مریم حسینی روانشناس بالینی کودک و نوجوان در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد: تربیت قدیم و تربیت در حال حاضر تفاوت‌های قابل توجهی دارند که ناشی از تغییرات اجتماعی، فرهنگی و فناوری است. در تربیت قدیم، تمرکز بیشتر بر احترام به بزرگترها، پایبندی به سنت‌ها و پیروی از قوانین سخت‌گیرانه خانواده بود. والدین غالباً از روشهای تنبیهی و محدودکننده استفاده می‌کردند و آزادی‌های شخصی کودکان کمتر مورد توجه قرار می‌گرفت. کودکان بیشتر تابع بودند و فضای خانواده بیشتر اقتدارگرا بود.
او ادامه داد: در مقابل، تربیت در حال حاضر بیشتر بر ارتباطات باز، مشارکت کودکان در تصمیم‌گیری‌ها و پرورش خلاقیت و استقلال شخصی تأکید دارد. والدین امروزی سعی می‌کنند به جای تنبیه‌های سنتی، از روشهای تشویقی و راهنمایی استفاده کنند. تربیت امروزی بیشتر مبتنی بر توجه به نیاز‌های روانی و عاطفی کودک است و سعی دارد تعادل بین آزادی و مسئولیت‌پذیری را برقرار کند.
آیا تربیت الان خوب است؟
حسینی تصریح کرد: پاسخ به این سوال نسبی است. تربیت امروزی در بسیاری از جوانب مثبت است؛ کودکان با اعتماد به نفس بیشتر، خلاقیت بالاتر و آگاهی بیشتر از حقوق خود بزرگ می‌شوند. با این حال، برخی معتقدند که تربیت مدرن ممکن است به دلیل کاهش اقتدار والدین و افزایش آزادی‌ها، باعث مشکلاتی مثل کم‌تحملی و عدم توانایی در پذیرش محدودیت‌ها شود.
او گفت: در نهایت، بهترین نوع تربیت، ترکیبی از مزایای هر دو رویکرد است؛ احترام به سنت‌ها و ارزش‌های گذشته همراه با انعطاف‌پذیری و درک عمیق از نیاز‌های امروزی کودکان خواهد بود.
خبرنگار: عطیه رضایی
روانشناسان ما یه کم بهتره تو فرهنگ ژاپن تحقیق کنند وبا فرهنگ خودمون و فرهنگ اسلامی در هم بیامیزند و یک فرهنگ متعالی بوجود بیاورند