«علیرضا تقوی نیا» تحلیلگر و فعال رسانه‌ای طی یادداشتی در کانال تلگرام «تفسیرگر» نوشت:
در رسانه‌ها خبر از تکمیل ناو پهپادبر شهید باقری سپاه و استقرار آن در خلیج فارس می‌دهند.
این ناو با عرشه وسیع و باند نسبتا طولانی، مناسب برای پرواز و فرود پهپاد‌های ایرانی است.
این ابتکار کم نظیر چند مزیت برای ایران دارد.
۱️. خلاء دسترسی دور دست ها، جزایر و در نتیجه فرودگاه جهت نشست و برخاست هواپیما برای ماموریت‌های مختلف در دریا‌های هدف و اقیانوس‌ها به خصوص اقیانوس هند برطرف می‌شود.
به عبارت دیگر نیروی دریایی در این شناور هم از طریق جاتو (بوستر راکتی سوخت جامد) و نیز از طریق باند پرواز، می‌تواند در هر لحظه پهپاد‌های خود را به آسمان فرستاده تا ماموریت محوله را به انجام رسانند.
۲️. پهپاد‌ها هزینه بسیار اندکی دارند و به پرواز درآوردن آنها از روی شناور می‌تواند دست ایران را به جای جای آب‌های پیرامونی و به خصوص اقیانوس هند (که مهمترین مسیر انتقال کالا و انرژی در جهان است) برساند و اموری، چون شناسایی را با دقت و کمترین هزینه انجام دهند.
همچنین اهداف متخاصم در فاصله دور مانند جزیره دیه گو گارسیا (۴۵۰۰ کیلومتر) که پایگاه پشتیبانی راهبردی ناوگان ایالات متحده آمریکا و مرکز استقرار بمب افکن‌های استراتژیک آنهاست می‌تواند هدف پهپاد‌های مختلف و متنوع ایرانی باشد.
نقطه قوت برخی پهپاد‌های ایرانی قابلیت حمل موشک و بمب برای شلیک به اهداف زمینی و شناوری است.
۳️. ورود پرنده‌های بدون سرنشین ایرانی به پهنه اقیانوس دریای عمان، دریای سرخ و اقیانوس هند، انحصار حضور، رصد و مراقبت ناوگان قدرت‌های بزرگ دریایی جهان را خواهد شکست.
سال‌ها بود که آنها بی دردسر و بدون رقیب در پهنه آب‌های آزاد و اقیانوس‌ها حضور داشتند و سیادت خود را بر دنیا از طریق نیروی دریایی خود تحمیل می‌کردند.
اما با ورود ناو‌های پهپادبر که در واقع پایگاه متحرکی برای پرنده‌های جمهوری اسلامی هستند، از طریق پهپاد‌ها شناور‌های تجاری و نظامی کشور‌ها توسط پرنده‌های ایرانی رصد و مطابق منافع ملی با آنها تعامل می‌شود.
نکته مهم اینست که برخورد و مقابله با یک پهپاد با توجه به سطح مقطع راداری و قیمت پایین آنها، کار بسیار سخت و پرهزینه‌ای است و نبرد‌های اخیر جهان نشان داده که دنیا به سمت پرنده‌های بدون سرنشین حرکت خواهد کرد؛ جمله ایلان ماسک که دیگر فقط احمق‌ها F۳۵ می‌سازند نشان از تغییر نگاه استفاده از پهپاد‌ها به جای هواپیما‌ها حتی در ایالات متحده دارد.
۴️. پایگاه‌های متحرک پهپادی ایران در اقیانوس هند می‌توانند با تهدیداتی، چون دزد‌های دریایی نیز مقابله کرده و ماموریت پایش و حفاظت از ناوگان تجاری در نقاط پرخطر اطراف سواحل را با هزینه کمتر و بدون نیاز به شناور‌های بزرگ و پرهزینه به انجام برسانند.
۵️. تلاطم دریا و شرایط سخت آب و هوایی که در اصطلاح به آن (sea force) یا قدرت دریا می‌گویند از جمله موانع احتمالی برای انجام ماموریت‌های شناورهاست؛ هرچه فورس دریا بالاتر باشد انجام ماموریت‌ها سخت‌تر و احتمال آسیب به تجهیزات شناوری بالاتر است.
اما ورود پهپاد‌ها می‌تواند این مشکل را تا حد زیادی حل کند و برای انجام عملیات‌های شناسایی و رزمی، میزان حضور فیزیکی شناور‌های بزرگ در آب‌های متلاطم کاهش می‌یابد.
۶️. رادارگریزی پهپاد‌های ساخت ایران ارتقای قابل توجهی یافته و بار‌ها توانسته‌اند روی ناو‌های هواپیمابر آمریکا رفته و بدون رصد شدن توسط رادار‌های پیشرفته آنان ماموریت‌های شناسایی را با موفقیت انجام دهند (فیلم‌های آن بر بستر اینترنت موجود است).
در سابق هنگام بروز شرایط احتمالی درگیری، ناو‌های هواپیمابر از سواحل ایران دور میشدند و به اقیانوس هند می‌رفتند تا از تیررس در امان باشند.
اما با ورود زیر دریایی‌ها و شناور‌های پهپادبر ایران به اقیانوس هند، مصونیت ناو‌های هواپیمابر نیز دچار اختلال اساسی می‌گردد.
۷️. در نهایت باید گفت دکترین دفاعی جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر بر گسترش حضور و نفوذ در اقیانوس هند با بهره گیری از نیروی دریایی راهبردی ارتش و نیردی دریایی سپاه متمرکز بوده و تهران سعی دارد از لحاظ نظامی جایگاهش را به ورای یک قدرت منطقه‌ای ارتقا دهد و هزینه اعمال گزینه نظامی علیه خود برای کشور‌های متخاصم بالاتر ببرد.