رضا پهلوی به تازگی در یک کنفرانس که آن را «اتحادیه ملی برای دموکراسی در ایران» می‌نامند، به زبان انگلیسی سخنرانی کرده و در بخشی از سخنان خود، اظهار داشت: «برخلاف [امام]خمینی، من قول آب مجانی، اتوبوس مجانی یا خدمات عمومی مجانی، نمی‌دهم». نکته جالب درباره سخنرانی رضا پهلوی این است که با وجود اینکه این کنفرانس را ملی می‌دانند، اما رضا پهلوی به‌جای زبان فارسی، به زبان غیر ملیِ انگلیسی سخن گفته است.
این صحبت‌های رضا پهلوی به سرعت توسط شبکه‌های ضد ایرانی به اشتراک گذاشته شد و همین‌طور صفحات سلطنت در شبکه‌های اجتماعی نیز به آن ضریب دادند.
نکتهٔ دیگر، درباره «وعده آب، برق و اتوبوس مجانی» است که آن را به امام خمینی ره نسبت می‌دهند؛ درحالی که این وعده اولین‌بار از سوی امیرعباس امیرانتظام، سخنگوی دولت موقت، داده و در روزنامه‌ها نیز چاپ شد.
این موضوع، این چنین مطرح می‌شود که امام خمینی پس از ورود به ایران در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، به بهشت زهرا رفتند و در طی سخنرانی، قول «آب و برق مجانی» را به مردم داده‌اند. اما وقتی به اصل سخنرانی امام در بهشت زهرا رجوع می‌کنیم، در می‌یابیم که ایشان حتی یک کلمه در این باره سخن نگفته‌اند.
از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید، تا ۱۰ و ۱۱ فروردین که همه‌پرسی و یا همان رفراندوم برای تعیین نوع حکومت در ایران، صورت گرفت، دولتی - بین پهلوی و جمهوری اسلامی - بر سر کار بود که آن را به‌عنوان «دولت موقت» به نخست‌وزیری مهدی بازرگان، می‌شناسیم. همین‌طور باید به این نکته نیز توجه کرد که گروه‌های دیگری نیز وجود داشتند که سهمی برای خود در اداره کشور قائل بودند؛ اما اکثریت مردم ایران، به امام خمینی ره و حزب جمهوری اسلامی گرایش داشتند که همه‌پرسی در فروردین ۱۳۵۸، این حقیقت را به ما نشان می‌دهد.
امیرعباس امیرانتظام، سخنگوی دولت موقت، در ۸ اسفند ۱۳۵۷، گفته بود که آب و برق - برای کم‌درآمد‌ها - مجانی می‌شود و این جمله در روزنامه‌ها چاپ شد؛ اما ۲ روز بعد، امام خمینی در ۱۰ اسفند ۱۳۵۷، در مدرسه فیضیه قم، نسبت به این مسأله واکنش نشان دادند و خطاب به مردم گفتند: «ما به معنویات احتیاج دارید، معنویات ما را بُردند اینها (پهلوی‌ها)، دل‌خوش نباشید که مسکن فقط می‌سازیم، آب و برق را مجانی می‌کنیم برای طبقهٔ مستمند، اتوبوس را مجانی می‌کنیم برای طبقهٔ مستمند، دل‌خوش به این مقدار نباشید...».
نکته‌ای که نباید ساده از کنار آن گذر کرد، این است که با توجه به اینکه انقلاب اسلامی در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی رسیده بود و امام در ۱۰ اسفند همان سال در واکنش به دولت موقت که وعدهٔ آب و برق مجانی را به کم‌درآمد‌های جامعه داده بود، به این موضوع پرداختند و بیشترین حمایت را نیز از طرف مردم ایران، در اختیار داشتند؛ بنابراین نیازی نبود که حضرت امام به مردم چنین وعده‌هایی بدهند. بدین ترتیب، در ۱۰ فروردین و ۱۱ فروردین ۱۳۵۸، همه‌پرسی انجام شد و حدود ۹۹٪ از مردم ایران، به برقراری نظام جمهوری اسلامی، رأی «آری» دادند.
منبع: فارس