به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، این مقاله را مایک آدامز در مجله تایم نوشته است. او در این مقاله از کم کردن هزینه های بی فایده درصورت از بین بردن سالخوردگان ناتوان و مریض سخن گفته است . او از عدم صرف هزینه های بیمارستانی با این کار به شدت دفاع کرده است.
 
عده ای روشنفکران آمریکائی، به شدت بر طبل نظریه جدید خود میکوبند. آنها می خواهند به هرقیمتی که شده جمعیت را کم کنند . بهانه این کار را هم افزایش کیفیت زندگی می دانند و معتقدند افراد فاقد کیفیت لازم برای زندگی را باید از بین برد . حالا با رایگان کردن داروهای خودکشی ، سقط جنین و یا عدم معالجه افراد سالخورده و یا هر وسیله ای دیگری که شد . به قول نویسنده آنها آدم را یاد نازی ها می اندازند . آدم بعضی وقتها از زندگی کردن در این دنیا می ترسد ... این درحالیست که در دین مبین اسلام بیشترین تاکید بر حفظ احترام سالخوردگان شده است.
 
با سالخوردگانی که به شدت بیمار هستند چه باید کرد ؟ آیا باید آنها رامعالجه کرد و به زندگی برگرداند یا اجازه داد تا بمیرند؟  
 
متاسفانه عده ای از "روشنفکران" در آمريكا نظریه ای دارند که به شدت درحال فراگیر شدن است . این نظریه می گوید: پیران وسالخوردگان "فاقد کیفیت لازم" برای زندگی هستند . آنها این موضوع را باعث بالارفتن هزینه های نگهداری آنها می دانند . این فلسفه و نوع نگاه هم اکنون در حال رشد فزاینده ای در خروجی اخبار رسانه ها ، هالیوود و همچنین در تلویزیون آمریکا است.
 
این روشنفکران می گویند کشتن پدران و یا مادران و یا پدربزرگ و مادربزرگهایی که به شدت پیرند، مجاز است .آنها سعی دارند به ما القاء کنند که پایان دادن به زندگی سالخوردگان نوعی رحمت و مهربانی در حق آنها است . چون به نوعی به زجرکشیدن آنها پایان میدهد و این عمل هم برای اقتصاد و هم هم برای محیط اجتماعی خوب است.
 
به ما القاء می شود که عدم مراقبت از آنها و رهاکردن آنها برای مردن ، باعث کاهش هزینه های درمانی و بهداشتی می شود که به نفع همه مردم است . آنها دائماً در حال فروکردن این نکته در اذهان هستند که صرف هزینه مثل 100 هزار دلار برای هر عمل جراحی یک فرد سالخورده که حداکثر 6 ماه به عمر او می افزاید ، مقرون به صرفه نیست.  
 
اما واقعیت این است که همه اینها بخشی از دستورالعمل روشنفکران و نخبگان برای صعود و پیشرفت است . نکته اینجاست که این روشنفکران دوستدار مرگ اند . آنها دوستدار کم شدن جمعیت اند . کم شدن جمعیت ؛ چه پیر و چه جوان ، را برای جهان و محیط زیست بهتر می دانند.

اخیراً یکی از شماره های مجله تایم مقاله ای بهت آور چاپ کرده است . این مجله روی جلد خود عنوان چطور می تواند مرد را انتخاب کرده بود . در ادامه این مقاله شرح مفصلی از لزوم حذف فیزیکی خویشاوندان سالخورده و همچنین جملاتی در رثای این نیکوکاری و خیرخواهی آورده است.

با مطالعه این مقالات انسان یاد نازی ها می افتد . نازی ها هم برنامه ای برای حذف ناتوانان ذهنی و معلولان و پاک کردن آلمان از وجود آنها داشتند . حالا دهه ها بعد روح نازی ها در کالبد اساتید و روشنفکران دانشگاهی آمریکا حلول یافته است . انسان گاهی اوقات واقعاً از زندگی کردن در این دنیا می ترسد.

نیوزویک هم چندی قبل نوشته ای به نام "پروژه کشتن پیران" داشت . زیرتیتر این مقاله " به پایان رساندن زندگی سالخوردگان به نفع آمریکا است"، بود.

بر طبق نظر نویسنده این مقاله ، هزینه کردن کمترین پول برای سالخوردگان که دیگر به درد نمی خورند ، بهترین سیاست بهداشتی و درمانی است . متاسفانه از این مقالات هم اکنون در رسانه های غالب آمریکا بسیار زیاد یافت می شود.

درهمین چند روز پیش بلومبرگ ، در مقاله ای تحت عنوان "چطور مرگ باعث گسترش زندگی می شود ؟ " می گوید : چطور می توان با عدم معالجه افرادی که خواهان درمان نیستند می توان هزینه ها را کم کرد .  
 
