اکرم السادات موسوی مدرس حوزه و مشاور امور زنان در گفتگو با

اظهار داشت: این مسئله که برخی مادران فرزندان را بر خود ترجیح می دهند و برخی خود را بر فرزندانشان بستگی به ارق مذهبی آنها دارد و از طرفی نیز به مسئله اهمیت"خود" هر انسانی برای او بر می گردد ولی آنهایی که تعلقات مذهبی دارند نسبت به بقیه متفاوت هستند برای نمونه در یکی از کشورهای غربی چند سال پیش مادری برای نجات فرزندش که در آتش می سوخت جان خود را به خطر انداخت چرا که خود هر انسانی برای او مهم است و هر مادری نیز فرزند خود را بر فرزند دیگران ترجیح می دهد چرا که مادر خود را در فرزند خود می بیند و این بصورت غریزه برمی گردد.

وی با بیان اینکه این امر از حکمتهای خداست گفت: تربیت فرزند آنقدر مهم است که خدا با قرار دادن عشق، سختی این مسئله را برای انسان کم می کند به طور مثال در حوزه دینی آگاهی خیلی در این مسئله دخیل نیست و مادر این حوزه 2 دسته از فطریات را داریم: ادراکات: به طور مثال امور تعقلی، گرایشات: یعنی همان عشق مادر به فرزند ولی مادر معتقد چه نسبت به فرزند خود و چه نسبت به فرزند دیگران این احساس را دارد نه فقط برای اینکه اسمی از خود نگه دارد که انگیزه انسان متدین بر پا نگه داشتن دین است.

موسوی تصریح کرد: بسیاری از خانواده ها فرزندان خود را گم کرده اند و بسیاری دیگر از مادرها لحظه به لحظه این فرزندان را پرورش داده اند و رابطه خونی در مورد وجود این خصوصیت در مادران مهم نیست.

وی با اشاره به اینکه تصمیم این خصوصیت در مادران در موارد زندگی بستگی به انگیزه آنها دارد ادامه داد: به طور حتم تربیت فرزند با تربیت حیوان یا گربه خیلی فرق می کند و در تربیت فرزند اندیشه و آگاهی دخیل است و ممکن است انسان به جایی برسد که احساس کند این ایثار لازم نیست و این ضعفی تربیتی به شمار می رود که مادر توانایی نه گفتن به فرزندش را نداشته باشد.

وی اشاره کرد: وجود این خصوصیت در جامعه گذشته بیشتر نمایان بود چون خانواده ها معمولا سنتی بودند ولی در جامعه کنونی خانواده ها هسته ای شده اند همچنین باظهور دیدگاه های فمینیستی و اومانیستی پرورش کودک خیلی برای مادرها آمال و آرزو نیست.

موسوی همچنین گفت: وجود این خصوصیت در خانواده های غربی بسیار کمتر است چون تحت تاثیر دیدگاه های فمینیستی هستند و مادرهای ایرانی با وجود اینکه برخی این خصوصیت را ندارند هنوز به قساوت غربیها نرسیده اند./ز