکنه ها همانند عدس، آلو، گشنيز، آرد، قاتق بنه و... استفاده مي کردند.

نبود پژوهش مستقلي در زمينه غذاهاي محلي

غذاهاي محلي مورد استفاده در هر منطقه به فراخور فصل و همچنين طبع افراد (سرد مزاجي يا گرم مزاجي) و اين که بعضي از غذاهاي محلي جنبه درماني يا پيشگيري از بيماري داشته مورد استفاده مردم قرار مي گرفته است، اما اکنون غذاي همه مردم مناطق مختلف کشور از کويري گرفته تا افرادي که در مناطق شمال کشور زندگي مي کنند، يکسان شده است.

از سوی دیگر مردم در گذشته معتقد بودند که بعضي از غذاها را نبايد با هم استفاده کنند زيرا موجب بيماري براي مصرف کننده مي شود به عنوان مثال آبگوشت را با فله، قروت را با ماست، جگر و دلبندي را با زردآلو و همچنين بعضي از ميوه ها را با هم استفاده نمي کردند.

همچنین در زمستان که هوا سرد بود به طور معمول يک وعده غذاي افراد را انواع آش تشکيل مي داد زيرا در آن انواع مواد مورد نياز بدن چون غلات، گوشت و ... وجود داشت و در ديگر فصول سال نيز به طور معمول از آبگوشت و در مراسم ها گاهي از برنج و خورشت استفاده مي کردند.


تغيير ذائقه

قدیمی تر ها یادشان هست در زمان هايی که هنوز ازدواج نکرده بودند و مادرها در منزل غذا درست مي کردند، چه عطر و بویی از ان بلند می شد اما از آن غذاها به جز اسم چيز ديگري به جا نمانده است و اين در حالي است که اين غذاها از مواد اصلي فاقد هر گونه ماده شيميايي درست مي شد و داراي ارزش غذايي بالايي بود.

اما اگر امروز چنين غذاهايي در منزل تهيه شود نسل امروز آن را مصرف نمي کنند زيرا طبع آنان با برنج، ماکاروني، گوشت مرغ و ماهي، کباب و پيتزا و... عادت کرده است.

هر چند بسياري از افراد قديمي هنوز هم در خانه هاي خود غذاهاي محلي را طبخ مي کنند اما نوجوان ها و جوان ها ميل و رغبت چنداني به غذاهاي محلي ندارند البته شرايط هم به گونه اي شده است که ديگر اين غذاها طبخ نمي شود.

در گذشته شيره انگور ماده اصلي غذاهايي مانند خامک، تخم مرغ ، شيره و... بود و در هر منزل حداقل 20 کيلو شيره انگور در سال مصرف مي شد که بسيار پر انرژي بود اما بچه هاي امروزي يک قاشق شيره انگور را هم نمي توانند بخورند و در کمتر منزلي شيره انگور مصرف مي شود.

شاید علت مصرف کمتر غذاهاي محلي در بين نسل جوان، استفاده از روغن هاي حيواني در اين نوع از غذاهاست.در غذاهايي مانند اشکنه نمي توان از روغن نباتي يا روغن مايع استفاده کرد چون کيفيت غذا بسيار کاهش مي يابد.بسياري از قديمي ها و به ويژه کارگران بر اين باورند که اگر از روغن حيواني استفاده نکنند نمي توانند به خوبي کار کنند.

بار دیگر به آمار ناخوشایند سرطان در کشور نگاه کنید، غذاهای آماده و صنعتی چقدر در آن موثر است؟