راستشو بخوای منم ابروهامو میکنم با مژه اولش که میکنی خیلی حس خوبی بهت میده ولی بعدش میبینی و ناراحت میشی و استرس میگیری واقعا حس بدیه اگه کسی میدونه باید چیکار کنه بگه
بیشتر از بیست و هفت ساله موهای بدنمو میکنم کوچیک که بودم موهای سر و بعدها ریش و سینه، به شدت تنبیه و تحقیر شدم در کودکی و کسی نگفت شاید مریضیه ببریم دکتر، به موهای سرم دست نمیزنم و بیشتر موهای سینه و از اینکه ریشه کامل مو در بیاد لذت میبرم اگه ریشه د نیاد کشیدن مو اهمیتی نداره برام، عادت بدیه امیدوارم همه خلاص شیم از دستش
سلام.ده سال هست با این مشکل مواجه هستم و از کف سرم به اندازه کف دستم مو کندم ولی موهای ریز وکمی بلند که دوباره در اومده داره ولی بدلیل مشکلات خانوادگی نتونستم درست به دکتر مراجعه کنم ولی یک ماه هست خودم روکنترل کردم و دست به سرم نزدم و15روزی هست به متخصص مو مراجعه کردم و با توجه به نمونه ای که از ریشه مو گرفتن و بیماری تریکوی من مثبت اعلام شد فقط به من قرص زینک وفروفوت دادند ویک محلول ساختنی مخصوص خانمها که روی بطریش هیچ اطلاعات دیگه ای نداره.لطفا منو درزمینه این داروها راهنمایی کنیدوبگیدچندوقت طول میکشه موهای من رشدکنه وقسمت های خالی روپوشش بده ؟
سلام اسم من فربد 13 سالمه من 3به این بیماری مبتلا شدم ولی هیچ درمانی ندارن و الان گیج بیج هستم که چیکار کنم توی این سه سال واقعه به من فشار خیلی سنگین اومده که نمی تونم به کسی به ونگرانم که شاید این بیماری تا اخر عمر با من باشه
فربد عزیز هیچ چیزی وجود نداره که تو خودت رو اینقدر براش ناراحت کنی. با یه مشاوره تلفنی از طریق مجازی میتونی مشاور پیدا کنی و بهت کمک می کنن
ناشناس
۱۴:۳۱ ۱۴ اسفند ۱۳۹۹
سلام به همه اگه کسی تووات یاهرجای دیگه گروهی داره لطفالینکشوبفرستین واقعا این مشکل بدیه ومن هنوز اولشه این بیماریودارم یعنی دوسالع که اینجورموکلی خونوادم دعوام میکنن سراین قضیه فک نمیکردم بیماری باشه ولی واقعادیه سخته مویی برام نمونده ازبس کندمشون وباموهام بازی کردم که کچل دارم میشم لطفا هرکی گروهی داره مختص این لینکشوبفرسته که ماهم بهتون بپیوندیم
خییلی بده واقعا نمیشه جلوی خودم رو بگیرم.تک تک سلول های دست م میخواد بره به سمت موهام و از ریشه بکنتشون و بعدش ریشه ش رو میمالم به لب ام.بعد هم از وسط نصفش میکنم و اونقدر نصفش میکنم که دیگه نشه نصف شه.۲ ساله ک واقعا دارم زجر میکشم.سال اول تقریبا مو های کف سرم، خییلی هاشون کچل شده بود.خییلی بد بود نمی تونستم اصلا موهام رو نشون بدم همیشه یه جوری مو هام رو یه طرف می کردم ک مشخص نشه.رفتم ارایشگاه کوتاه کردم ارایشگر ک موهام رو دید از تعجب شاخ درآورد و باور نمی کرد می گفت این چیه؟؟؟؟کوتاه کردن مو هم فقط مدتی دووم آورد الان هم که موهام تقریبا بلند شده دارم موهام رو میکنم.نمی دونم چرا. ممان م اصلا درک نمی کنه فقط دنبال یه راهه که هی تیکه بندازه و بیاد و بگه کچل و هیچی مو نداری بدبخت!به جای اینکه کمکم کنه که ترکش کنم.هر چند میفهمم که واقعا نگران منه میتونم از تو چشاش ببینم چون من تک فرزندم و دردونه مامان و بابا.ولی خیلی بده از آدم نمی تونه کنترلش کنه.حتی خودمم می دونم ک نباید این کار رو بکنم ولی باز میکنم نمی تونم جلوی خودم رو بگیرم.توی این ۲ سال، کلییی موهای کنده شده و زیاااااد توی اتاقم جمع کردم وقتی ممانم اون مو ها رو دید داشت سکته میکرد
سلام منم از ۱۰سالگی موهامو میکندم الان ۲۰سالمه قبل پیش دکتر پوست رفتم و پی ار پی انجام دادم بهتر شدن وه بعده یه سال مو ها مو کامل کوتاه کردم تا اینکه این عادتو ترک کرده بودم ولی الان که میخام برا کنکور بخونم دوباره این عادات شروع شدن
باسلام به همه هم مرضی ها منم 20 ساله دچار استرس و اضطراب شدید ناشی از کنکور لعنتی شدم که از 20 سال پیش تا حالا در گیرشم منم مو نمونده با دست و دندون نکنده باشم چیزی که بیشتر از هر چیزی زجرم میده اینه که فکر میکردم فقط خودم اینطوریم ولی مثل اینکه نه تعدادمون کم نیست اگه با هم جمع بشیم میتونیم همه ملت ایران رو کچل کنیم.پس زیاد ناراحت نباشید ما همه با هم هستیم زیاد ناراحت نباشید بلکه از این انرژی نهفته برای مقابله با بدخواهاتون استفاده کنید و کنیم مدیونید اگه خودتونو ناراحت کنید ما دچار یک بیماری خودکنی هستیم که منشاش استرس و اضطراب کوفتیه نگران نباشید چون علت پیدا شد معلول هم دست ماست که چکارش کنیم یکم اراده و جلوگیری از استرس درمانشه.خوشحال شدم از آشنایی با همتون.
از ۱۳ سالگی شدیدا مو میکندم تا ۲۴ سالگی. هزار روش خونگی رو انتخاب کردم ولی نشد. دکتر مغز و اعصاب رفتم و ازم نوار مغز گرفت. متوجه شد اضطراب شدید دارم. بهم قرص داد و کاملا خوب شدم. خودمم باورم نمیشه مثل معجزست برام. موهامم داره در میاد بدون دکتر پوست و مو. منم خیلی تو گوگل سرچ میکردم و فکر میکردم تا اخر عمر از سرم نمیره. تو اولین فرصت دکتر اعصاب برین و با خوردن یک یا دو قرص واسه همیشه اینو کنار بذارین. با درمان اضطراب صد درصد خوب میشین.
من 19 سالمه و 7 ساله درگیر این بیماریم، کاش ماهایی ک درگیر هستیم و می‌فهمیم درد همو با هم حرف میزدیم و دنبال هر راهی برا درمانش میرفتیم تا بالاخره ی نتیجه درست بگیریم :(
نکته دیگه ای هم یادم رفت بگم.محیط خونه مخصوصا اتاق محل خواب رو مرتب خلوت وتمیز وعاری از مو نگهداری کنید.چنانچه رختخواب وفرش سما مو داره حتما جمع اوری کنید وبشویید.از وسایل ساده وکم پیرامون خود استفاده کنید ترجیحا طرح زیاد نداسته باشه وسفید یا رنگ روشن باشه وسهولت در تمیز کردن داشته باشه.
