علیرضا نجیمی، سرپرست دفتر مدیریت زیستگاه‌ها و امور مناطق سازمان حفاظت محیط زیست در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: مناطق چهارگانه شامل پارک‌های ملی، پناهگاه‌های حیات وحش، مناطق حفاظت‌شده و آثار طبیعی ملی هستند که هر یک نقش مهمی در حفاظت از محیط زیست ایفا می‌کنند. این مناطق تحت حفاظت، به عنوان بخش‌های کلیدی از اکوسیستم طبیعی عمل کرده و با حفاظت از تنوع زیستی و منابع طبیعی، به پایداری محیط زیست کمک می‌کنند.
او ادامه داد: اولین و مهم‌ترین نقش این مناطق، حفظ تنوع زیستی است. این مناطق زیستگاه گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری هستند که بسیاری از آنها در معرض خطر انقراض قرار دارند. حفاظت از این گونه‌ها، نه تنها به حفظ تعادل اکولوژیک کمک می‌کند، بلکه از نابودی گونه‌های کلیدی که برای عملکرد صحیح اکوسیستم ضروری هستند، جلوگیری می‌کند. به‌عنوان مثال، در پارک‌های ملی و پناهگاه‌های حیات وحش، شکار و قطع درختان ممنوع است و این امر به بقای گونه‌های نادر و حفظ زیستگاه‌های طبیعی کمک می‌کند.
سرپرست دفتر مدیریت زیستگاه‌ها و امور مناطق سازمان حفاظت محیط زیست تصریح کرد: دومین کمک مناطق چهارگانه به محیط زیست، کنترل و مدیریت منابع طبیعی است. این مناطق به‌عنوان ذخایر طبیعی عمل کرده و از بهره‌برداری بی‌رویه از منابعی مانند آب، خاک و جنگل‌ها جلوگیری می‌کنند. این کنترل‌ها، به جلوگیری از فرسایش خاک، کاهش آلودگی منابع آبی و حفظ کیفیت هوا کمک می‌کنند. به‌علاوه، حفاظت از جنگل‌ها و دیگر پوشش‌های گیاهی در این مناطق، به کاهش تغییرات اقلیمی از طریق جذب دی‌اکسید کربن و تولید اکسیژن کمک می‌کند.
او ادامه داد: یکی دیگر از فواید این مناطق، ارتقای آگاهی عمومی و آموزش محیط زیستی است. این مناطق اغلب به‌عنوان مکان‌های آموزشی و پژوهشی برای دانشمندان، دانشجویان و عموم مردم مورد استفاده قرار می‌گیرند. بازدید از این مناطق می‌تواند به افزایش آگاهی مردم نسبت به اهمیت حفظ محیط زیست و شیوه‌های صحیح حفاظت از آن منجر شود. همچنین، تحقیقات علمی انجام‌شده در این مناطق به درک بهتر از تنوع زیستی و اکوسیستم‌های طبیعی کمک می‌کند و می‌تواند به توسعه سیاست‌های محیط زیستی مؤثرتر بینجامد.
سرپرست دفتر مدیریت زیستگاه‌ها و امور مناطق سازمان حفاظت محیط زیست گفت: به‌طور کلی، مناطق چهارگانه با حفظ زیستگاه‌های طبیعی، کنترل و مدیریت منابع طبیعی و افزایش آگاهی عمومی، به‌عنوان ابزار‌های قدرتمندی در حفاظت از محیط زیست عمل می‌کنند. حفاظت از این مناطق نه تنها برای بقای گونه‌های مختلف ضروری است، بلکه برای پایداری منابع طبیعی و بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها نیز اهمیت دارد. اگرچه حفاظت از این مناطق نیازمند مدیریت دقیق و مشارکت عمومی است، اما مزایای بلندمدت آنها برای محیط زیست و جامعه انسانی غیرقابل انکار است. از این رو، توسعه و تقویت این مناطق باید یکی از اولویت‌های اصلی در سیاست‌های محیط زیستی کشور‌ها باشد.
خبرنگار: عطیه رضایی