به گزارش

جمشید جم یکی از فعالان عرصه موسیقی است ولی به نظر می رسد مردم بیشتر وی را با ترانه ماندگار "یار دبستانی من" می شناسند. ترانه ای که بارها به گوش ما خورده و از آن شاید خاطره ها داریم.

"یار دبستانی من، با من و همراه منی/ چوب الف بر سر ما، بغض من و آه منی/ حک شده اسم من و تو، رو تن این تخته سیاه/ ترکه ی بیداد و ستم، مونده هنوز رو تن ما..."بخش هایی از ترانه ای است که هر بیت آن برایمان حرفها دارد.

با خواننده این ترانه ماندگار گفتگویی انجام دادیم. گفتگویی که جمشید جم در آن به چگونگی تولید یار دبستانی اشاره می کند و معتقد است که هنوز این ترانه مشتاقان و علاقمندان خاص خود را دارد.

وی با بیان اینکه یار دبستانی من تقریبا چند ماهی از انقلاب گذشته بود که شکل گرفت، می گوید: من این اثر را به پیشنهاد دوست هنرمندم منصور تهرانی خواندم.

جم به روزهای انقلاب و خاطراتش از آن روزها اشاره می کند و ادامه می دهد: از چند ماه قبل از انقلاب من هم یکی از میلیونها نفری بودم که در مناسبت های مختلف در خیابانها حضور پیدا می کردند ولی هنوز نمی دانستم قرار است "یار دبستانی من" را بخوانم.

وی ادامه می دهد: من یار دبستانی را با عکسها و خاطراتی که از روزهای انقلاب، 13 آبان و 16 آذرماه سال 1332 داشتم خواندم.

جم زمزمه این اثر ماندگار را یادآور خاطرات سه یاری می داند که در سال 32 حرکتی را علیه امپریالیسم آمریکا در دانشگاه آغاز کردند و می گوید: آهنگ یار دبستانی پیشکشی بود به شهید قندچی، شریعت رضوی و بزرگ نیا که نگذاشتند معاون رئیس جمهور آمریکا به راحتی وارد ایران شود.

وی ادامه می دهد: زمانی که من "یار دبستانی من" را خواندم به دنبال تقدیم ترانه ای به همه دانش آموزان و دانشجویانی بودم که در آن بحبوحه برای پیروزی انقلاب فداکاری کردند.

جم معتقد است که هنوز هم خواندن و زمزمه این ترانه همان حس و حال روزهای انقلاب را برایش تداعی می کند و ادامه می دهد: من در زمان انقلاب جوانی بودم که با توجه به علاقه ای که به موسیقی داشتم در بسیاری از سرودهای انقلابی مشارکت می کردم.

وی با یادآوری اینکه بسیاری از سرودهایی که امروز به نام سرودهای انقلابی در صدا و سیما شنیده می شود در شرایط خفا و خفقان آن روزها و با کمترین امکانات ضبط شده است، ادامه می دهد: برخی از این سرودها در زیرزمین خانه ها ضبط شده است.

جم از شور و حال آن روزها می گوید و اینکه برای تهیه این سرودها زیرزمین خانه ها را با "شانه های تخم مرغ" پوشش می دادند تا حالت "آکوستیک" پیدا کند و صدای سرود خواندن بچه ها بیرون نرود.

وی معتقد است که امروز با وجود اینکه "یار دبستانی" خاطره شده است ولی هنوز بسیاری از افراد با مرور این ترانه روزهای انقلاب را در ذهن خود مرور می کنند./س