من نزدیک ۲۰سال این بیماری رو دارم.این موارد میتونه کمکتون کنه.وقتی این موارد رو رعایت میکنم خوبم حتی دوسه سال میتونم موهامو بلنذ کنم.اما اگر کوچک ترین اختلالی بوجود بیاد اطرافم استرس غالب میشه بهم.۱زود بخوابید ساعت خواب خود رو قبل از دوازده تنظیم کنید.۲شاغل بشید بیرون از خونه کار کنید یا فعالیت اجتماعی داشته باشید.۳هنگام غلبه سریعا به حمام بروید دوش بگیرید.۴سعی کنید همیشه موهای خود راتمیز ومرتب نگه دارید.پریشان وچرب نباشد.۵مدل موهایی که فرق دارن یا دسترسی به کف سر بیشتر استفاده نکنید.۵ درهنگام غلبه بلند شید چای یانوشیدنی بخورید.بلاخص کسانی که عادت خوردن موهم دارند.۵تا یکساعت ونیم دوام بیارید نکنید بعد موقتا اروم میگیرید.۶اگر اولی رو کندید حس جهش خون توی پوست وسرانگشتان رو دارید که منتقل میشه به اطراف ولذت کندن رو بیشتر میکنه اگاهانه به این حس غلبه کنید.۷موهای را لمس نکنید وزبری ونرمیشون رو مقایسه نکنید.اگر کندید جلوی ولع قرینه کردن مکان کندگی رو بگیرید وادامه ندید۸.موهارو از ته نتراشبد چون شرطی میشید.۹خیلی راحت سعی کنید مشکل رو خیلی عادی وجدی درمقابل پرسش دیگران مطرح کنید وحقیقت رو بگید این از عدم اعتماد بنفس وشرمتون کم میکنه وباعث میشه راحت تر خودتون با بیماری مقابله کنید.۱۰از ماینوکسبدیل زیاد استفاده نکنید فشار خون سررو بالا میبره موها اعتیاد پیدا میکنه وعوارض داره.۱۱-بد نیست در شامپوتون کمی از ادویه های گرم منزل بریزید مث فلفل دارچین پودر سیر زنجبیل نمک زردچوبه و...شست وشو باهاشون ارامش میده بع کف سر وسررو گرم مبکنه وباعث زودتر دراومدن مومیشه.مهم ترین این موارد ساعت خواب درسته سعی کنید ساعت خوابتوم رو تنظیم کنید وتا دیروقتبیدار نمونید.امیدوارم تونسته باشم کمک کنم.بدرود
من حدودا ۷ ساله که این بیماریو دارم.و از کندن مژه هام شروع شد بعدش رسید به ابروهام.واقعا نمیتونم دردمو به هیچکس بگم چون هیچکس متوجه نمیشه.فقط هنوز امیدوارم که بتونم ترکش کنم
من الان نزدیک ۶ سال میشه این مریضی رو دارم الانم ۱۷ سالمه خیلی دکتر رفتم بهترین روانپزشک رفتم کلی مشاوره ولی درست نشدم خیلی دوست دارم درست کنم خودمو دیگه دستمو نکنم تو موهام ولی درست بشو نیست
سلام من تقریبا پنج سالی میشه که به این بیماری مبتلام هر روز از روز قبل ناامیدتر میشم همش گریه و زاری و افسردگی و عصبانیت و تو فکربودن خنده هایی که میکنمم هیچکدوم از ته دل نیس فقط تطاهر دیگ خسته شدم از خودم از همه چی سرکوفت زدن بقیه هم داره دیوونم میکنه هیچکس درک نمیکنه من یه دختر هفده سالم تو اوج‌نوجوونی با این جود که باید مث بقیه شاد باشم برم بیرون و خوش بگذرونم اما...هه چه زندگی مذخرفی دیگ خودکشی هم کاری از پیش نمیبره خیلی بهش فک کردم ولی جرئتشو ندارم
منم از ۱۰سالگی این مشکل و داشتم الان بیست سالمه و خداروشکر چند سالی میشه ترک کردم،اما زجری که تو اون دوران کشیدم غیرقابل درکه،وقتایی که خانوادم خجالت میکشیدن،زمانی که مدرسه میرفتم و مجبور به مداد کشیدن ابروهام میشدمو مدیر مدااام منو میخواست که تو چرا اینجوری ای،تمسخر بقیه... منم داغونم از درون اما حالا تونستم شکستش بدم مطمئنم شماهم میتونید
سلام تو این قرنطینه کرونایی موهام بلند شده و به کندشون عادت کردم نمیدونم واسه چی استرس وسواس فکری یا چیز دیگه ، امروز دیدم یه بخش کوچک از وسط سرم خالیه اعصابم ریخت بهم تو گوگل سرچ زدم فهمیدم بیماریه امیدوارم بتونم زود درمانش کنم
سلام من کسی هستم که این بیماری توی وجودم در حال پیشرفت بود و الان کلا متوقف شده . لطفا پول الکی خرج نکنید واسه دکتر . اولا سعی کنی استرس رو از خودتون دور کنید و یه انگیزه داشته باشید انگیزه ی من همسرم بودن . لطفا نماز رو ترک نکنید ارتباط معنوی آرامش میاره . روغن کرچک بگیرین و روی نقاط خالی از مو دو سه ماهی مالش بدین . آب پیاز خیلی موثره و موثر ترین دارو خوندن قرانه حتی اگه تا الان اهلش نبودین قرآن رو بردارین و رو قلبتون بڋارین تا آروم بشیم . به خدا توکل کنید . این مشکل فقط به خاطر استرسه پس مبتونید از پسش بر بیاید . من یه بهبود یافته هستم عزیزانم .
سلام منم از ده سالگی این مشکل ودارم الان هفت سال ازدواج کردم یه پسر سه ساله دارم دیگه خسته شدم الان 24سالمه ناامیدم آرزو دارم یه بارپیش شوهرم روسریمو بردارم
من از ۱۶ سالگی این بیماری رو دارم الان ۲۷سال سن دارم اول از ابرو هام شروع شد بعد مژه هام چند سال انجام نمیدادم یا کمتر انجامش میدادم.ولی الان یکی دوساله شروع کردم به کندن ریشم.روز به روزم شدیدتر میشه.راستش تا الان نمیدنستم این یه بیماریه ولی امروز فهمیدم دوستان خوبی مثل شما هستن که میتونید کمک کنید.ممنون از همه ی شما دوستان.به امید غلبه به این بیماری مزمن.
