زائر ایرانی عتبات که در دهه ۱۳۸۰ در زندان ابوغریب عراق اسیر شد و تصاویر شکنجه شدن وی ازسوی نیرو‌های آمریکایی در رسانه‌ها پخش شد، دو دهه پس از آزادی به تشریح دوران حبس خود پرداخت.
محمد بلندیان در تشریح ماجرای اسارت خود در عراق، گفت: در سال ۱۳۸۲ برای زیارت عتبات عالیات به کشور عراق و شهر کربلا رفتم؛ چند روزی در کربلا بودم و پس از آن برای زیارت به کاظمین رفتم؛ در کاظمین از سوی پلیس عراق که آن زمان عُمال آمریکایی‌ها بودند، دستگیر شدم.
وی با بیان اینکه حدود یک سال در ابوغریب زندانی بوده است، اظهار کرد: از مدت یک سال حبس یادشده شش ماه در سلول انفرادی محبوس بودم.
بلندیان، بیان کرد: در انفرادی انواع و اقسام شکنجه‌ها از ضرب‌و‌شتم تا ندادن آب و غذا و لباس در فصل سرد و حمله با سگ را متحمل شدم؛ من طی حمله با سگ از ناحیه دو پا زخمی شدم.
وی در ادامه با اشاره به اینکه اطلاعی از دلیل بازداشتش نداشته است، اضافه کرد: به من چه در زمان بازداشت و چه در ایام حبس درباره اتهام ادعایی رسما کلامی گفته نشد؛ در ۱۸ ماه حبس هرگز تفهیم اتهام نشدم و در دادگاه حضور نیافتم.
بلندیان، می‌گوید: در ابوغریب شرایط بسیار دشواری داشتم؛ در سرمای زمستان به ما لباس نمی‌دادند و به‌صورت مکرر سلب آسایش می‌کردند؛ در تمام این مدت آنها هیچ پرسشی از من نکردند یا موضوعی را با من مطرح نکردند و به صرف شکنجه بسنده می‌کردند.
به گفته وی، پس از بازداشت، من را به بهانه آزادی به ابوغریب انتقال دادند؛ در این دوران برای من آشکار شد که آمریکا باوری به ادعا‌های حقوق بشری خود ندارد؛ آنها حتی برای کاستن از جمعیت زندانیان بخش‌هایی از کمپ ابوغریب را هدف حمله موشکی قرار می‌دادند؛ سربازان آمریکایی با انجام این حملات و تکه‌تکه شدن زندانیان می‌خندیدند.
اسیر ایرانی زندان ابوغریب در پایان درباره روند منجر به آزادی خود از حبس ابوغریب، با اشاره به اینکه پس از یک سال حبس در ابوغریب، به ام‌القصر منتقل شده است، گفت: نام زندانی که در ام‌القصر بود، بوکا بود؛ در این زندان حدود پنج ماه در حبس بودم و در نهایت بی هیچ توضیح یا عذرخواهی آزاد شدم.
ابزاری برای باجگیری و زورگیری از کشورهای مستقلی
که با سیاست شون زاویه دارند
همین و بس
ظلم از جانب هیچ کس پسندیده نیست...