دوم اینکه در شرایطی که ریسک ها به روش های مختلف در سطوح ملی و بین المللی اثر خود را می گذارند ، یکی از چالش های موجود در مواجهه با آنها، ایجاد هماهنگی میان ذینفعان در سطح ملی و بین المللی بوده است. اگر دقت کنید، مشاهده خواهید کرد که با هیچ یک از ریسک هایی که در این گزارش به آنها اشاره شد به تنهایی و بدون یک همکاری بین‌المللی نمی توان مواجهه کرد. باید برای ارزیابی ریسک ها یک چارچوب مشارکتی و چند ذینفعی ایجاد کرد (که هم بتواند منافع همه را در نظر بگیرد و هم مسئولیت ها را تقسیم كند).

سوم اینکه، علیرغم نوسانات و تحولات رو به رشد در جهان، عموما این وسوسه وجود دارد که تنها به ریسک هایی توجه شود که اخیرا به وقوع پیوسته اند در حالی که برای ارزیابی و واکنش مناسب به ریسک باید نگاه بلندمدت داشت؛ چرا که برخی ریسک ها طی چندین دهه بروز کرده و ظاهر می شوند. یکی از دلایلی که در این گزارش روند ده سال آینده مورد توجه قرار گرفته همین موضوع می باشد. برای آنکه مطمئن شویم واکنش های ما به ریسک ها به اندازه کافی کارا و اثربخش هستند نیازمند تعهدات بلندمدت هستیم.

به همین ترتیب ، واکنش مناسب به ریسک های اصلی در جهان (نابرابری اقتصادی و شکست در مدیریت مسائل جهانی) نیازمند اطمینان از اثربخشی واکنش ها و همچنین انعطاف پذیری در سطح جهانی می باشد. این دو ریسک سرمنشا هر سه حلقه ریسک درجه دوم (عدم تعادل های اقتصاد کلان، اقتصاد غیرقانونی و حلقه آب، غذا و انرژی ) است که در این گزارش به تفصیل در مورد آنها بحث شد. در شرایطی که نمی توان پیش بینی قابل اطمینانی از چگونگی توسعه و اثرگذاری ریسک ها در بلندمدت انجام داد بهترین راه این است که بر این دو ریسک متمرکز شد و برای واکنش مناسب به آنها سرمایه گذاری کرد؛ چرا که اگر این دو ریسک مهار شوند این امیدواری وجود دارد که سایر ریسک ها نیز مهار شوند.

با این حال باید گفت حتی با بهترین روش های تحلیل و پیش بینی نیز هرگز نمی توان همه ریسک ها را پیش بینی و برای مواجهه با آنها کسب آمادگی کرد. در دنیایی که دائما به هم پیوستگی های آن در حال افزایش است، حجم انبوهی از ریسک ها وجود دارد که فراتر از توان پیش بینی و برنامه ریزی تصمیم گیران و متخصصان ریسک است.

برای کسب آمادگی جهت مواجهه با این ریسک ها و بهره گیری از فرصت هایی که در این محیط ایجاد می شود، سازمان ها و تصمیم گیران باید به سرمایه گذاری در جهت افزایش ظرفیت تطابق پذیری و آموزش و در نتیجه انعطاف سیستمی ادامه دهند. ما نیز امیدواریم که گزارش حاضر سهمی در رسیدن به این هدف داشته باشد.

س2/