درود به همه عزیزان.من از ۱۴ سالگی مو هام و میکنم الان ۴۰ ساله هستم .میدونم علتش استرس و ناراحتی .چون دو تا فرزند دارم الان خیلی سعی میکنم لااقل جلوی اونا این کار و نکنم .ولی نباید بگیم که غیر ممکنه .من هر وقت ناراحتم سعی میکنم کتاب بردارم .یا برم پیاده روی خیلی کمک میکنه به حالم .باید از مسائل به سرعت گذشت کنیم و ذهنمان و رها کنیم.به امید سلامتی همگی
درود عزیزان .من بیست سال با این بیماری زندگی کردم شروع بیماری از اضطراب و استرس یک درگیری خانوادگی بود .حدود یکسال ونیم زیر نظر پزشک قرص فلووکسامین مصرف میکنم و خیلی راضیم.این بیماری با اضطراب و استرس شدید همراه هروقت تونستید زیر نظر پزشک اضطراب تون رو کم کنید بیماری خود به خود از بین میره.
من از 7سالگی از مژه هام وبعد ابرو وچند سالی هم موهام...خیلی دکتر رفتم قرص خوردم ولی تا خودت اراده نکنی نمیشه...تو این مدت همیشه از اومدن تو جمع نگاهای قفلیه بقیه به صورتم خجالت میکشیدم میدونم باعث خجالت خانوادمم میشد ولی چیکار میکردم دست خودم نبود بچه بودم هیچ آگاهی نداشتم خانوادم همش میگفت سن ازدواجت نزدیک میشه به خودت بیا...ولی خوب نمیشدم به موهامم رسید موهایی که از پرپشتیش آرایشگرا همیشه شکایت میکردن...اما الان همیشه باید روسر سرم باشه عروسیا همش کلاه گیس همه میدونن دیگه ولی نمیدونن دلیلش چیه خداروشکر مژه ابروهامو دیگه نمیکنم چون خودم خواستم بهشون روغن میزنم..ولی از پس موهام بر نمیام به مدت قط میکنم بعد باز شروع میشه...
من الان بیست ساله موهامومیکنم چندین ساله دارو میخورم با دارو تقریبا کنترل میشه ولی امان از استرس یا اتفاقی من از چندین دکتر پرسیدم حداقل برای من ک بیماری مزمن شده خوب شدن کامل و دارو نخوردن مث معجزه میمونه فلوکستین و ولبان و فلووکسامین با زاناکس خیلی کمتر کرد این کارو یادم نمیاد اخرین باری ک موهام حالت طبیعی مث بقیه رو داشته کی بوده
ی رندگی فرسایشیه دائم در حال مبارزه باخودمم ک انجام ندم سرانجامم شکست میخورم کلی انرژی از دست دادم از این مقابله و بعدم کلی عذاب وجدان نشد جلوشو بگیرم حتی اگر بتونم چند دقیقع انجام ندم بعدش چنان فشاری بهم وارد میشه ک دوبرابرمیکنم.ن دستکش ن عروسک هیچی اثر نکرد تنها چیزی ک بهترم کرد موخامو کوتاه کوتاه کردم
سلام ممکنه همین الان خیلی هاتون توی این صفحه باشید و از درمان بیماریتون ناامید شده باشید. من به خاطر گوشه گیری و منزوی بودنم از چهارده سالگی این بیماریو دارم و الان بیست سالمه.
چند بار هم با یادداشت کردن دفعه هایی که میکنم و ثبت تغییرات توی گوشیم جلوشو گرفتم ولی به محض برگشتن به خوابگاه دوباره شروع میشد و همه آدم های زندگیم رو از خودم میروندم و با هیچکس نمیتونستم جز چت کردن مجازی ارتباطی بگیرم که آرامش داشته باشم این اتفاق واقعا سوهان روحه.
ولی ازتون میخوام ناامید نشین و ادامه بدین شما هر جور که هستید زیبایید.
با همه رنج ها و با همه کمبود ها باز هم روحتون هیچوقت ترکتون نمیکنه و تنهاتون نمیذاره
به این بیماری به چشم یه هدیه نگاه کنید که نقطه اوجی رو توی زندگیتون قرار میده که میتونید به یه آدم متفاوت تبدیل شید از رویاهاتون دست نکشید که همین لحطه هایی که وصل به یه موی باریکه سرنوشت بزرگترین و قوی ترین مردا و زنای تاریخو نوشته.
حس میکنم اینجا آدمایی هستن که میخوان تغییر کنن و خلاف جهت جریان آب شنا میکنن این امتحان بزرگی واسه هممون.
میدونم از پسش برمیایم .
خیلب دوستون دارم که باعث شدین احساس تنهایی نکنم.
خیلی زیاد.
من از 5 سالگی این بیماری رو دارم، الان 28 سالمه، بچه که بودم بابام مدام بخاطر اینکار دعوام می کرد و من بدتر میشدم و یه گوشه رو پیدا می کردم که کسی نبینه اینکارو می کنم، الانم به محض اینکه عصبی میشم حتی خودمم متوجه نمیشم یهو می بینم دارم موهامو می پیچونم و می کنم، سمت چپ سرم خالی شده، دو سال موهامو کوتاه کوتاه کردم و بدون اینکه بخوام جلوی خودمو بگیرم ناخود آگاه دیگه سمت موهام نمی رفتم ولی کنار ناخونامو با دست می کندم، جدا از هر چیزی درمانش آرامشه، من فقط وقتی حالم خوبه اینکارو نمی کنم، ولی وقتی عصبی ام انگار یه ناحیه سرم سنگینی می کنه و نیاز داره که موهاشو بکشم و بکنم،علاوه بر کوتاه کردن کندن موی عروسک یا پیچوندن نخ دور انگشت بعضی وقتها خیلی کمکم میکنه، ولی کلا حالم از این وضعیت بهم می خوره
سلام .من ۲۲ سالمه ، از ۱۷دسالگی شروع شد ، موهام و زیباییشون معروف بود تو فامیل ، انقد زیاد شد سالهای اول که تقریبا یک دهم موهامم نداشتم و ازون موقع فهمیدم بیماریه و شروع کردم بهومصرف دارو و روانپزشک و از همه اینا بدتر احساس گناه خودم و حال بد مامانم از بیماری من بود، تا حالا چند بار شروع به درمانش کردم، دکتر روانپزشک و پوست همزمان ، زیاد شکست خوردم ،ولی این بار خیلی امیدوارم ، با اینکه سراغم میاد ولی سعی میکنم از ۳ یا ۴ لاخ مو بیشتر نشه و سریع میرم پیش مامانم ک تنها نمونم، این بیماری وقتی خوب میشه که از افسردگی و نارحتینون قوی تر شیم ، اونه که دلیل این همه حال بد میشه.
