رضا ریش پور كارشناس ارشد روان شناسی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: در دوران كودكی رشد هوشی و حركتی شتاب می‌گیرد، معمولا كودك قبل از اینكه بله گفتن را یاد بگیرد نه گفتن را یاد می‌گیرد، منفی كاری كودك نوپا در رشد استقلال او نقش حیاتی دارد.
توانایی راه رفتن تا حدودی به كودك نوپا امكان می‌دهد كه رفتار خود را كنترل كند این تحرك، او را قادر می‌سازد كه هنگام نزدیك شدن و كناره گیری را در خود تعیین كند.
وی افزود: فراگیری تكلم افق های زندگی كودك را عمیقا گسترش می‌دهد، كودك شروع به استدلال می‌كند و به توضیحات دیگران كه در تحمل به تاخیر انداختن است گوش می‌دهد در این دوران نه گفتن كودك در رشد استقلال او نقش دارد اما اگر این رفتار به واكنش های مقابله جویانه تبدیل شود و دوام یا به معنای وجود مشكلی در كودك است.
وی در ادامه تصریح كرد: كودكان می‌توانند از رفتارهای كهنه رفتارهای جدید خلق كنند و به فعالیت های نمادین دست بزنند و در انجام فعالیت های خود به واكنش های والدین توجه می‌كنند و این نوعی رجوع اجتماعی در كودك است.
وی گفت: كودك برای آنكه دریابد در برابر رویدادهای جدید چه واكنشی نشان دهد به نشانه های هیجانی والدین و دیگران نگاه می‌كند ،كودك نوپا جستجوهای همراه با هیجان، لذت اظهار وجود و لذت كشف و ایجاد رفتارهای تازه را از خود نشان می‌دهد، كودك قادر است به صورتی سازمان یافته به ابراز جهت و اعتراض بپردازد.
وی در پایان خاطر نشان كرد: در دوران كودكی وظیفه پدر و مادر ثبات و جدیت در مورد حدود رفتارهای مقبول و تشویق كودك برای پذیرش آزادی فزاینده است والدین باید مراقب باشند در این مرحله بیش از حد آمرانه رفتار نكنند باید به كودك امكان داد كه كار خود را بكند و از اشتباهات خود تجربه كسب كند اما وقتی مبارزه كودك ورای توانایی اوست باید از او محافظت و به وی كمك كرد./ط