به گزارش خبرنگار نجوم باشگاه خبرنگاران، هر چه به قطب شمال نزدیک می‌شویم با توجه به مجاورت با قطب مغناطیسی شمالی زمین، احتمال بیشتری می‌رود که بتوان شفق قطبي را مشاهده کرد.زمان پيدايش آنها معمولاً از سپتامبر تا اکتبر و از مارس تا آوریل است.
نورهای قطبی در اثر الکترون‌هایی که در طول خطوط نیروی میدان مغناطیسی زمین حلقه می‌زنند، به وجود می‌آیند. این حلقه‌های الکترونی وارد جو زمین می‌شوند و باعث می‌گردند که گازهای رقیقی که در ارتفاعات بالای جو قرار دارند، همانند نور لامپ فلورسنت بدرخشند.

سه عامل اکسيژن،نيتروژن و ارتفاع در ايجاد رنگ هاي مختلف شفق قطبي موثر است؛وقتي ذرات با اکسيژن برخورد کنند،نورهاي زرد و سبز و هنگامي که با نيتروژن ترکيب مي شوند نورهاي قرمز،بنفش و آبي ايجاد مي شوند؛به علاوه اثر برخورد ذرات با اتم هاي نيتروژن سبب ايجاد نور آبي مي شود در حاليکه ترکيب آنها با مولکول هاي نيتروژن،نور بنفش را در پي خواهد داشت.

ارتفاع نيز در ايجاد رنگ هاي مختلف در شفق قطبي تاثيرگذار است.شفق‌های قطبی به طور معمول در بلندای 300 تا 700 کیلومتری بالای زمین (بیشتر اوقات در بلندی ۱۰۰ کیلومتر) پدیدار می‌شوند.نور سبز در نواحي با ارتفاع 241کيلومتر و نور قرمز در ارتفاع بالاتر،نور آبي در ارتفاع 96.5کيلومتر و نور بنفش نيز در ارتفاع بيش ازآن ايجاد مي شود.
اين پديده زيبا گاهي در قطب جنوب و تنها در جنوبی‌ترین عرض جغرافیایی آن نيزقابل مشاهده است.

در مشتری و زحل نيز که قطب‌های مغناطیسی قوی تری داشته و هر دو آنها کمربند تشعشع بزرگی دارند شفق‌های قطبی به وضوح توسط تلسکوپ هابل دیده شده است. در اورانوس و نپتون نیز شفق قطبی وجود دارد.این پدیده همچنین در مریخ و زهره نیز دیده می‌شود.