سلام دوستان
ظاهرا این بیماری درمان نداره وافرادی هم که معالجه شدن معجزه ای روی داده که درست شدن. خودم بیست ساله که این بیماری را دارم و بدتر شدم ولی بهتر هرگز. در مورد آقایان با تراشیدن موی سر و ریش میشه مشکل را برطرف کرد ولی اگه تو نواحی دیگه باشه خدا رحم کنه. واقعا فقط خود خدا میتونه ما را از این مشکل نجات بده
سلام من از ١٨ سالگي اين مشكل رو دارم با اين تفاوت كه من پوست تمام بدنمو ميكنم صورت دست پا پشتم و و و ميدونم نبايد انجام بدم هر دفعه اينو ميگم اما باز هم ... الان ٣٢ سالمه و دندانپزشكم خيلي باعث ناراحتي ميشه گاهي شدتش كم ميشه و گاهي خيلي زياد
س من ۱۶ سالمه از ده سالگی ابروهام مژه هامو میکنم همه مسخرم میکنن پیش دکترم رفتم قرص داده اصلا فایده نداره نمیدونم چیکار کنم خدا خودش خوبمون کنه برخی از نضر رار و خوندم دامو اروم تر کرد
من ۱۸سالمه از سن ۱۳سالکی این بیماری رو دارم
فک نمیکردم بیماری هستش تا که چندمدت هست فهمیدم از اینکه موهامو میکنم آسوده میشم احساس خوبی بهم دست میده قبلا کم بود ولی الان به شدت شده تا جایی که قبلا یه نقطه بود الان به غافل میزنم خودمو الان شده اندازه کف دستم بنابراین همیشه از کلاه استفاده میکنم
میخام این بیماری رو درمان کنم واقعا زجرم میده
من ۲۸ سالمه و از چن ماهگی انگشتم بین موهای مامانم بود و بعد هم ک کلا موهای خودمو میپیچونم و میکنم موهام کم حجم و داغون و پر از موخوره شده ناامید شدم کلا
سلام
من میخوام یه گروه تشکیل بدم که همه ی کسایی که تریکوتیلومانیا دارند عوض بشه و با همفکری و مشورت بتونیم ترک کنیم این بیماری رو
من خودم ۳۲ سالمه از ۳۰ سالگی دچار این بیماری شدم و ناخواسته بود
ا
سلام تاخودتونو نزنین به بیخیالی ومعتقد نباشین که این زندگی فانیه هیچ اتفاقی نمی افته تین زندگی ارزششو نداره که اینهمه خودتونو داغون میکنین به خدا توکل کنین هر مشکلی برای ما یه امتحان الهیه باید صبر کنین و ازخداکمک بخواین اهنگ های شاد گوش بدین فیلم کمدی نگاه کنید ببینید چه شرایطی باعث ایجاد این حالت میششن یا حتی چه افرادی ازشون دوری کنیین نماز بخونینن اعتقاد به خداتون قوی باشه از فضاهای مستهجن دوری کنین از روغن بادام وروغن زیتون ووازلین استفاده کنین اگه ابرو میکنین بهش چسب بزنین البته اول روغن بزنین بعد چسب زیاد تنها نباشین بادوستاتون معاشرت کنین به مهمونی برید به افکار هر ادم چرت وپرتی گوش ندید و انرژی متفی کسب نکنین اگه کنکوری هستین ابروتونو باتیغ بزنین واگه پسریدکچل کنید تو سلمونی واگه دخترید موهاتونو کوتاه کنین زیاد به این بیماره فک نکنین ازش غول نسازین من بعد از دوسال ترکش کردم به حودتون ایمان داشته باشین و بگین من از بیماری قویترم وبرا خودتون این بیماریو دغدغه نکنیت وصب تا شب راجبش تو اینترنت سرچ نمکین چون استرس میاره ورش کنین وتو باشگاه صدای موزیک وزیاد کنین نظر شما چیه؟
خانوما من یه ماهه که از ویتامین آ استریل چشمی استفاده میکنم تو یه ماه واقعا مژه هام کامل در اومده بخاطره تقویت و رشدش چون هیجان دارم که روز به روز خوشگلتر بشه مانع عادتم شده که بکشم و این و خواستم بهتون بگم شاید به دردتون خورد که شمام استفاده کنین بره مژه هاتون و این که شمام مثله من ترک عادت بشه براتون انشالله
من ۷ ساله دچار این مشکلم که فقط مژه هامو میکنم ..پیش روانپزشک رفتم و خوب نشدم ..پیش سید رفتم برام دعا نوشتن ولی خوب نشدم
تتها راهیی که منو اروم کرد فقط نماز خوندن بود کسانی که این مشکل رو دارن فقط فقط نماز بخونن از خدا بخان بهشون اراده قوی بدن دیگه مژه هاشون رو نکننن
من ۱۵سالمه ۲ساله ک این بیماریو دارم. قبلا هم تو سن ۱۰ تا ۱۱ ۱۲ سالگی داشتم ولی بعد اون حالم خوب شد. ولی الان هیچکس نمیدونه. من میخوام از همین لحظه شروع به ترکش کنم. انشالله هممون موفق باشیم:)
ایشالا خدا شفا بده حالا وقتایی که من دستکش دستم میکنم یا کاشت میکنم که مثلا جلوی خودمو بگیرم ولی دوباره با موچین به کارم ادامه میدم بازم روز از نو روزی از نو کی میخواد درست بشه خدا میدونه
سلام من یه دختر هفت ساله دارم از یک سالگی این اختلالی داشت دستشان دستکش میکردم اما فایده نداشت ولی اختلال کندن مو پیش خودم باشه که هست ترک کرد ولی چیزی که من و عذاب میده اینه که زبونشم دولا میکنه مک میزنه میخوام بدونم این هم علائم بیماری تریکو است و خواهش میکنم درمانش حتما بگین خودمم سر همین عصبی شدم ؟؟؟؟؟
من 15سالمه و تقریبا دوساله مبتلا شدم دیگه خسته شدم یه زمانی از پرپشتی موهایم حرف میزدن تو عروسیها باید روسری سرت کنی من که چند ساله ورزش میکنم و باید الان به مسابقاتی برم که خیلی مهم اند اما نمیتونم برم تو سالن موهامو نمیتونم باز کنم مربی هام باهام قهر کردن حتی وسط کلاس معلم تدریس میکنه من مقنعه رو می کشم عقب و موهامو میکنم معلم ها هم عصبانی شدن واقعا دیگه نمیتونم
سلام منم ۵ساله این بیماری رو دارم و بار ها سعی کردم ترک کنم و موفق نشدم هیلی دپرس و ناراحتم و ب عیچکس حتی اعضای خانوادمم نگفتم ای کاش سرطان یا بیماری دیگه ای داشتم ک با دارو برطرف میشد اگ گروه یا کانالی دارین لطفا لینکشو بذارین شاید کمک کننده باشه ممنون
بنظرتون موهارو از ته بزنیم بهتره یا اصلا به موهامون کار نداشته باشیم خودش بلند میشه و بعد برای یکدست شدنش اصلاح کنیم؟
مامانم میگه کاری نداشته باش بزار بلند بشه وقتی قشنگ بلند شد میبرم آرایشگاه واست مرتبش میکنه
سلام
من 15 سالمه و به این بیماری مبتلام و دوساله به این بیماری مبتلام
بنظرم دلیلش اینه که موقع استرس اینکارو میکردم یا وقتی به فکر فرو میرم خیلی اراده میکنم که به موهام دست نزنم ولی تا دو هفته دست نمیزنم دوباره شروع میشه خیلی بیماری سختیه از اینکه موهام مثل قبل زیبایی خودشو نداره ناراحتم
همش فکر میکردم که یه عادته ولی وقتی مامانم درموردش سرچ کرد فهمیدم یه بیماریه
خیلی بده وقتی نمیتونم پیش دوستام شالمو بگیرم
بیشتر موقع درس خوندن اینکارو انجام میدم تا حالا صدبار اراده کردم دوروز نمیکندم ولی دوباره شروع میکنم وقتی عکسامو میبینم گریه ام میگیره همش میگم ایکاش زمان به عقب برگرده .تا حالا به دکتر یا روانشناس مراجعه نکردم ولی میدونم فایده نداره
با سلام
منم 17 سالمه و تقریبا 3 ساله به این عارضه دچار هستم. من هم همین حس شما رو دارم ولی بدتر اینکه مادر گرامی شما در این مورد تحقیق میکنن تا به بیماریتون شِفا بدن ولی بنده اینطور نیستم.
