باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالاور - فیلم «صیاد» به کارگردانی جواد افشار و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی، یکی از فیلم‌های بخش مسابقه ملی جشنواره چهل‌وسوم فیلم فجر است که با اقتباسی از مجموعه‌ای از آثار معتبر در زمینه جنگ ایران و عراق و تاریخ دفاع مقدس به وقایع و تجربیات جنگ پرداخته است. این فیلم در اولین روز از جشنواره فیلم فجر ۴۳ به نمایش درآمد.
رضا منتظری منتقد سینما درباره این فیلم بیان کرد: فکر می‌کنم مهم‌‌ترین اتفاقی که در خصوص فیلم صیاد به چشم می‌آید و باعث می‌شود فیلم از همان ابتدای شروع خود برای مخاطب قابل باور نباشد این است که در بدیهی‌ترین و ساده‌ترین نکات کارگردان بی توجهی کرده است و معلوم می‌شود فیلم را دم دستی و باری به هر جهت جلوی دوربین برده و تولید کرده است.
وی ادامه داد: شما وقتی راجع به یکی از مشاهیر، مفاخر و بزرگان در حوزه سیاسی، نظامی و فرهنگی اقدام به تولید یک اثر فرهنگی می‌کنید، دم دستی ترین و ابتدایی ترین کار این است که شما یک چهره‌پردازی مناسب برای کار انتخاب کنید تا آن شخصیت دقیقا شبیه به آن فردی که در طول تاریخ وجود داشت شود.
منتظری افزود: در این کار شخصیت‌های متفاوتی مانند شهید صیاد شیرازی، بنی صدر، محسن رضایی و دیگر افراد حضور دارند که متاسفانه آنقدر گریم و انتخاب بازیگران بد بوده است که شما نمی‌توانید این بازیگران را باور کنید که به عنوان شخصیت معاصر در این اثر بازی کردند و مردم با فیلم‌ها و عکس‌های این افراد آشنا هستند. پس این امر اولین گامی است که شما را به عنوان مخاطب از فضای فیلم دور می‌کند و نمی‌گذارد شما به آن باور برسید که شما یک اثر را در آن برهه تاریخی دهه شصت می‌بینید و با آن اثر همراه شوید.
وی بیان کرد: وقتی بدیهی‌ترین موارد در طول فیلم نادیده گرفته می‌شود، هر چقدر که جلوتر می‌روید می‌بینید در حوزه‌های گسترده‌تر مانند فیلمنامه ام دچار مسائلی هستیم. برای مثال درام پردازی باید طوری باشد که حس همزاد پنداری مخاطب برانگیخته شود و به این قهرمان ملی افتخار کنم که چه اتفاقاتی را رقم زد، این احساسات را برانگیخته نمی‌کند زیرا درام پردازی مناسب این فضا صورت نگرفته است.
رضا منتظری تصریح کرد: متاسفانه یک پدیده‌ای شکل فزاینده‌ای در سینمای ما ایجاد کرده است و ما به دنبال این هستیم که دست بر روی یک سری از مشاهیر و مفاخر دست بگذاریم و البته که چنین کاری خوب است اما وقتی به صورت دم دستی کاری را تولید می‌کنیم نتیجه آن می‌شود آثاری چون، احمد، پروین، مجنون یا صیاد که نمونه این آثار را در فجر و اکران مردمی داشتیم که عملا با شکست فروش مواجه شدند.
وی ادامه داد: لذا این آثار نتوانستند هیچ موج اجتماعی ایجاد کنند و بنده معتقد هستم این کار به ضرر فیلم است و بودجه بیت‌المال باید در جایی هزینه شود که نفعی برای سینمای کشور و نسل جوان و نوجوان که باید بروند راجع به شخصیت‌هایی که نمی‌شناسند تحقیق و پژوهش کنند داشته باشد.