به گزارش
سرويس علمي، پزشكي
باشگاه خبرنگاران؛ فرهاد دانشجو، رئیس دانشگاه آزاد اسلامی به مناسب مبعث حضرت رسول اکرم (ص) پیامی منتشر کرد.
متن کامل پیام بدین شرح است:
بخوان به نام پروردگارت که آفرید/ هم او که انسان را از وابستگی آفرید/ بخوان پروردگارت را، که همه کرامت است و بزرگواری/ هم او که با قلم، تعلیم داد/ و به "انسان"، هر چه را که نمی‌دانست، آموخت.
ستاره‌یی بدرخشید و، ماهِ مجلس شد/ دلِ رمیده ما را، انیس و مونس شد
نگارِ من، که به مکتب نرفت و، خط ننوشت/ به غمزه، مسأله آموزِ صد مُدرّس شد!
"مبعث"، مُتعالی‌ترین مهندسیِ مجدّد "انسان" و "جهان"، در درازنای "زمان" ست؛
و "قرآن"، همه موجودیّتِ ماندگار و مکتوب و مُستمرّ این بالنده‌ترین واقعه بزرگ... واقعه‌یی که با "خواندن" و "خوانش" آغازیدن گرفته، و با "آموزش" و "قلم" و "نگارش" ، تداوم یافته است؛ واقعی‌ترین واقعه هستی، برای جان و جهانِ همه هَستارهای آگاه و رو به راهِ زمان و زمین؛ از جنسِ مهربانانه‌ترین ارتباطات وَحیانی، به خاطرِ دستگیری و یاریگری و بیدارسازی و رهایی بخشیدن آدمیان خاک، از واماندگی‌ها و پای در گِل مانی‌های جهل و شرک و فقر و امراضِ درونی و بیرونی ... و در همین راستاست، که رسالت پیامبر عزیز، چیزی جز آزادسازی و رهایی کامل آدمیان نیست:
و یَضَعُ عَنهُم اِصرَهُم ، والاَغلالَ الَّتی کانَت عَلَیهِم
[اعراف/157 ]
بارهای گران را، از دوش شان بر می‌دارد؛
و بند و زنجیر، از دست و پای شان، بر می‌گیرد...
قرآن، بن بست ندارد. تلاوتِ نور، نگاه آدم را، باز می‌کند؛ و این، همه هنر بعثت و انگیزشِ بشریت، در حرکت و حیات آزادانه و آگاهانه عالم انسانی ست.
قرآن، جلوه گاه خداست؛ در برابر تمامَتِ چشم‌های دنیا... و زبان و بیان اوست؛ به لهجه همه واژگان !
هندسه کلام شیرین و خودمانی قرآن، دل آدم را، آتش می‌زند:
اَلَم یَأنِ الَّذینَ آمَنُوا ، اَن تَخشَعَ قُلوبُهُم لِذِکرِاللهِ ؟!
[سوره حدید/آیه 16 ]
آیا هنوز وقت آن نرسیده است که دل‌های مومن و باورمند –به خاطر خدا- به لرزه درافتند؟!
و تَشَرِ دلسوزانه اش-بر سرِ کُفران و بی خیالیِ آدمی زادگان – دل آدم را، پاره می‌کند:
قُتِلَ الاِنسانُ مَا اکفَرَه !
[سوره عبس/آیه 17 ]
خدا، این انسان را بکشد؛ پس، کِی می‌خواهد آدم بشود ؟!
و این رسول امین –که یکتنه، کایناتِ یکپارچه یی ست در جان و جهانِ همدلی و هماهنگی و همراهی- دلسوزانه و مهربانانه، همه عالم و آدم را، به خداگرایی و خیرخواهی و برخوردِ فعّال و مسوولانه فرا می‌خواند؛ و با نگاه و نگره‌یی جهانی و فراگیر- در موجاموج تصمیم و صمیمیّتِ قاطعانه‌اش- نه تنها انسان‌های مسلمان، بل که همه آدمی‌زادگان روی زمین را -هم- در نظر می‌گیرد و، می‌گوید که در این رهگذار، هیچ مسلمانی حق ندارد، با وجود دردمندی و فریادخواهیِ انسان‌های ستمدیده دنیا، آرام بگیرد و، بی‌اعتنا بنشیند:
مَن سَمِعَ رَجُلاً ، یُنادی: یا لَلمُسلِمینَ! فَلَم یَجِبهُ ، فَلَیسَ بِمُسلِم.
هر که، با شنیدن فریاد انسانی که بانگ برداشته است: آی مسلمانان! ؛ به دادخواهی‌اش برنخیزد، مسلمان نیست!
حیاتِ حقیقیِ رسول امین، نمود و نماد کامل یکتایی و یکپارچگی با خدا و خَلقِ خداست؛
و این عید انگیزش و بعثت بالندگی و برازندگی، فرصت دوباره و دل انگیزانه یی‌ست برای همه ما مسلمانان؛ بل که، معیار و معادله و منحنی مبارک و تازه‌تری را بتوانیم ترسیم کرد: از پنداشت و برداشت موجود خویشتن، تا خلق و خوی و گفتار و رفتار بلیغ و بالنده آن پیامبر پاک اندیش.
لَقَد کانَ لَکُم فی رَسوُلِ اللهِ ، اُسوَةٌ حَسَنَة [قرآن/احزاب:21 ]
این همان رسول رهایی ست، که زیبنده‌ترین الگو و نمونه شماست./ح
