داوود زارع کارگردان تئاتر درباره اوضاع تئاتر بیان کرد: هیچ اوضاعی در تئاتر بهتر نشده است. حتی بودجه‌ها برداشته یا کم شده یا حتی اگر بودجه‌ها هم کم نشده اند با توجه به اتفاقاتی که در جامعه می‌افتد و ما با تورم همراه هستیم این مقدار اصلا هم‌تراز نیست و ما همیشه عقب هستیم؛ لذا خیلی از دوستان سعی می‌کنند کمتر کار کنند.
وی ادامه‌داد: خیلی از دوستان هنرمند من دیگر تئاتر کار نمی‌کنند چون برایشان صرف ندارد. تئاتر هزینه، دکور، موسیقی، لباس، پیش تولید و پذیرایی دارد. در هرصورت آنقدر هزینه‌ها بالا رفته دیگر خیلی از دوستان کار نمی‌کنند. متاسفانه باید با قاطعیت بگویم تئاتر کودک مخصوصا نوجوان، نسبت به گذشته پس رفت داشته است. اگر ما قبلا تولید داشتیم چون بچه‌های دهه شست و هفتاد بودند و شاید در هرصورت افرادی بودند که توقع کمتری از زندگی داشتند اما بچه‌های امروزی که بچه‌های دهه هشتاد، هزاره سوم و عصر مدرنیته هستند همه چیز را چک می‌کنند و بینا هستند که ما چه امکاناتی را نداریم.
وی افزود: اگر تئاترهایمان در یک سالن و فضای دیگری اجرا می‌شد امکانات بیشتری برای اجرای صحیح‌تر داشت. ما همینطور که در تئاتر کارمان را اجرا می‌بریم مشکل نور داریم و چرا باید جایی مانند کانون که ویترین آموزش پرورش است و یک مکان مرکز تولید تئاتر است ما باید مشکل نور داشته باشیم. کماکان همکاران بخش نور خیلی زحمت می‌کشند و خودمان شاهد آن هستیم؛ لذا خودمان می‌دانیم تئاتر همیشه و همه جا تئاتر کمترین بودجه را داشته و متاسفانه همچنان با پس رفت مواجه هستیم.
عمده مسائل از سوی مسئولان است
این کارگردان بیان کرد: فکر می‌کنم عمده مشکلات از سمت مسئولان است. خیلی از دوستانی که در معاونت هنری ارشاد یا حتی مرکز هنرهای نمایش فعالیت کردند واقعیت یا اشرافی بر تئاترنوجوان ندارند یا نمی‌خواهند تئاتر نوجوان کار شود. تئاتر نوجوان باید درباره مسائل بزرگسالی اجتماع، اقتصاد، سیاست صحبت کرد و ما نمی‌توانیم برای یک بچه نوجوان داستان کلیله و دمنه تعریف کنیم.
وی تاکید کرد: از طرفی نمی‌توانیم برای نوجوان تئاتر هری پاتر تعریف کنیم ما باید درباره خودمان، جامعه‌مان و زندگی روزمره‌مان با بچه‌ها بگوییم، ولی خب در زندگی و اجتماعات ما چه اتفاقاتی می‌افتد و در اجتماع امروز چه چیزی در زندگی بلد است که پدر و مادر و هرکسی درجامعه راجع یه آن صحبت می‌کند. لذا هرچقدر که ما راجع به این مسائل با نوجوان‌ها صحبت کنیم؛ یعنی آگاهی بیشتری به نسل نوجوان و جوان می‌دهیم. بالاخره این افراد روزی مسئول می‌شوند و آینده برای این بچه‌ها است.
گمان می‌کنم دست‌هایی پشت پرده است
این کارگردان تاکید کرد: متأسفانه فکر می‌کنم دست های پشت پرده‌ای هست که دوستدارند نسل جوان و جدید ما که اوارد عرصه زندگی و کار می‌شود را آگاهی کمتری داشته باشد. یا کسانی که آگاه هستند وارد آن موضوع نشکند.
زارع افزود: وقتی خواستیم نمایش اتفاقات عجیب ۱۶ سالگی را در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان سال گذشته اجرا کنیم، از من خواستند تا ۹ دقیقه این نمایش را حذف کنم. خب چرا باید ۹ دقیقه از نمایش را حذف کنم؟ نوجوان امروز نوجوان آگاه است نسبت به زمانی که من در دهه هفتاد نوجوان بودم. فکر نوجوان امروزی رشد و بینش پیدا کرده است. بنابر این اگر بخواهیم نوجوان را به سمت خود جذب کنیم او هم باید بداند ما اندازه همان نوجوان درک داریم و همراهی اش میکنیم هستیم.
پیشرفتی در تئاتر نوجوان نداریم/ کسی به فکر اوقات فراغت نوجوانان نیست
زارع گفت: متاسفانه ما در تئاتر به ویژه در تئاتر نوجوان پیشرفت نداشته‌ایم و فکر می‌کنم کسانی که در این برای کسانی که کار می‌کنند مانع تراشی می‌شود و حتی اگر مانع تراشی به معنی خاص نشد با موانع دیگری روبه رو هستند.
وی تاکید کرد: هنوز تئاتر نوجوانمان جایگاه اصلی و سالن ندارد. جایی که ما اجرا میرویم سالن کودک و نوجوان است و تنها کسی که اینجا تئاتر نمی‌آید نوجوان است. فضا کودکانه است و نوجوان دوست دارد جایی برود که فضا برایش بزرگانه باشد و به سبک و رفتار و علایق او نزدیک باشد و نه کودکان. متاسفانه سالنی که برای تئاتر نوجوان باشد نداریم.
وی عنوان کرد: چرا این همه سالن متعدد داریم و در مجموعه تئاتر شهر یک سالن برای تئاتر نوجوان نداریم! یک سالن را برای نوجوان بگذارند. بچه‌ها به جای اینکه جذب پارک، روابط نادرست و مواد مخدر شوند تئاتر می‌بینند اما هیچکس به این فکر نیست که بچه نوجوان اوقات فراغت خود را باید کجا بگذرانند.
خبرنگار زهرا بالاور