محمدعلی بهمنی قاجار، مدرس دانشگاه و پژوهشگر تاریخ، در گفت‌وگوی تلفنی با برنامه رادیویی سرزمین من، به تشریح روند بازگشت جزایر سه‌گانه به حاکمیت ایران پس از خروج انگلیس از منطقه خلیج فارس در سال ۱۳۵۰ پرداخت.
او توضیح داد که جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی همواره بخشی از ایران بوده‌اند و انگلیس‌ها در طول سال‌ها این مناطق را به زور اشغال کرده بودند.
بهمنی قاجار افزود: با خروج انگلیس‌ها از خلیج فارس در سال ۱۹۷۱، ایران توانست بار دیگر حاکمیت تاریخی خود را بر این جزایر اعمال کند. نیروی دریایی ایران در جزایر مستقر شد و پرچم ایران بر فراز این مناطق به اهتزاز درآمد.
وی درباره جزیره ابوموسی گفت: شیخ‌نشین شارجه درخواست کرد که با ایران وارد مذاکره شود. ایران موافقت کرد تا بخشی از درآمد نفتی میدان مبارک را به شارجه تخصیص دهد، اما تمامی مظاهر حاکمیت جزیره ابوموسی، از جمله استقرار نیرو‌های مسلح و ارتش، به ایران اختصاص یافت. بر همین اساس، یادداشت تفاهمی در سال ۱۹۷۱ میان ایران و شارجه منعقد شد و حضور ارتش ایران در ابوموسی تثبیت شد.
در مورد تنب بزرگ و تنب کوچک، بهمنی قاجار تصریح کرد: نیرو‌های محلی شیخ‌نشین راس‌الخیمه با تحریک انگلیس‌ها سعی در مقاومت داشتند که منجر به درگیری و شهادت سه نفر از سربازان نیروی دریایی ایران شد. اما در نهایت نیرو‌های شیخ‌نشین تسلیم شدند و حاکمیت کامل ایران بر جزایر به رسمیت شناخته شد.
بهمنی قاجار همچنین به تأسیس امارات متحده عربی دو روز پس از این وقایع در ۱۱ دی‌ماه ۱۳۵۰ اشاره کرد و گفت: شیخ زاید، بنیان‌گذار امارات، هیچ‌گاه ادعایی بر جزایر نداشت و در دیدارهایش با مقامات ایرانی تأکید کرد که هدف امارات دوستی با ایران است. حتی زمانی که چهار کشور عربی تندرو سعی داشتند مسئله حاکمیت ایران بر جزایر را به شورای امنیت سازمان ملل بکشانند، هیچ کشوری موضعی علیه ایران اتخاذ نکرد و حاکمیت ایران به رسمیت شناخته شد.
بهمنی قاجار افزود: ادعا‌های اماراتی‌ها در مورد جزایر، در دهه‌های بعد و به تحریک قدرت‌های بین‌المللی مطرح شد و در واقع تابعی از مسائل بزرگ بین‌المللی بود. اما در طول سال‌های دفاع مقدس و پس از انقلاب اسلامی، امارات هیچ موضع خصمانه‌ای علیه ایران اتخاذ نکرد.
وی با تاکید بر حاکمیت مسلم ایران بر جزایر سه‌گانه، خاطرنشان کرد که این ادعا‌ها در مواقع بحرانی مطرح می‌شوند و از سوی کشور‌های تندرو یا ابرقدرت‌های جهانی تقویت می‌شوند، اما حق حاکمیت ایران بر این جزایر غیرقابل انکار است.