بلومبرگ در ادامه می نویسد: در حقیقت همه جمهوریخواهان در مباحث درمانی و بهداشتی به گزینه های مرگ سالمندان با حساسیت بسیار زیادی توجه دارند ، آنها این موضوع را تا حدی ناجوانمردانه و تراژیک می دانند اما آن را خنده دار و  مسخره نمی پندارند . بلکه بر روی آن فکر می کنند . در واقع یکی از راه های کم کردن هزینه ها ، عدم معالجه افرادی است که خودشان هم نمی خواهند درمان شوند ، چون این درمان ها باعث طولانی شدن زجرهای آنان می شود  
شرکتهای بیمه ای هم از پوشش درمان هایی که غیر ضروری می دانند، طفره می روند. 

در واقع جامعه نمی تواند به هرکسی ، هر درمانی را پیشنهاد دهد . مهم کیفیت زندگی است که عده ای فاقد آن هستند.

سوال اینجاست که چه کسانی فاقد کیفیت زندگی هستند ؟ خب البته معلوم است ، سالمندان بی نوا...

بر طبق گفته این روشنفکران ، ما با کشتن پدران ، مادران ، پدربزرگ و مادربزرگ های خود به این دلیل که کیفیت لازم برای زندگی را ندارند ، در واقع از دور ریختن پول جلوگیری می کنیم. 

بلومبرگ می گوید : "یک عمل جراحی با هزینه 200 هزار دلاری می تواند یک یا دو سال به عمر یک سالمند اضافه کند . اما همین مقدار پول می تواند عمر یک جوان را برای یک دهه تضمین کند.

در کشوری مثل آمریکا با نرخ امید به زندگی 78 سال، سیستم بهداشتی و درمانی ، حداکثر 5 سال به زندگی 10 سالمند اضافه می کند در صورتیکه سرجمع به کیفیت زندگی یک جوان سی ساله نمی رسد . جوانی که همین مقدار ، او را تا 50 سالگی فعال نگاه می دارد یا می تواند کیفیت زندگی یک نوزاد را تا 78 سالگی تضمین نمایند".

پس با عدم معالجه سالمندان می توانید علاوه بر کاهش هزینه ها ، امید به زندگی را هم افزایش دهید.

این سرآغاز تفکری است که به بی ارزش کردن انسانها منتهی می شود . در نظر ایشان ، انسان هیچ ارزشی ندارد ، زندگی او هم فاقد هرگونه ارزشی است. 

اگر ابتدا بپذیریم که زندگی انسان ارزش کمی دارد ، کم کم به جایی می رسیم که کارهایی انجام می دهیم که قبلاً خوابش را هم نمی دیدیم.

برای مثال یک جراح معتقد است ما باید به سمتی برویم که بتوانیم قبل از مرگ افراد ، اندام های آنان را برداریم. توجه کنید قبل از مرگ افراد.

دکتر پاول مورسی استادیار جراحی دانشگاه براون طی یادداشتی در ژورنال آمریکن بیوتیک می گوید : " پروتوکلی که به اهدا اعضا بعد از مرگ قلب معروف است ، باعث ایجاد امکان برای اهدای اعضای بشر می شود ، اما چند محدودیت دارد. یکی از این محدودیت ها ، صبر کردن تا از کار افتادن کامل قلب است .به خاطر همین وقفه ، یک سوم از اهداکنندگان نمی توانندعضوی را اهدا کنند و بعد از مرگ ، بسیاری از ارگان های اصلی بدن از بین می روند . در عوض می توان قبل از مرگ قلب ، کلیه ها را بیرون آورد و اهدا کرد".
 
این یعنی طرف هنوز زنده است و شما او را سلاخی می کنید. شما حاضرید با شما چنین معامله ای بکنند؟

با این حال بسیاری از کسانی که نیازمند واقعی اهدای عضو هستند از این اهدا کنار گذاشته می شوند ، چرا که کیفیت زندگی اشان به اثبات نمی رسد.

مثال این مورد آملیای 3 ساله است که نتوانست کلیه دریافت کند ، چون عقب مانده ذهنی تشخیص داده شد.

این تنها نمونه ای از چندین مورد تصمیم گیری شخصی پزشکان و شرکت های بیمه ای است که هر روز در سرتاسر آمریکا گرفته می شود.
 
آیا می دانید ، با قانون جدید درمانی – بهداشتی اوباما ، داروهای پایان بخش زندگی 100 درصد رایگان شده است.

بر طبق این قانون که به " قانون اوباماکر " معروف است ، شما برای داروهای حیاتی پول می دهید اما برای داروهای خودکشی یک دلار هم پول نمی پردازید؟

منظور از این برنامه ها خلاص شدن از شر پیران و سالمندان و کلاً از دست خیلی از مردم آمریکا است. 

آیا آمریکا هم می خواهد مثل هلند باشد ؟ هم اکنون درهلند گروهی به نام گروه خودکشی سیار خانه به خانه هلندی ها می روند و باکمال آرامش و بدون درد ، جان پیران وناتوانان را درخانه خودشان می گیرند . آیا آمریکا هم در مسیر هلند گام بر می دارد؟

روشنفکران دراین کشور می پندارند که جمعیت ما بسیار زیاد شده است و باید یک جوری کم شویم.

همین جانیان هستند که عاشق خودکشي، سقط جنین و هرچیزی هستند که به نوعی جمعیت مردم را کم کند.