مطالعه اخیر دانشمندان ناسا و دانشگاه آریزونا لایه‌ای از مواد با ویسکوزیته پایین را بین گوشته خشن ماه و هسته فلزی آن پیدا کرده است.
این ماده چسبنده در زیر سطح ماه بالا و پایین می‌رود، شبیه جزر و مد اقیانوس که به احتمال زیاد ناشی از فشار و کشش خورشید و زمین است.
شواهد جدید بر اساس چگونگی واکنش ماه به گرانش زمین و خورشید، این فرضیه را تایید کرده است که ماه در واقع دارای چنین لایه مذابی است که در اعماق خود پنهان شده است.
دانشمندان می‌گویند همان طور که زمین جزر و مد دارد که تحت تأثیر گرانش ماه و خورشید قرار می‌گیرد و باعث بالا و پایین رفتن دوره‌ای اقیانوس‌های سیاره و جابجایی میدان گرانشی آن می‌شود، ماه نیز در معرض تأثیر جزر و مد است. با این حال، بدون آب در سطح آن مانند زمین، اثرات جزر و مدی روی ماه تقریباً قابل توجه نیستند، گرچه ماه تغییراتی را در شکل و گرانش خود تجربه می‌کند.
چگونگی واکنش ماه به این نیرو‌های جزر و مدی تا حد زیادی به ساختار داخلی آن بستگی دارد. این به این معنی است که واکنش‌های جزر و مدی ماه به زمین و خورشید سرنخ‌هایی از آنچه در زیر سطح آن نهفته است ارائه می‌دهد.
تلاش‌های قبلی برای اندازه‌گیری تغییرات جزر و مدی ماه در طول یک ماه انجام شد.
داده‌های مربوط به تغییرات جزر و مدی ماه توسط مأموریت بازیابی جاذبه و آزمایشگاه داخلی ناسا (GRAIL) و مدارگرد شناسایی ماه جمع‌آوری شد.
دانشمندان با ترکیب اعوجاج ماهانه و سالانه در شکل و میدان گرانشی ماه با سایر اطلاعات ماه (مانند چگالی متوسط ماه)، توانستند ماهیت درون ماه را شبیه سازی کنند.
این تیم دریافت که با گنجاندن یک لایه نرم‌تر در پایه گوشته ماه، بازتولید اندازه گیری‌های گرانش مشاهده شده آسان‌تر است. بنابراین، تحقیقات نشان می‌دهد که وجود یک لایه چسبنده از مواد در عمق ماه بسیار محتمل به نظر می‌رسد.
دانشمندان بر این باورند که اگر این لایه مذاب واقعا وجود داشته باشد، ممکن است از یک ماده غنی از تیتانیوم به نام ایلمنیت تشکیل شده باشد. اما سوال دیگری باقی می‌ماند: اگر این لایه مذاب وجود داشته باشد، منبع گرمای آن چیست؟
این تیم خاطرنشان می‌کند که قبل از این که آن ها بتوانند با اطمینان بگویند که این لایه از چه چیزی تشکیل شده است و چه مکانیسم‌هایی ممکن است آن را داغ نگه دارد، به تحقیقات بیشتری نیاز است.
منبع: روسیا الیوم