انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
روحش شاد
نظام جمهوری اسلامی ایران در عمر خود در حوزه‌های مختلف و در عرصه‌های داخلی و بین‌المللی دستاورد‌های فراوانی بدست آورده که این دستاورد‌ها با وجود تحریم‌ها، جنگ تحمیلی و دشمنی‌های مستمر به دست آمده است. در این میان، یکی از دستاورد‌هایی که شاید نسبت به دیگر حوزه‌ها، نمود کمتر داشته است، وحدت، همبستگی و همدلی پیروان ادیان و مذاهب توحیدی است که جلوه‌ای از تعامل هممینانمان تاکنون بوده است.
در راستای حفظ این وحدت وهمبستگی نیز شهدای فراوانی تقدیم کرده‌ایم و «محمد فاروق مقصودی» یکی از این شهدا است. او نهم آبان ۱۳۳۰ در شهرستان پاوه به دنیا آمد. پدرش عبدالرحیم و مادرش صاحب نام داشت. او تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. ازدواج کرد و به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. روز ۲۱ فروردین ۱۳۶۶ در نوسود با سمت فرمانده گردان «قدر» بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش آن به شهادت رسید. پیکر وی در گلزار شهدای ملامقصود زادگاهش به خاک سپرده شد.
همسر این فرمانده اهل سنت روایت می‌کند: در مدت ۵ سالی که با محمدفاروق زندگی کردم سرجمع یک ماه در خانه نبود و کلیه اوقاتش را در جبهه می‌گذراند. همه فرماندهان سپاه پاوه با فاروق رفیق بودند مخصوصا با شهید بزرگوار حاج محمد ابراهیم همت.
حاج همت هرگاه به جبهه می‌رفت حتما حاج فاروق او را همراهی می‌کرد. یک روز حاج همت به او پیشنهاد داد با هم به جبهه جنوب بروند، اما حاج فاروق اصرار داشت در جبهه کردستان بماند و در آنجا شهید شود ایشان اعتقاد داشت جبهه کردستان واورامانات در خطر ضد انقلاب است در اینجا بیشتر از هرجای دیگر به او نیاز می‌شود.
او مأموریت رفت به منطقه هورامان تخت و این مأموریتش ۲۰ روز طول کشید. از من دارای ۴ فرزند بود که بزرگترینشان ۴ سال داشت وقتی برگشت حاضر نشد یک روز کامل خانه بماند گفت نیروهایم در جبهه تنها هستند اصرار من هم فایده‌ای نداشت به جبهه برگشت و دیگر او را ندیدم، چون در حین شناسایی وپاکسازی منطقه نوسود و استقرار پایگاه در محل مله سرباز بر اثر انفجار مین به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
منبع: ایسنا