حسین سلطان محمدی، منتقد سینما و تلویزیون درباره این حجم از پرداختن به ژانر جنایی در سریال‌های شبکه نمایش خانگی گفت: پرداختن به این نوع روایت‌ها به تنهایی جذابیت نمی‌آورد؛ مگر اینکه یک فضای تبلیغاتی همراه برایشان بسازیم. حال آن پلتفرمی که این نوع فیلم‌ها را میزبانی و سرمایه‌گذاری کرده، روی تبلیغاتش هم سرمایه‌گذاری می‌کند. عناوین سریال‌ها و ... دست به دست هم می‌دهد تا مردم خشونت ببینند. عمده آثار هم خشن است.
سلطان محمدی ادامه داد: نه‌تن‌ها در تبلیغات در سطح شهر از المان‌های خشونت‌آمیز استفاده می‌کنند، حتی آگاهانه بعضی از بازیگران را به این بازی‌ها می‌کشانند و چهره‌ای که سال‌ها در بین مردم از خود ساختند، می‌شکنند. مثلاً بازیگری که در سریال «منصور» نقش یک چهره ماندگار در تاریخ مقدس را ایفا کرد، ناگهان در سریال «داریوش» در خشن‌ترین و منفی‌ترین حالت به تصویر کشیده شد!
این منتقد با بیان اینکه بعد آنهایی که از لحاظ مالی تامین می‌شوند و دست به قلم هستند می‌نویسند عجب ارتقای نقشی را شاهدیم! تصریح کرد: وقتی این هویت‌شکنی‌ها را در بازیگران انجام می‌دهند، احتیاط، اصرار و فشار مراجع دینی می‌آید مبنی اینکه اگر فلان بازیگر ایفاگر نقش معصومین است، چهره‌اش نشان داده نشود؛ چون آن بازیگر در اثر دیگری بازی می‌کند و حرمت و هاله آن نقش مقدس شکسته می‌شود. شکسته شدن خیلی قواعد، شکسته شدن باور‌ها و جریان‌سازی با افزایش خشونت تولید و توزیع می‌شود، آن هم با پشتوانه سنگین اقتصادی که دارند. هرچند می‌گوییم فیلمنامه به چیزی نیاز دارد که به اوج و فرود برسد، گره و گره‌گشایی صورت بگیرد، اما می‌توان تمام آنها را در خشونت کمتر هم اعمال کرد. نمی‌گوییم خشونت را نادیده بگیرید؛ چون جزئی از زندگی بشر است. اما عطوفت هم باید در این سریال‌ها رعایت بشود.