وقتی اولین بار این مشکلم (این بیماری ژنتیکیه و شخص هیچ تقصیری در ایجاد اون نداره) رو به والدینم مطرح کردم، چنان واکنش وحشتناکی بروز دادند که من از خودم متنفر شدم.
هرچه قدر سعی کردم تا به ایشان توضیح بدهم که این تقصیر من نیست و جهش ژنی و بیماری ای به اسم تریکونیلومانیا این عارضه را دچار کرده، به من گوش ندادند و مرا مقصر خواندند.
هنگامی که وضعیت خودم را با شما مقایسه می کنم، میبینم که شما خوش شانس تر از هر کسی که به این بیماری مبتلا هستند، هستید.
امیدوارم و انشالله به زودی درمان شوید.
نگار
۰۵:۱۰ ۱۹ خرداد ۱۳۹۹
خانواده منم مس شما هسن حتی یبار هم مرا تنبیه وحشتناک کردند ....الانم افسردهدوسال درگیر این بیماریم و همه تو خونه مسخره ام میکننن و من روزی صدبار گریه میکنم
الهام
۲۲:۱۳ ۰۳ ارديبهشت ۱۳۹۷
سلام
من از ۱۰سالگی تا۲۶سالگی موهای سر موژه وابرومو میکندم
ولی اولا اراده کردم دوما ناخونامو کاشت کردم وشکرخدا کاملاخوب شدم.
برای خانم ها روش خیلی خیلی عالی هست.خاهش میکنم استفاده کنید.همتون رو دوست دارم.
منم ناخونامو کاشتم.الان دیگه نمیکنم و بلند شده ناخناتونو بکارین عالیه
زری
۱۹:۵۸ ۲۵ فروردين ۱۳۹۷
سلام من با تجربه ای که دارم بهتون درمان میگم
اول ارااااااده
دوم توکل و نماز و قران خواندن و درخواست از خدا جهت ترک یا همون توسل
سوم ورزش و پر کردن وقتای بی کاری با هیچ دکتری درمان نمیشین حتی هیپنوتراپ فقط خودتون اراده و توکل و انگیزه
سلام من 18 سالمه از 11 سالگی موهای وسط سرمو می کندم و تا الان 7 سالی هست که درگیرشم وسط سرم کاملا خالی شده و فقط موهای ریز دراومده که اوناروهم وقتی بلندترمیشن و دستم بشون میرسه می کنم مامانم خیلی بابت اینکارم ازم ناراحته امسال کنکور هم دارم اما تا میام کتاب وا کنم درس بخونم دستم میره تو موهام و حواسم از درس بکلی پرت میشه و مدت ها مشغول کندن موهام میشم خیلی بده
سلام دوستان منم 8 ساله این بیماری رو دارم موهای بلای سرمو کندم از امروز تصمیم گرفتم دیگه موهارو نکنم چن باری امتحان کردم محلول ماینوکسیدیل استفاده میکرم هر روز چون اون مواد به سرم بود دیگه دست نمیزدم ولی چون حوصله نداشتم مدام استفاده کنم کنار گذاشتم از امروز دیگه همیشه اون محلول رو میزنم هم کمکم میکنه ترکش کنم هم اینکه به رشد موهام کمک میکنه انشالله خدا به هممون کمک کنه
سلام.من یک زن 32 ساله متاهل با تحصیلات فوق لیسانس هستم و دو فرزند دارم. از 19 سالگی و بعد از فوت پدربزرگم که در لحظه ی آخر کنارشون بودم، دچار این بیماری شدم. اوایل ( تا چند سال) دکترها فکر می کردند نوعی بیماری یا عفونت قارچی هست و یا دلایل ژنتیکی و وراتثتی داره. گاهی با ریزش سکه ای اشتباه گرفته می شد و طبیعتا داروهایی که تجویز شد و حتی مزوتراپی (تزریق به ریشه موها) فقط برای رویش مجدد اثرگذار بودند. روانشناس هم کپسول فلوکستین رو پیشنهاد داده بود که جز خواب آلودگی و چاقی تاثیر دیگه ای نداشت. بیشتر مواقع در تنهایی و یا وقت درس خوندن و در حالت فرو رفتن به فکر اینکارو انجام میدم... خواهر کوچکم با اینکه منظور بدی نداره اما بهم میگه دکتر هم بشی میشی دکتر کچل!!! به خودم میگم قاتل زیبایی...بارها و بارها موهامو از ته تراشیدم و تا مدتی (تقریبا 4ماه) که موها به حدی از رشد می رسیدند که قابل کنده شدن بودند، از این مشکل در امان بودم. اما این مسئله بسیار خسته کننده و رنج آوره و داشتن موهای بلند و سالم برای من شبیه یه حسرت عمیق توی زندگیم شده...از طرفی سکوت همسرم وقتی به جاهای خالی روی سرم نگاه می کنه بیشتر آزارم میده. .. . گاهی فکر می کنم اگر قرار بود خدا به جای این نعمت منو از نعمت دیگه ای در زندگی محروم می کرد آیا حاضر بودم بپذیرم؟ مثلا کلیه ای رو از دست دادن و رنج دیالیز رو تحمل کردن؟ یا صاحب فرزند نشدن؟ یا احمق و کودن بودن در اوج زیبایی؟ من با این بیماری کنار اومدم و پذیرفتمش اما آیا دیگران هم اینو می پذیرن؟ نمیتونیم بگیم نظر بقیه مهم نیست چون انسان ذاتا موجود اجتماعی هست و نمیتونه خودش رو برای مدت طولانی از جمع جدا کنه یا در زندگیش و روابط اجتماعیش حکومت خودمختار داشته باشه... نمیشه که...میشه؟ آرزو می کنم من و همه ی افرادی که به این بیماری دچار هستند درمان بشن...
