پدرانه از من خواست تا مو‌هایم را بپوشانم» این تیتر یک روزنامه محافظه‌کار ایران نیست. این تیتر در مورد ویدئویی از ابومحمدالجولانی، سرکرده تحریرالشام است که در آن خطاب به یکی از بانوان بدون حجاب که برای گرفتن عکس یادگاری به سمتش می‌رفت از او خواست ابتدا سرش را بپوشاند. البته اگر این تیتر را روابط عمومی تحریرالشام منتشر می‌کرد طبیعی بود. بالاخره یک گروه اسلامگرا که صاحب حکومت شده از ابزار رسانه‌ای خود برای مدلی که می‌خواهد پیاده‌سازی کند، بهره می‌برد؛ اما نکته نغز اینجاست که این تیتر را روابط عمومی تحریرالشام هم منتشر نکرده است. این تیتر را رسانه اپوزیسیون فارسی زبان منوتو منتشر کرده است که از سال ۱۴۰۱ هرگونه تذکری برای حجاب در ایران را به‌عنوان برخورد سخت فاکتور کرده و با داستان‌سرایی به دنبال تبدیل این برخورد‌ها به ابزاری سیاسی علیه ایران بوده است. حالا همین رویکرد در مورد الجولانی نیز پیاده می‌شود. فردی که تا دیروز با لباس نظامی و ریش بلند عکسش در فهرست تروریست‌های آمریکا بود؛ اما اکنون صرفاً به این دلیل که در راستای سیاست‌های آمریکا توانسته بشار اسد، متحد منطقه‌ای ایران را کنار بزند باید مورد تجلیل قرار گرفته و از او تصویری معتدل و متفکر و مهربان برساخته شود ولو اینکه این تصویر با سابقه خودش و سابقه رسانه‌های رپورتاژ‌کننده آن تفاوت داشته باشد.
منوتو که چشم برهمه مشکلات امنیتی پسا جولانی در سوریه بسته، در مورد تبلیغات حجاب در ایران هر چند وقت یکبار با یک ویدئو که ادعا می‌شود یک شهروند برایش فرستاده به هرگونه تبلیغات در مورد حجاب واکنش نشان می‌دهد. یک بار تیتر می‌زند «مشکل مملکت ما فساد است نه حجاب» و یک بار هم معترض می‌شود که حکومت با نصب تبلیغات می‌خواهد حجاب را ترویج کند. منوتو البته در تیتری که برای الجولانی منتشر کرده و از او تصویر پدری مهربان ساخته، توضیح نداده است که آیا در سوریه هم مشکل فقط حجاب است یا مواردی همچون اشغال سرزمین و نابودی تأسیسات نظامی که جولانی در مقابل آنها منفعل ایستاده نیز می‌توانند در تیتر گنجانده شوند. این رسانه البته به اتخاذ رویکرد‌های متناقض عادت کرده است. پیش از این در جریان اتفاقات ۱۴۰۱ منوتو ویدئویی از شعار‌های اعتراضی برخی کودکان منتشر می‌کرد و مدعی می‌شد حاکمیت باعث شده تا دامنه اعتراضات مردمی شدید شده و شاهد «بلوغ سیاسی زودرس» در ایران باشیم. منوتو درحالی چنین ادعایی می‌کند که برخی کودکان به ظاهر معترض از بیان صحیح جملات اعتراضی نیز ناتوان مانده و مشخص است که توسط فردی به آنها دیکته شده است. جالب اینجاست که این رسانه در ادامه همین بسته خبری به اعتراضات فرانسه که تصاویر برخورد‌های خشن پلیس این کشور با معترضان بازتاب کرده بود نیز پرداخته و این‌گونه آن را توجیه می‌کند: «پلیس با جوانان و نوجوانانی برخورد کرده که دست به ایجاد آشوب زده‌اند.» مطابق این استاندارد دوگانه اگر یک نوجوان ایرانی به حکومت ایران اعتراض کند به بلوغ رسیده و اگر یک نوجوان فرانسوی این کار را کند، معترض و آشوب‌گر است.
دامنه رویکرد‌های متناقض در سناریوی سفیدشویی جولانی صرفاً به منوتو محدود نیست. نوری‌زاده، مجری شبکه اینترنشنال که رسماً به پروژه بگیر نتانیاهو تبدیل شده مرز‌های سفیدشویی از جولانی و ارائه برندی جدید از تروریست‌های داعشی تحریرالشام را این‌گونه جابهجا کرد: «نخست‌وزیر جولانی من را یاد مهندس بازرگان می‌اندازد با این تفاوت که ریشش بلند است که آن را هم کوتاه می‌کند.» فرداد فرحزاد دیگر مجری رادیکال این شبکه نیز در گفت‌و‌گو با یک کارشناس مدعی می‌شود تحریرالشام قرار نیست رویکرد اسلام‌گرایانه افراطی در پیش بگیرد که البته کارشناس برنامه تلاشش را این‌گونه ناکام می‌گذارد: «اینها همان داعشی‌ها هستند که اتفاقاً اکنون هم با لباس‌های داعش در حال تسویه حساب هستند؛ تحریرالشام حتی به بیانیه‌های خودش هم پایبند نیست! چرخه انتقام در سوریه ادامه دارد و آمریکا و ترکیه فقط می‌خواستند اسد برکنار شود و برای بعد از آن برنامه‌ای ندارند!»
