سعید یوسف‌پور اظهار داشت: پرنده‌ای با نام سارگپه جنگلی(عسل خوار) تاجدار و با نام علمی Pernis ptilorhynchus برای نخستین بار در تالاب گندمان از سوی غلامرضا کیامرزی و علی چیت ساز شناسایی و ثبت شد.
وی افزود: با ثبت این گونه، تعداد پرنده‌های چهارمحال و بختیاری به عدد ۳۰۳ رسید.
به گفته یوسف پور، علاقه‌مندان به پرنده‌نگری می‌توانند با بهره‌گیری از تارنما‌های اینترنتی، نرم‌افزار‌های پرنده‌نگری و یا کتاب‌های راهنمای پرندگان، پرندگانی را که می‌بینند شناسایی کنند و با رجوع به پایگاه اینترنتی کمیته ثبت پرندگان ایران، مشاهده این گونه‌ها را ثبت کنند تا روند جمعیت سالیانه و حضور گونه‌ها در مناطق مختلف کشور مستندسازی شود.
وی بیان داشت: سارگپه جنگلی، سارگپه‌ای به نسبت درشت جثه از خانواده قوش‌هاست تا حدی شبیه به سارگپه معمولی است ولی نسبت به آن بزرگ‌تر است و بال‌های به نسبت بزرگ‌تر با قاعده باریکتر، سر کوچک تر، گردن بلندتر و دم بلندتر به اندازه عرض بال‌ها دارد. لکه تیره مستطیل شکل در مچ بال‌ها و سه نوار تیره نیز در دم دارد.
یوسف پور تصریح کرد: جنگل‌های به نسبت باز، چمنزار‌ها و تالاب‌های کوچک زیستگاه مناسبی برای این پرنده محسوب می‌شود.
وی گفت: تالاب گندمان با حدود یک‌هزار و ۷۰ هکتار وسعت در فاصله ۶۰ کیلومتری مرکز استان در شهرستان بروجن قرار دارد و با توجه به برنامه احیای این تالاب که در سال‌های گذشته انجام شده است، اکنون به عنوان یک زیستگاه و مامن خوب برای پرندگان مهاجر است.
یوسف پور افزود: هم‌اینک تالاب چغاخور و گندمان به عنوان پناهگاه حیات وحش مطرح است که تالاب بین‌المللی چغاخور در سال ۸۹ به ثبت جهانی رسید و در کنوانسیون رامسر ثبت شد. تالاب گندمان نیز امسال در برنامه ثبت جهانی قرار دارد که برای ثبت آن، فرم‌های لازم به دبیرخانه جهانی کنوانسیون رامسر ارسال شد.
وی ادامه داد: این تالاب مهمترین زیستگاه جانوری کشور برای اسکان دائم پرندگان بومی و تخم‌گذاری پرندگان مهاجر به شمار می‌رود که در دفتر بین‌المللی تحقیقات پرندگان آبزی (لندن-۱۳۵۲) به ثبت رسیده است.
بنده فرهنگی ساکن اهواز و البته فرزند عشایر کوچ رو هستم
بیاد دارم که در بازفت بخصوص دامنه های زرده کوه بختیاری ، کینو تاراز و کوه اسپید و .. آنفدر گله گوسفند و بز کوهی بود که چندین بار اتفاق افتاد که کل و بزهایی را در میان گله و گوسفندان خود محاصره و زنده گیری می کردیم ( به علت کثرت کل و بز .قوچ و میش و .)
از ترس پلنگ و خرس و سایر وحوش از مال و ایل دور نمی شدیم
اما.. .اما......اما.......متأسفانه از بس بی رویه تفنگ و شکار همه روز و همه فصل و پر تعداد در منطقه زیاد سد که الان چند نفر شکارچی می روند نوک قلعه هفت تنان و ایلوک و زرده و تا از و ..تا بعد چند روز اگر یک بره و یا بیگ «بزغاله» دیدند می کشند و جغرافیا را نابود کردند...
خلاصه کلام و گلایه ام این است که :
متأسفانه برخورد های قانونی خیلی کم و ضعیف است و خیلی از مأمورها ( نه همه مأمورها) یا رشوه گیرند در حد اینکه یک مرغی می کشند برای نهارشان و به همین دلیل چشم پوشی می کنند و یا سایر رشوه ها .....
در مورد جنگل بانی هم همچنین مأمورها چشم پوشی زیاد دارند
من خانواده خودم هنوز گله دارند و در یراق و قسکلاقند و خودم و همه خانواده ام تفگچی هستیم و به برادرم گفتم اگر یرن بره پای دار در مورد جانوران و درختان و ....کمکی به تو نخواهم کرد ......
تو را به خدا مأمور سرسخت و نترس (شمر گونه) ولی حلالخور و متعصب به طبیعت ایران و .... بفرستید جهت کنترل چنین متخلفین .....
کسانی که نه طمع و جیب داشته باشند و نه ترس و بی غیرت به طبیعت کشور ...
ممنونم _ ن خ غ
اهواز