سلام، بله اگر گروهى هست كه مفيده معرفى كنيد لطفا، چون ما با اين مشكل فكر ميكنيم تنهاييم و كلى مسائل روانى و جسمى برامون پيش مياد
فاطمه
۲۱:۱۶ ۱۸ بهمن ۱۳۹۷
تو رو خدا اگه گروهی هست بگید
ناشناس
۱۶:۳۰ ۳۰ بهمن ۱۳۹۷
ممنون میشم گروهتونو به منم معرفی کنید, منم این مشکلو سالهاست دارم,
ناشناس
۱۶:۳۱ ۳۰ بهمن ۱۳۹۷
توروخدا منم بازی
بهار
۲۱:۳۶ ۰۹ ارديبهشت ۱۳۹۸
اگر میشه منم عضو شم!:))
Gogoli
۱۵:۵۲ ۱۳ دی ۱۳۹۶
سلام . دوستان من هم به این بیماری مبتلا بودم اما همیشه در حال زجر کشیدن و عذاب کشیدن بودم چون دائما مورد تحقیر و تمسخر و حتی خشونت خانواده ام قرار میگرفتم . اما یک روز تصمیم گرفتم که تموم عادتای بدمو کنار بزارم و این کار ینی کندن موهامم جزوشون بود. و دیگه حتی از اون روز دستم به موهام نخورده جز برای شونه کردن و بستن یا شستن تو حموم . منم فکر نمیکردم که درمان شم . اصن از وجود قرص و روانشناس و روانپزشک برای این بیماری اطلاعی نداشتم . فقط اراده کردم . شما هم میتونید با یه اراده ی قوی برای همیشه از شر این بیماری خلاص شید . برای همتون ارزوی سلامتی و موفقیت میکنم
سلام
خوب هستید؟؟ من از ۸سالگی دچار این مشکل شدم و الان ک ۲۱ سالمه هنوز ادامه داره و کاملا کف سرم کچله چن مدتیه یه انرژیه خاصی بهم دس داده نمیدونم از کجا و ریشش کجاس ولی خیلی تاثیر گذاشته و سه روزه ک دس نزدم تابستون نزدیک به ۳ماه بود دس نزده بودم و از کله سرم فقط یه قسمت کوچولو از جلوی سرم مونده بود ک ماه محرم یه اتفاق بدی واسم افتاد ک دوباره شروع کردم
سلام
منم از تقریبا از ۱۰ سالگی این مشکلو دارم
نمیدونم برای چی اینطوری شد
بخاطر بلوغ!یا بخاطر ازدواج و رفتن خواهرم!
اوایل خییییلی این کارو میکردم
الان ۳۰ سالمه و خییلی این عادت کمتر شده ولی خب هنوزم گاهی اینکارو میکنم
ی پسر سه و نیم ساله دارم بعضی وقتا دستشو میبره تو موهاشو بازی میکنه
زود حواسشو پرت میکنم اما میترسم اونم مثل من بشه
سلام منم از ذه سالگي مژه هامو ميكنم نا الان كه ٣١ سالمه منم يه دختر چهارساله دارم اونم گاهي دشاشة به مژه هاش ميزته ميترسم مثل من بشه انگار كه از من ياد كگرفته
سلام من همسرم این مشکل رو داره من خیلی وقته میدونم این کارس بیماریه ولی خودش زیر بار نمیره که بیماره و باید دنبال درمان باشه، البته همسر من ببشتر پوست سرش زخم میشه و اونارو میکنه که باعث کنده شدن موهاشم میشه و ریش‌هاش رو هم میکنه خیلی ناراحتم بخاطر این موضوع واقعا روی روحیم تاثیر بدی گذاشته و دلم میخواد کمکش کنم که خوب شه :(
سلام به همه.منم ایت عادت رو دارم که مژه ها و ابرو هامو میکنم.خط چشم تتو کردم که وقتی مژه هومو میکنم معلوم نشه ابرو هامم تتو کردم ولی وقتی میکنم خالی میشه معلوم میشه .چه مژه هایی داشتم.چه ابروهایی.پسرم مژه هاش به من رفته ولی من چون مژه هانو میکنم کسی باورش نمیشه.بیشتر وقتها الکی میگم مژه مصنوعی چسبوندم چسبش مژه هامو کنده.روم نمیشه بگم خودم کردم.خانواده ام که کلی شاکی شدن از دستم.همیشه خط چشم میزنم تا شوهرم نفهمه.خیلی لذت بخشه برام وقتی اینکارو میکنم هم درد داره هم لذت.ولی بعدش روغن فندوق از شرکت باریج اسانس میزنم که خیلی تاثیر داره.البته عادتهای دیگه هم دارم مثل دندون قرچه.و ناخن جویدن که با کاشت ناخن بهتر شده وضعم.واقعا از ته قلبم برای هممون میخوام که خدا کمکمون کنه چون واقعا زیبایی زن به چشم و ابرو شه
سلام من از ده سالگیم این کارو میکنم از وقتی که پدرم فوت کردالان هم سی وشش سال دارم اواسط به مدت هفت هشت سال ترک کردم ولی بعد از زایمان دوباره شروع شده نمیدونم واقعا چی کار کنم لطفا راهنماییم کنید.
چند راه هست که میشه امتحانش کنین لطفا بعد از امتحان کردن این راها نتیجه رو همینجا خبر بدید. ۱. ورزش کردن: این عمل باعت سرگرم شدن و عدم توجه به کندن مو میشود علاوه بر آن با کاهش استرس که از عوامل این بیماری است میشود. ۲. امیدتان را از دست ندهید حتی اگر درمان طول بکشد. ۳. پوشیدن دستکش۴. کشی به دست ببندید و هرگاه خواستید مو بکنید کش را بکشید تا به دستتان بخورد درد حاصل از آن باعث عدم تمایل به کندن میشود.۵. هرگاه مو کندید یک تنبیه برای خود در نظر بگیرید۶. محل کندن مو را با روغن هایی مثل زیتون و... چرب کنید این کار باعث میشود موها لیز شوند و کندنشان سختتر شود علاوه برآن باعث تقویت مو نیز میشود. ۷. محل کندن مو را با روسری یا پارچه ببندید به طوری که به آن منطقه دسترسی نداشته باشید.۸. خیلی خیلی مهم است که اگر یک مو کندید ناگهان نگویید من که نمیتونم ولش کن فایده نداره... و به تلاشتان برای رهایی از بیماری ادامه دهید. به امید روزی که هیچ کس این بیماری رو نداشته باشد
سلام من 23 سالمه فروردین پارسال فهمیدم شوهرم بعدچند ماه زندگی بهم خیانت کرده از اون موقع دچار وسواس شدم اول نوک موهامو میکندم تا اینکه مهر شرایط حاد عصبی استرس باعث شد کل سرم بکنم بعد کچل کنم مدنی که کچل کنم کلا از سرم افتاده بود عادتش اما دوباره الان برگشته میکنم خواهشم اینه راهنماییم کنید هم منزوی شدم هم خسته از خودم متنفرم ولی نمیتونم کنترل کنم خودمو
جدا از همه ی قسمت های بد این بیماری
بد ترینش به نظرم درک نکردن دیگرانه
هیچکس نمیتونه بفهمه وقتی میگی تحت کنترل خودم نیست یعنی چی
یا اون جمله ی احمقانه که همه تکرار میکنن وقتی راجع به این بیماری میشنون : خب نکن موهاتو !!!!!
