آنها معتقدند؛ روند فعلي مذاكرات ايران و گروه 1+5 نتيجه بخش نخواهد بود و تغييراتي در شكل اين گفتگوها ايجاد كرد.

يكي از پيشنهادهاي اين دو مقام سابق آمريكا، گفتگوي مستقيم ميان مقامات دو كشور ايران و ايالات متحده است.

در اين يادداشت، آمده است؛ بسياري از روساي جمهور آمريكا به وسيله تجديدنظر در گفتگوهاي خود با رقبا و اتخاذ شيوه هاي جديد بدون جنگ و درگيري موفق شدند، امنيت ملي را تقويت كنند.

اكنون نيز در مذاكره با ايران بر سر فعاليت هسته اي اين كشور، چنين شهامتي نياز است.

گفتگوهاي بين المللي با ايران بر سر فعاليت هسته اي اش نيز، نيازمند مفهومي جديد و دستور كاري گسترده تر است.

نشست استانبول در ماه گذشته با نتيجه مثبت به پايان رسيد. دوطرف تصميم گرفتند راهي پيدا كنند كه از اتهام زني به يكديگر و مبادله اظهارات بي نتيجه پرهيز كنند.

اكنون درها براي دستيابي به يك توافق اوليه با اهداف جزئي باز است، اما بدون نوعي گفتگوي مستقيم ميان ايران_ آمريكا، نمي توان روي دوران جديد حساب باز كرد.

مذاكرات ايران با پنج عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل متحد و‌ آلمان، راكد و ايستا است و به احتمال زياد به خودي خود به دستاوردي منجر نمي شود. آمريكا بايد فضا را تغيير بدهد تا كار مصالحه را براي ايران آسانتر كند.

آمريكا بايد به مذاكرات دوجانبه اصرار بورزد. يكي از درس هايي كه روساي جمهور سابق داده اند، ارزش ارتباط هاي مستقيم و درسطح بالا با كشورهاي رقيب است. ايران و آمريكا بايد مسيري براي مذاكرات دوجانبه در مورد ديدگاه هاي جهاني، امنيت منطقه اي و طرح هايي براي بهبود درك متقابل به منظور به حداقل رساندن اختلافات ايجاد كنند.
اين دو سفير سابق آمريكا در ادامه يادداشت خود با در نظر گرفتن اينكه مذاكره مستقيم ميان تهران و واشنگتن ممكن است هرگز عملي نشود، راهكارهاي ديگري ارائه كرده اند.
در ادامه اين يادداشت، آمده است؛ حتي بدون مذاكره مستقيم، گفتگوهاي فعلي نيازمند تغيير شكل است.
گروه 1+5 بايد به گفتگوي خود با ايران بر سر برنامه غني سازي اورانيوم ادامه دهد، در حاليكه همزمان آژانس بين المللي انرژي اتمي نيز بايد به گفتگوهاي خود با ايران در مورد تقويت شفاف سازي برنامه هسته اي اش ادامه دهد.

در گفتگوهاي بغداد، گروه 1+5 مي توانست به دنبال توافقنامه اي اعتمادساز باشد تا به اين وسيله ايران به طور داوطلبانه غني سازي اورانيوم به ميزان 20 درصد را متوقف و موجودي اورانيوم غني شده خود را به خارج كشور منتقل كند.

همچنين؛ آنها مي توانستند در ازاي تهيه و تحويل ميله سوختي رآكتور تحقيقاتي تهران و لغو برخي از تحريم ها، فعاليت سايت غني سازي اورانيوم فردو را متوقف كنند.

دوم اينكه، گروه 1+5 مي توانست به عنوان يك مشوق با مقداري غني سازي اورانيوم از سوي ايران موافقت كند تا ايران در مورد شفاف سازي بيشتر با آژانس به توافق برسد. اين گام ها و اقدامات موازي فرآيند مذاكرات را تغيير داده و يك هدف مهم آمريكا، يعني تضمين اينكه ايران پايبند به فتواي آيت الله خامنه اي در مخالفت با تسليحات هسته اي است، محقق مي شود.

سوم، هر دوطرف بايد اهداف بلندمدت خود در مذاكرات را تعيين كنند. همانطور كه آژانس به ايران فشار مي آورد كه در مورد شفاف سازي بيشتر، توافق كند. ايران نيز مي خواهد بداند اين توافق چه نتيجه اي به ويژه در مورد تحريم ها براي تهران در بر خواهد داشت.

ايران مي خواهد بداند، در ازاي توافق هاي فعلي و آينده چه تحريم هايي لغو، متوقف يا به تاخير خواهد افتاد.

نهايتا اينكه، حتي با پيشرفت مرحله به مرحله در مورد فعاليت هسته اي ايران، مذاكرات وسيع تر براي پرداختن به مسائل غير هسته‌اي كه ثبات منطقه را تهديد مي‌كند، نيز ضروري است.

در حال حاضر، هيچ نشستي بين دو طرف براي بحث و گفتگو در مورد افغانستان، عراق، قاچاق موادمخدر، امنيت خليج فارس، ارتباطات اضطراري براي پرهيز از درگيري ناخواسته و منشاء بي اعتمادي و سوء تفاهم، وجود ندارد.

بطوركلي، اگر اوباما در تغيير شكل و ترسيم دوباره فرآيند مذاكرات گروه 1+5 با ايران پيشقدم شود، پيشرفت آسانتر مي شود.

نشست استانبول درها را براي دستيابي به توافقات اوليه گشود. اكنون آمريكا اين فرصت را دارد كه راههاي جديدي ايجاد كرده و به دنبال كشف راه حل هاي سياسي پايدار باشد.