متن یادداشت حاج علی مالکی‌نژاد جانباز دفاع مقدس در رثای شهید سید حسن نصرالله به شرح زیر است: رفیق نیمه‌راه! به کجا چنین شتابان؟ سید مظلوم و قهرمان!شروع رفاقتمان به سال ۱۳۶۲ در شهر هرمل لبنان برمی‌گردد. به روزهایی که در کنار هم فعالیت می‌کردیم عاشقت شدم و در گوشه قلبم نشستیو این عشق روزبه‌روز بیشتر شد...
در این سال‌ها هر زمانی که به لبنان سفر می‌کردم باید به دیدارت می‌آمدم.خداوند هم همیشه این توفیق را به من هدیه می‌داد آخرین دیدارمان هم که قبل از شیوع کرونا بود.من در انتظار دیدار مجددت بودم... که خبر شهادتت همه وجودم را آتش زد... از لحظه شنیدن این خبر تلخ سوختمو هنوز که هنوز است از سوزش جگرم احساس عطش می‌کنم...
سید جان! خاطرات را که مرور می‌کنم نگاه پرمعنایت، لبخندهای زیبایت،لحن دلنشین و رفتارهای برادرانه‌ات،در نبودت فقط سوزش جگرم را زیاد می‌کند... پس برایم دعا کن رفیق نیمه‌راه !شما که به آرزوی دیرینه‌ات رسیدیپس رفیقت را از یاد نبر و برای پیوستن به جمع شما یاران شهیدم، دعایم کن! این آرزو را از سال‌های دفاع مقدس به دل دارم...
سیدحسن‌عزیز! اگر امام و رهبرم فرمان دهد برای ادامه راهت به لبنان سفر می‌کنم و در کنار برادرانم در حزب‌الله تا پای جان می‌مانم و جانم را فدا می‌کنم.چون می‌دانی که همیشه عاشق شهادت بوده و هستم.برادرم! واژه شهید زیبنده نامت بود... شهد شهادت گوارای وجودت!
مرا بالی است از پرواز ماندهقدم‌هایی است در آغاز ماندهشهیدان دسته‌ایم را بگیریدمنم همراه از ره بازماندهعلی مالکی نژاد