چون خودشون به این بیماری مبتلا نیستن و احساسمون رو درک نمیکنن
تازه هیچکس به غیر خانوادم این قضیه رو نمیدونن که بخوان از این جمله ها رو بهم بگن
ناشناس
۰۰:۰۹ ۱۶ آذر ۱۳۹۸
خو نکن مگه مجبوری
آرام
۱۳:۲۱ ۰۸ ارديبهشت ۱۳۹۶
سلام ..من ۳۴ سالمه و متاسفانه از ۱۹ سالگی به این بیماری مهلک و خانمانسوز دچارم..واقعا کل زندگیم رو مختل کرده و مسیر زندگیم رو تغیبر داده هیچوقت متونستم مثل بقیه مردم عادی زندگی کنم هیچویت از ته دل خوشحال نبودم..اصلا این بیماری برای هیچکس قابل درک نیست و غیر قابل باور و میگن مگه میشه ادم با دست خودش زیبایی رو از خودش بگیره اونم برا ما زنها که چقدر زیبایی برامون اهمیت داره..من پدرم به این بیماری دچاره هنوزم که هنوزه و یکی از دلایل این بیماری میتونه وراثت باشه و تو نحیط پر تنش و پر استرس و اضطراب اجتمال بروزش چند برابر میشه که متاسفاته بین پنج تا فرزند من دچار این وسواس عملی سنگین شدم که تا جاییکه میدونم قابل درمان نیست و فقط میشه با سعی و تلاش یکم اونو تحت کنترل دراورد تا فقط بشه تو اجتماع ظاهر شد..وقتایی بوده که اتقدر شدت این وسواس در من سنگین بوده که چندین بار مدهام از ته تیغ زدم و با کلاه گیس بودم و دیگه همه میفهمیدن و صدتا دلیل میاورم که موهام میزززه و تحت درمانم و...از این خزعبلات واقعا افسوس میخورم چون دیکه از ۱۹ سالگی اونجوری که بابد از زندگی لذت نبردم و حتی نتونستم ازدواج کنم ..همیشه موهای کم پشتی دارم و جاهای خالی می پوشونم تا در بیاد..کلا موهام همیشه تبکه تبکه خرد خرده حتی آرابشگاهم هیجویت نمیتونم برم واقعا رنج میکشم و همیشه افسردم به خاطر این که نمیتونم مثل بقیه باشم..گذاشتن دسکش و کلاه هم بی فایده بوده در دراز مدت و قرص فلوکستین که دکترا فقط میدن برا این نوع وسواس سیسنم گوارش بهم میریزه و تاثبر چندانی ام نداره ..میگن دست خود ادمه آره گاهی آگاهانس میشه کنترلش کرد به خصوص جلوی دیگران مثلا وقتایی که سر کارم یا تو جنع هستم به ندرت ایتکارو میکنم ولی وقتهای تنهایی یا شب وقت خواب شدتش چند برابر میشه بلخره خودم تفهنیدم این کار اردایه یا غیر اردای..میدونم ریش لاضطراب سنگین دوران کودکیه ولی اخه فقط یک درصد جامعه دچارشن چرا ماها بابد جز اون یک درصد باشیم ..در حالیکه تقریبا بیشتر مردم ایران دچار بیماری افسردگی اضطراب و استرس و ...هستن و تو ایران کلا آدم سالم و نرمال به ندرت پیدا میشه و بیشترمون بیماریم به خاطر مشکلاتی که هست..ولی این وسواس سنگین از وسواس تمیزکردن هم بدتره من از خدام بود وسواس شستشو داشتم ولی این وسواسو نداشتم حدقل زیباییم رو داشتم و از جوونیم لذت میلردم ولی افسوس..افسوس..
با سلام
من حدود بیست و پنج ساله این مشکل رو دارم تو یه حادثه بخاری خونه ترکیدو من صورتم و موهای سرم سوخت از اون موقع هم موهام رو میکنم,و مژه هام و ابروهام رو و هم میخورمشون خیلی روانشناس و دکتر رفتم به دلیل اینکه وقتی عصبی می شدم اینکارم شدید بود و مسخرم میکردن بدتر شدم ولی بهتر نشدم از نظر من این بیماری درمان نداره انواع مختلف قرص و دارو رو مصرف کردم جواب نگرفتم ِچون وقتی عصبی میشم و یا تحت فشار روحی و روانی قرار میگیرم خیلی شدید میشه مشکلم دکترا بهم گفتن یه جور بیماری خود ازاریه بیمارستان بستری شدم چند بار شو ک دادن سرم ولی جواب نگرفتم الان چهل و خورده ای سنم و هنوز یا این مشکل دست و پنجه نرم میکنم نظر دکترا اینه هیچکسی جز خود ادم نمیتونه کمکش کنه اما خیلی خواستم نتونستم چون از لحاظ روحی و روانی کاملا نا امید و به همریخته ام
سلام دوستم منم همین مشکل داشتم داروهای زیادی مصرف کردم من در وسط شب انگشتامو میپیچیدم دور موهای جلو سرم میکشیدم یعنی من متوجهنمیشدم بین خواب وبیداری بودبا جوشهای ریز بدنم ور میرم خلاصه داروی کوتیاپین و کلومیپرامین مخصوصا کوتیاپین داروی خوبیه
ناشناس
۱۴:۱۸ ۰۳ شهريور ۱۳۹۵
با سلام من تقریبان از سال ۷۹ ریشهامو می کندم بعدش به روان پزشک مراجعه کردم اوایل خوب بود بعدش داروها اثر نکرد الان چند ساله حتی توی خواب ریشهامو می کنم نمی دونم چکار کنم لطفا کمکم کنید
درگیرشم هی دستو پنجه نرم میکنم ولی فایده نداره که نداره دارم عذاب میکشم .
پزشک و روانپزشک حاذق در مورد این بیماری تخصص دارن در مشهد یا انلاین معرفی مکنید ممنون
من خیلی نگرانم شاید با کمک هم بتونیم
ی رندگی فرسایشیه دائم در حال مبارزه باخودمم ک انجام ندم سرانجامم شکست میخورم کلی انرژی از دست دادم از این مقابله و بعدم کلی عذاب وجدان نشد جلوشو بگیرم حتی اگر بتونم چند دقیقع انجام ندم بعدش چنان فشاری بهم وارد میشه ک دوبرابرمیکنم.ن دستکش ن عروسک هیچی اثر نکرد تنها چیزی ک بهترم کرد موخامو کوتاه کوتاه کردم
چند بار هم با یادداشت کردن دفعه هایی که میکنم و ثبت تغییرات توی گوشیم جلوشو گرفتم ولی به محض برگشتن به خوابگاه دوباره شروع میشد و همه آدم های زندگیم رو از خودم میروندم و با هیچکس نمیتونستم جز چت کردن مجازی ارتباطی بگیرم که آرامش داشته باشم این اتفاق واقعا سوهان روحه.
ولی ازتون میخوام ناامید نشین و ادامه بدین شما هر جور که هستید زیبایید.
با همه رنج ها و با همه کمبود ها باز هم روحتون هیچوقت ترکتون نمیکنه و تنهاتون نمیذاره
به این بیماری به چشم یه هدیه نگاه کنید که نقطه اوجی رو توی زندگیتون قرار میده که میتونید به یه آدم متفاوت تبدیل شید از رویاهاتون دست نکشید که همین لحطه هایی که وصل به یه موی باریکه سرنوشت بزرگترین و قوی ترین مردا و زنای تاریخو نوشته.
حس میکنم اینجا آدمایی هستن که میخوان تغییر کنن و خلاف جهت جریان آب شنا میکنن این امتحان بزرگی واسه هممون.
میدونم از پسش برمیایم .
خیلب دوستون دارم که باعث شدین احساس تنهایی نکنم.
خیلی زیاد.
