به گزارش
خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک طي دو ماهه اخير فصل جديدي از بيماري در ايران ديده شده است.
عامل بيماري ويروس مهلكي است كه در بين جانداران منتشر ميشود.
انتقال بيماري از سه طريق صورت ميگيرد:
الف)
كنه: مهمترين ناقل و مخزن بيماري كنه است. كنه ميتواند طيف وسيعي از
حيوانات اهلي و وحشي را آلوده كند. آلودگي در گاو، گوسفند، بز، سگ و حتي
شترمرغ ديده شده است.
اكثر پرندگان نسبت به عفونت مقاوم هستند. بيماري در
حيوانات اهلي علائم چندان واضحي ندارد و با يك بيماري تبدار چند روزه تمام
ميشود.
ب)
تماس با خون، ترشحات و بافت آلودگي دامي: اگر در دوره ابتلا، دام ذبح شود
يا با خون و ترشحات يا لاشه آلوده حيوان تماس ايجاد شود، زمينه انتقال
بيماري به انسان فراهم ميشود.
در كشور ما معمولا شايعترين راه انتقال ذبح
دامهاي آلوده و تماس با لاشه دام، خون و احشاء پس از ذبح است.
ج)
انتقال انسان به انسان: تماس با خون و ترشحات بيماران بويژه در مرحله
خونريزي يا انجام هرگونه اقدامي كه به تماس انسان با خون آنها منجر شود،
باعث انتقال بيماري ميشود.
بيمار طي مدتي كه در بيمارستان بستري است بشدت
براي ديگران آلودهكننده است و همهگيريهاي كوچك فراواني به دنبال
عفونتهاي بيمارستاني در مراقبت از مبتلايان مشاهده شده است.
نشانههاي باليني: بيماري داراي چهار مرحله است. در مرحله اول بيماري نهفته است و هيچ علامتي بروز نميكند. زمان نهفتگي از دو روز تا دو
هفته متغير است.
در مرحله دوم علائم مقدماتي بيماري بروز ميكند. بيمار
دچار سردرد شديد، تب، لرز، درد عضلاني، درد و سفتي گردني، درد و قرمزي چشم
يا ترس از نور ميشود.
ممكن است حالت تهوع، استفراغ يا گلودرد هم باشد و
گاه با اسهال و درد منتشر شكمي همراه است. متوسط زمان علائم اوليه سه روز است.
پس
از علائم اوليه مرحله سوم با علائم جدي و خاص بيماري كه شامل خونريزي است
بروز ميكند. خونريزي از نوع كوچك و سر سوزني در پوست بخصوص در قسمت بالاي
بدن و در طول خط زيربغلي ديده ميشود.
هميشه خونريزي كوچك نبوده و گاهي به
شكل دفع خون از دهان، گوش، سرفه خوني يا خون دماغ تغيير ميكند. اين دوره
براي چهار روز به طول ميانجامد.
آخرين
مرحله بيماري دوره نقاهت است. اغلب بيماران در هفته سوم به بعد با طبيعي
شدن آزمايشها از بيمارستان مرخص ميشوند. بهبود معمولاً بدون عارضه
ماندگار است.اگر فردي در معرض منبع آلودگي است بايد بسرعت به بيمارستان
منتقل شود.
افرادي كه مشكوك به اين بيماري هستند بايد قرنطينه شوند، چرا كه
خطر انتقال بين انسانها وجود دارد.
پيشگيري
شامل شناسايي و درمان اوليه فرد بيمار و جلوگيري از ذبح حيوانات مبتلاست.
افرادي كه در كشتارگاهها كار ميكنند بايد مراقب تماس با خون، احشاء و
لاشه حيوانات باشند.
لازم است كه قرنطينههاي بين مرزي دامي برقرار شود تا
بهطور جدي از تردد دام آلوده جلوگيري شود./س