توانایی تظاهرکردن مهارتی ارزشمند در طول زندگی است. مثال‌های رایج تظاهر شامل نقش‌بازی‌کردن کودکان هنگام خاله‌بازی و علاقه‌نشان‌دادن بزرگسالان به فیلم مورد علاقه‌ی همسرشان یا خندیدن به جوکی است که رئیسشان در محل کار می‌گوید.
به‌گزارش ساینس‌آلرت، مطالعه‌ی جدیدی نشان می‌دهد که ما هنر تظاهر را در سنین بسیار پایین یاد می‌گیریم. محققان در بریتانیا از ۹۰۲ پدر و مادر از بریتانیا، ایالات متحده و استرالیا در مورد فرزندانشان از وقت تولد تا ۴۷ ماهگی (نزدیک به چهار سال)، سؤال کردند.
محققان دریافتند که برخی از کودکان از سن چهار ماهگی درگیر بازی‌های تخیلی بودند و حدود نیمی از آن‌ها تا ۱۲ ماهگی قادر به تظاهرکردن بودند. در ۱۳ ماهگی، نیمی از کودکان حتی می‌توانستند تظاهرکردن را تشخیص دهند.
تظاهر بخشی کلیدی از زندگی کودکان است
النا هویکا، روانشناس آموزشی از دانشگاه بریستول، می‌گوید: «یافته‌های ما چگونگی تظاهرکردن را که فرآیندی پیچیده و در‌حال تکامل است، نشان می‌دهد. این رفتار خیلی زود در زندگی شروع می‌شود و به پیشرفت مهارت‌های شناختی و اجتماعی کمک می‌کند. تظاهر بخشی کلیدی از یادگیری، خلاقیت، دوست‌یابی و درک افراد دیگر در کودکان است. این مطالعه مراحل و انواع مختلف آن را ترسیم می‌کند.»
وانمود‌کردن با بزرگتر‌شدن کودکان پیچیده‌تر می‌شود. هویکا به‌همراه الویز پروتن، نویسنده‌ی همکار خود و روانشناس بالینی دانشگاه آکسفورد، گزارش می‌دهند که تظاهر با بدن شروع می‌شود (مثلاً تظاهر به خوابیدن)، سپس به حرکات و اعمال (مثل مسواک‌زدن با انگشت) ادامه پیدا می‌کند و سپس به جایگزینی اشیا (شاید استفاده از موز مانند تلفن) می‌رسد.
محققان دریافتند در سن دو سالگی، کودکان معمولاً افکار انتزاعی بیشتری دارند. مثلا در این مرحله بچه‌ها ممکن است وانمود کنند که کاری را انجام می‌دهند که هیچ تجربه‌ای در آن ندارند، مانند پرواز با موشک.
وقتی کودکان به سمت سه ساگی می‌روند از تمام بدن خود استفاده می‌کنند تا تظاهر کنند فرد دیگری هستند؛ مانند شخصیت‌های کارتونی، حیوانات یا درختان. انواع دیگر تظاهر که در سن سه سالگی ظاهر می‌شود، شامل سناریوهای غیرعادی‌تر و دوستان خیالی است.
هویکا می‌گوید: «از آنجایی که مهارت‌های زبانی کودکان نیز در حال رشد است، می‌تواند کمک کند تا به روش‌های جدیدی تظاهر کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهد هنگام انجام این کار، داستان‌های مفصلی بسازند.»
در مجموع، تیم تحقیقاتی توانست ۱۸ نوع تظاهر را در کودکان خردسال شناسایی کند. محققان می‌گویند این اولین مطالعه‌ی شناخته‌شده‌ای است که رفتار تظاهری را از بدو تولد تا سه سالگی ترسیم می‌کند.
به گفته‌ی نویسندگان مطالعه، گزارش‌های والدین ممکن است همیشه دقیق نباشند، اما در مطالعات قبلی نشان داده شده که با گزارش‌های آزمایشگاهی سازگار هستند. استفاده از گزارش والدین به محققان این امکان را داد که گروه بزرگتری از کودکان را مورد مطالعه قرار دهند که شرکت‌کنندگان جوان‌تر را نیز شامل شود.
مطالعه نحوه‌ی تظاهر کودکان ممکن است به درک بهتر الگوهای رشد کمک کند
تست‌های آزمایشگاهی و مطالعات مشاهده‌ای فعلی محدودیت‌های دیگری نیز دارند، مانند شرکت‌کنندگان کمتر و به‌طور بالقوه خستگی کودکان خردسال که اگر حوصله‌ی تظاهر نداشته باشند، باعث نقص در مشخص‌کردن توانایی‌ها و نتایج می‌شود.
یکی از راه‌هایی که نتایج مطالعه ممکن است مفید باشد، درک بهتر الگوهای رشد در جوان‌ترین سال‌های زندگی است. ممکن است انواع خاصی از بازی یا یادگیری در مراحل مختلف برای کودکان مختلف مناسب‌تر باشد.
هویکا می‌گوید: «با تحقیقات بیشتر یافته‌ها این پتانسیل را دارند که به عنوان یک ابزار تشخیص برای تفاوت‌های رشدی در سال‌های اولیه [زندگی کودکان] استفاده شوند.» او ادامه داد: «این [یافته‌ها] در نهایت ممکن است به والدین، مربیان سال‌های اول [مدرسه] و متخصصان پزشکی کمک کند تا درک بهتری از نحوه‌ی بازی با کودکان در مراحل مختلف رشد داشته باشند.»
تحقیق در Cognitive Development منتشر شده است.
منبع: زومیت