به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران، طبيعتي كه همواره در ايران مورد احترام و ستايش بوده و مردمان اين سرزمين در حفظ جاودانگي آن كوشيده اند و انگار و تجلي آن در نوروز بيشتر احساس مي شود.
بنابر سنتي ديرينه آدم بعد از گذراندن 12 نوروز جشن زيباي بهاري و سال نو روز سيزدهم را در دل طبيعت مي گذرانند.
اگر سيزده بدر را يك نمايش ملي و ايراني در دل طبيعت بدانيم پر بيراه نگفته ايم.
روزي كه دوستان و اقوام و فاميل و خلاصه خانواده ها دلشان را از هياهوي شهري جدا و آن را به دامان طبيعت دعوت مي كنند.
خانواده ها با صفا و صميمت و در كنار هم مي نشينند.
و نقل محفل و مجلسشان مي شود گل گفتن و گل شنيدن در اين روز كمتر در خانه مي ماند، همه به قول معروف به دنبال به در كردن سيزده و جدا شدن از نحسي ها هستند كه قصه اي اشتباهي به پيشينه هاي كهن باز مي گردد و اعتقادي است كه ريشه اي در ايران باستان متولد نشده بلكه به روزگاري دگر باز مي گردد كه در ادامه به بآن اشاره مي كنيم .
طبق قانون سنتها مردم دوست دارند نحو دور كردن اين به اصطلاح نحسي را با سبزه هاي هفت سيني كه دراين روز قرار به گره زدشان مي شود دور كنند همان سبزه هايي كه مهمان 12 روزه سفره هفت سين عيد نوروز بوده اند و قرار است به آب روان سپرده شوند.
و آدم ها دوست دارند به سبب برآورده شدن آرزوهايشان سبزه گره بزنند.
بساط بازيهاي دسته جمعي حسابي در آخرين روز تعطيلات نوروز پهن است پير و جوان مي نشيند كنار هم، ازمحفل هر كدامشان كه مي گذري صداي شادي فرياد مي زند و گرماي عشق مهمان تمام لحظه هايشان مي شود و ضامن لبخند زندگي هايي كه ريا با آن غريبه است.
بر اساس اين سنت ها و فرهنگ هاي قديمي و ايراني در اين بند كه از آن به عنوان روز طبيعت هم ياد مي شود پختن غذاهاي سنتي هم قابل توجه است و البته با صفا هوا خوب و زمين سبز است و طبخ غذاهاي اصيل ايراني مثل دمپختك، آش بلغور، آش رشته، ديگش حسابي داغ است، جالب است كه بدانيد خوردن كاهو، سكنجبين، و چاقاله بادام از رسوم عصر سيزده بدر محسوب مي شود.
آيين سيزده بدر از مجموعه جشن هايي است كه سرآغاز داستان آن چهارشنبه سوري مي شود و با نوروز به اوج مي رسد و از آنجا كه نوروز بايد در جايي به رنگ انتها بپيوندد در سيزدهم فرودين اين جشن ها به فصل توقف مي رسد.
ولي اگر بخواهيم به لحاظ دروني از اين روزها بيشتر بدانيم بايد گفت كه در ادبيات كهن ايراني زمين، اعداد و ارقام، داراي مفاهيمي خاص بوده اند كه اين مفاهيم هنوز در ميان سنت ها به جا مانده از آن به چشم مي خورند اعداد 3، 7، 13 بسياري از اعداد ديگر در ايران باستان مفاهيمي پيچيده از تاثيرات نجومي و پديده هاي جاري در قرن ها و دوره ها به دنبال داشته اند.
تأثيرات اين اعداد روي سنت هاي كهن به حدي بوده است كه جلوه بيروني آن كه همان نحسي نام گرفته است با پناه بردن به دامان طبيعت از دامان خانواده بدور خواهد رفت.
ولي جالب اينجاست كه اعتقاد ديگري هم در خصوص عدد سيزده وجود داشته كه شايد به ذهنيت هاي مان كمي غريب بنشيند و آن خجسته پنداشته شدن اين عدد و اين روز بوده كه براي گذراندن بهتر آن از طبيعت ياري طلب مي كردند كه باز اين در كمي اطلاعات و آگاهي ما خلاصه مي شود كه تفكر نحسي در گوشه اي از افكارمان جا خوش كرده است بايد گفت همه روزهاي خدا خوبند و اين ماييم كه با انعكاس رفتارهاي بي محتوا و خرافات بي اساس آن را نحس مي كنيم.
ولي ماندن بعضي از سنت ها و بودنشان درميان فرهنگ هاي كهن ما خالي از لطف نيست و بلكه زيبايي هاي خاص خودش را تجلي مي كند همان نحسي كه همگان آن را در سيزده بدر نوروز با به آب انداختن سبزه هفت سين به جويبار، از خانه و كاشانه خود بيرون و به شادي ميگذرانند، قريب به اتفاق نجوم شناسان و دانشمندان و براساس نظريه هايشان اين روز را سراسر مسعود و فرخنده تلقي مي كنند كه البته مستند به سوابق تاريخي مي باشد.
سيزدهم هر ماه شمسي مربوط به خوشه بزرگ و مهرباني است كه تير نام گرفته وهمين كلمه تير يعني فرخندگي اين را آئين و فرهنگ باستان مي گويند اما بعد از ورود اسلام به سرزمين ايرانيان و اقوام آريايي، نحس بودن سيزده بدر همراه آن رشد كرد و در اذهان مردمي با اين اسم و رسم جاي گرفت و شد آن خيري كه در حال حاضر وجود دارد سيزده بدر و طبيعت و سبزه هفت سين و جوي آب قصه نحسي آن دامان كسي را نگيرد.
ولي درون مايه اصلي و محتوايي روز آخر نوروز در فلسفه شادي و ارزش آن و همچنين محسور جمع هاي خانوادگي در طبيعتي خارج از خانه داراي شكل و شمايل مي شود./ز