ظاهرا این بیماری درمان نداره وافرادی هم که معالجه شدن معجزه ای روی داده که درست شدن. خودم بیست ساله که این بیماری را دارم و بدتر شدم ولی بهتر هرگز. در مورد آقایان با تراشیدن موی سر و ریش میشه مشکل را برطرف کرد ولی اگه تو نواحی دیگه باشه خدا رحم کنه. واقعا فقط خود خدا میتونه ما را از این مشکل نجات بده
فک نمیکردم بیماری هستش تا که چندمدت هست فهمیدم از اینکه موهامو میکنم آسوده میشم احساس خوبی بهم دست میده قبلا کم بود ولی الان به شدت شده تا جایی که قبلا یه نقطه بود الان به غافل میزنم خودمو الان شده اندازه کف دستم بنابراین همیشه از کلاه استفاده میکنم
میخام این بیماری رو درمان کنم واقعا زجرم میده
من میخوام یه گروه تشکیل بدم که همه ی کسایی که تریکوتیلومانیا دارند عوض بشه و با همفکری و مشورت بتونیم ترک کنیم این بیماری رو
من خودم ۳۲ سالمه از ۳۰ سالگی دچار این بیماری شدم و ناخواسته بود
ا
و دیدم که درمان میکنن
تتها راهیی که منو اروم کرد فقط نماز خوندن بود کسانی که این مشکل رو دارن فقط فقط نماز بخونن از خدا بخان بهشون اراده قوی بدن دیگه مژه هاشون رو نکننن
واقعا دیگه نمیدونم چیکارکنم
مامانم میگه کاری نداشته باش بزار بلند بشه وقتی قشنگ بلند شد میبرم آرایشگاه واست مرتبش میکنه
من 15 سالمه و به این بیماری مبتلام و دوساله به این بیماری مبتلام
بنظرم دلیلش اینه که موقع استرس اینکارو میکردم یا وقتی به فکر فرو میرم خیلی اراده میکنم که به موهام دست نزنم ولی تا دو هفته دست نمیزنم دوباره شروع میشه خیلی بیماری سختیه از اینکه موهام مثل قبل زیبایی خودشو نداره ناراحتم
همش فکر میکردم که یه عادته ولی وقتی مامانم درموردش سرچ کرد فهمیدم یه بیماریه
خیلی بده وقتی نمیتونم پیش دوستام شالمو بگیرم
بیشتر موقع درس خوندن اینکارو انجام میدم تا حالا صدبار اراده کردم دوروز نمیکندم ولی دوباره شروع میکنم وقتی عکسامو میبینم گریه ام میگیره همش میگم ایکاش زمان به عقب برگرده .تا حالا به دکتر یا روانشناس مراجعه نکردم ولی میدونم فایده نداره
منم 17 سالمه و تقریبا 3 ساله به این عارضه دچار هستم. من هم همین حس شما رو دارم ولی بدتر اینکه مادر گرامی شما در این مورد تحقیق میکنن تا به بیماریتون شِفا بدن ولی بنده اینطور نیستم.
وقتی اولین بار این مشکلم (این بیماری ژنتیکیه و شخص هیچ تقصیری در ایجاد اون نداره) رو به والدینم مطرح کردم، چنان واکنش وحشتناکی بروز دادند که من از خودم متنفر شدم.
هرچه قدر سعی کردم تا به ایشان توضیح بدهم که این تقصیر من نیست و جهش ژنی و بیماری ای به اسم تریکونیلومانیا این عارضه را دچار کرده، به من گوش ندادند و مرا مقصر خواندند.
هنگامی که وضعیت خودم را با شما مقایسه می کنم، میبینم که شما خوش شانس تر از هر کسی که به این بیماری مبتلا هستند، هستید.
امیدوارم و انشالله به زودی درمان شوید.
من از ۱۰سالگی تا۲۶سالگی موهای سر موژه وابرومو میکندم
ولی اولا اراده کردم دوما ناخونامو کاشت کردم وشکرخدا کاملاخوب شدم.
برای خانم ها روش خیلی خیلی عالی هست.خاهش میکنم استفاده کنید.همتون رو دوست دارم.
اول ارااااااده
دوم توکل و نماز و قران خواندن و درخواست از خدا جهت ترک یا همون توسل
سوم ورزش و پر کردن وقتای بی کاری با هیچ دکتری درمان نمیشین حتی هیپنوتراپ فقط خودتون اراده و توکل و انگیزه
منم میکندم موهام پنج سال ولی یه روز اراده کردم و از خدا خواستم و کمکم کرد
فقط اراده میخواد
خوب هستید؟؟ من از ۸سالگی دچار این مشکل شدم و الان ک ۲۱ سالمه هنوز ادامه داره و کاملا کف سرم کچله چن مدتیه یه انرژیه خاصی بهم دس داده نمیدونم از کجا و ریشش کجاس ولی خیلی تاثیر گذاشته و سه روزه ک دس نزدم تابستون نزدیک به ۳ماه بود دس نزده بودم و از کله سرم فقط یه قسمت کوچولو از جلوی سرم مونده بود ک ماه محرم یه اتفاق بدی واسم افتاد ک دوباره شروع کردم
منم از تقریبا از ۱۰ سالگی این مشکلو دارم
نمیدونم برای چی اینطوری شد
بخاطر بلوغ!یا بخاطر ازدواج و رفتن خواهرم!
اوایل خییییلی این کارو میکردم
الان ۳۰ سالمه و خییلی این عادت کمتر شده ولی خب هنوزم گاهی اینکارو میکنم
ی پسر سه و نیم ساله دارم بعضی وقتا دستشو میبره تو موهاشو بازی میکنه
زود حواسشو پرت میکنم اما میترسم اونم مثل من بشه
منم حدود 30 سال بود به این بیماری مبتلا بودم استرس میدن
بد ترینش به نظرم درک نکردن دیگرانه
هیچکس نمیتونه بفهمه وقتی میگی تحت کنترل خودم نیست یعنی چی
یا اون جمله ی احمقانه که همه تکرار میکنن وقتی راجع به این بیماری میشنون : خب نکن موهاتو !!!!!
تازه هیچکس به غیر خانوادم این قضیه رو نمیدونن که بخوان از این جمله ها رو بهم بگن
من حدود بیست و پنج ساله این مشکل رو دارم تو یه حادثه بخاری خونه ترکیدو من صورتم و موهای سرم سوخت از اون موقع هم موهام رو میکنم,و مژه هام و ابروهام رو و هم میخورمشون خیلی روانشناس و دکتر رفتم به دلیل اینکه وقتی عصبی می شدم اینکارم شدید بود و مسخرم میکردن بدتر شدم ولی بهتر نشدم از نظر من این بیماری درمان نداره انواع مختلف قرص و دارو رو مصرف کردم جواب نگرفتم ِچون وقتی عصبی میشم و یا تحت فشار روحی و روانی قرار میگیرم خیلی شدید میشه مشکلم دکترا بهم گفتن یه جور بیماری خود ازاریه بیمارستان بستری شدم چند بار شو ک دادن سرم ولی جواب نگرفتم الان چهل و خورده ای سنم و هنوز یا این مشکل دست و پنجه نرم میکنم نظر دکترا اینه هیچکسی جز خود ادم نمیتونه کمکش کنه اما خیلی خواستم نتونستم چون از لحاظ روحی و روانی کاملا نا امید و به همریخته ام