دره خرم آباد بنابر گواه یافته‌های باستان شناسی یکی از قدیمی‌ترین زیستگاه‌های بشری در ایران به شمار می‌رود. دست افزار‌های پارینه سنگی کهن و غار‌های مسکونی و منقوش مکان‌هایی هستند که مورد مطالعه دیرینه شناسان قرار گرفته‌اند.
مطالعات باستان شناسی نشان می‌دهد که این دره به عنوان یکی از قدیمی‌ترین دره‌های مسکونی از پارینه سنگی تا دوران اسلامی بوده است. دره خرم آباد به طول ۱۵ و عرض ۱۲ کیلومتر با ارتفاع ۱۱۷۰ تا ۱۲۰۰ متر در مرکز استان لرستان واقع شده است.
در این دره کوه‌های اطراف به صورت یک منبع ذخیره آب درآمده و در نتیجه برخلاف سایر دره‌های لرستان، دره خرم آباد دارای چشمه‌های آب خنک و تعدادی غار است. به هم فشردگی این دره و وجود غار‌های متعدد که توسط انسان‌های پیش از تاریخ اشغال شده موجب شد که پژوهشگران باستان شناس این دره را مرکز تحقیقات خود قرار دهند.
تاریخ گذاری‌های به دست آمده از رادیوکربن نمونه‌های موستری از غار کنجی متجاوز از ۴۰ هزار سال و نمونه‌های برادوستین به دست آمده از غار یافته بین ۲۱ هزار تا ۴۰ هزار سال پیش تاریخ گذاری شده است.