مهدوی‌آزاد دیگر مجری اینترنشنال و هاشمیان یکی از کارشناسان اینترنشنال در گفت‌وگویی طنز‌گونه این‌گونه برای سفیدشویی جولانی دست و پا می‌زنند: «اینها دیگر از داعشی بودن فاصله گرفتند چرا متهم‌شان می‌کنید؟! محمد جولانی، رهبر تحریرالشام ریش‌هایش را کوتاه کرده، لباس‌هایش را اتوکشیده؛ اینها که روزی سر می‌بریدند، اما اکنون به مردم موز می‌دهند؛ امروز روز مرحمت و مهربانی است!»
تلویزیون سی‌ان‌ان که در زمان سفر سیدابراهیم رئیسی به نیویورک گفت‌وگویی با رئیس‌جمهور وقت ایران را هماهنگ کرده بود، حاضر نشد پروتکل ریاست‌جمهوری ایران را رعایت کرده و مجری محجبه به گفت‌و‌گو بفرستد. سی‌ان‌ان برای دامن زدن به تنش‌های داخلی ایران در مورد حجاب حاضر شد حتی قید این مصاحبه را نیز بزند. در سال ۱۴۰۳، اما وضعیت انگار فرق کرده و سیاست‌های غرب، استاندارد‌های رسانه‌ای را جابهجا کرد و این رسانه برای انتشار نخستین گفت‌وگوی تلویزیونی الجولانی بعد از تصرف سوریه پیشقدم شد و مجری خانم نیز حجاب مورد تأیید جولانی را به سر انداخت. این رسانه در ادامه فعالیت‌هایش برای تغییر عنوان تروریست به گروه آزادی‌طلب روی تصاویر زندان صیدنایا نیز حساب ویژه‌ای باز کرده بود و در استفاده از این تصاویر نیز آن‌قدر افراط به خرج داد که نهایتاً یکی از ماندگارترین سوتی‌ها را در پروژه سفیدشویی جولانی داد. کلاریسا وارد، خبرنگار شبکه آمریکایی CNN در سوریه به زندان بدنام صیدنایا رفت و در بازدید خود در این زندان وارد سلولی شد. در آن سلول شخصی حضور داشت که گفته شد یکی از زندانیان مربوط به دوران بشار اسد است که با دیدن خبرنگار و نیرو‌های جولانی خوشحال شد که آزادی‌اش را به‌دست آورده است و خودش را به آغوش خبرنگار آمریکایی انداخت و تشکر کرد. در گزارش سی‌ان‌ان صحنه‌های احساسی رقم خورد و نحوه آزادی این شخص بسیار خبرساز شد و بسیاری از مردم به آن واکنش نشان دادند و ابراز احساسات کردند. حال سی‌ان‌ان اعتراف کرده که فرد مذکور زندانی نبوده و در واقع یک مأمور در دوران بشار اسد بوده است. این رسوایی با انتقاد‌های گسترده‌ای همراه شده تا جایی که ایلان ماسک هم واکنشی نشان داده و در توییتی نوشت: «سی‌ان‌انی‌تر از این نمی‌شود!»
رسانه‌های اپوزیسیون تلاش دارند تا هرگونه دعوت به حجاب را در ایران به‌عنوان ابزاری برای تنش استفاده کنند برای همین هم این‌گونه تیتر می‌کنند که مسئله ایران حجاب نیست. ما هم موافقیم مشکل ایران حجاب نیست، مشکلی که غرب و ارتش رسانه‌ای‌اش را علیه ایران بسیج کرده تقابل با سیاست‌های استعماری آنها به ویژه در منطقه است به همین دلیل هم اگر در سوریه کسی حجاب سر دیگران کند و با آمریکا مشکلی نداشته باشد، می‌شود «پدری مهربان»؛ چرا‌که از اساس مسئله نه حجاب بوده و نه حقوق بشر که اگر می‌بود دامن تحریرالشام که در لیست گروه‌های تروریستی هم قرار دارد بیشتر به آن آلوده بود. مسئله اصلی این است که سیاست‌های غرب چگونه جلو می‌رود اگر الجولانی می‌تواند برای آمریکا کار کند و امنیت اسرائیل را تأمین کند پس می‌شود ریش و سبیلش را نظم داده و رسانه‌ها را قربان صدقه‌گویان در مقابلش به خط کرد.
منبع: روزنامه فرهیختگان