رفتن بشار اسد و افتادن سوریه به دست تروریست‌ها این سوال را در بین حامیان مقاومت ایجاد کرده که تکلیف خون‌های شهدای مدافع حرم اعم از ایرانی، افغانستانی، پاکستانی، عراقی و لبنانی که در سوریه به زمین ریخته شد چه می‌شود؟ ایران زمانی در میدان، عملا دست به اسلحه شد که وحوش تکفیری به سی کیلومتری مرزهای ایران رسیده بودند. شیعه سر می‌بریدند. آدم را زنده زنده آتش می‌زدند. تمامیت ارضی ایران را بخشی از دولت آینده خود می‌دانستند. در این شرایط ایران ورود کرد. رفتار، سیگنال‌ها و پیش‌شرط‌هایی که امروز جولانی به کشورهای اطراف می‌دهد را مقایسه کنید با عربده‌های آن روز هم‌قطاران همین بشر! خون شهدا بود که این رفتار را «تغییر» داده. دشمن شماست هنوز اما رفتارش «تغییر» کرده. این چیز کمی نیست. تروریست‌های سوریه زیر مشت‌های ایران و مقاومت در ده سال گذشته نرم شدند، تا جایی که پیغام می‌فرستند کاری به شیعیان و حرم‌ها نداریم.