کریم حمید، رئیس اداره مهندسی عملیات مخازن شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب گفت: میدان نفتی سولابدر در جنوب شرقی میدان بی بی حکیمه واقع شده است، حفاری در این میدان برای نخستین‌بار در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی و با حفر چاه‌های سولابدر-۱ و سولابدر-۲ آغاز شد که چاه‌های مذکور غیر اقتصادی تشخیص داده و متروکه شدند.
وی با بیان اینکه وجود نفت در میدان سولابدر برای نخستین بار در سال ۱۳۵۰ و با حفر چاه سولابدر ۳ در مخزن خامی بالایی به اثبات رسید، عنوان کرد: در راستای توسعه این میدان، چاه سولابدر-۴ در سال ۱۳۵۷ حفاری و در فاصله سال‌های ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۰ دو عملیات تعمیر بر روی چاه انجام شد که با توجه به ابهامات و پیچیدگی‌های خاص مخزنی، امکان تولید نفت از چاه مذکور فراهم نشد.
رئیس اداره مهندسی عملیات مخازن شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با اشاره به ریسک و ابهامات توسعه میدان به دلیل پیچیدگی‌های زمین شناسی، مخزنی افزود: در پی پیچیدگی‌های موجود؛ حفاری چاه سولابدر ۵ در سال ۱۳۷۶ به دلیل ابهامات ساختمانی و پایین افتادگی ساختار بی نتیجه ماند و چاه معلق شد.
حمید افزود: در جهت کاهش ریسک‌های توسعه مخزن مذکور، برنامه تعمیر چاه سولابدر ۴ با هدف توصیف بخش تحتانی سازند فهلیان ارائه شد که پس از تکمیل چاه در ناحیه مورد بررسی و انجام برنامه‌های انگیزشی، سر انجام پس از ۴۲ سال'' در مهرماه ۱۳۹۹'' با دبی ۱۰۰۰ بشکه در روز آزمایش و مخزن آماده تولید شد.
وی تولیدی شدن چاه سولابدر ۴ را نقطه عطفی در توسعه میدان سولابدر دانست و ابراز داشت: نتایج اخذ شده از آن سبب کاهش ریسک‌های مخزنی جهت انجام برنامه‌های توسعه‌ای این میدان شد؛ بنابراین توسعه میدان سولابدر در طرح افزایش و نگهداشت تولید ۲۸ مخزن با ارائه ۴ موقعیت مخزنی در گستره میدان (از شرق تا غرب میدان) در دستور کار قرار گرفت.
رئیس اداره مهندسی عملیات مخازن شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با اشاره به حفاری چاه سولابدر ۶ در طرح ۲۸ مخزن از ابتدای سال ۱۴۰۱ تصریح کرد: با وجود مشکلات فراوان حین حفاری، در مخزن خامی تکمیل و اخیرا با دبی تقریبی ۱۰۰۰ بشکه در روز با فشار سرچاهی ۸۵۰ پام تولیدی شد؛ تولیدی شدن چاه سولابدر ۶ مهر تاییدی بر موفق بودن برنامه ریزی‌های صورت گرفته اخیر در میدان سولابدر است.
حمید در پایان گفت: حفاری چاه سولابدر ۷ (موقعیت دوم طرح) از ابتدای سال ۱۴۰۲ با هدف توصیف و تولید از بخش غربی میدان آغاز شد که در مرحله نمودارگیری و تکمیل نهایی چاه است؛ پیش بینی می‌شود با حفاری دو موقعیت باقی مانده در طرح ۲۸ مخزن و همچنین ایجاد تأسیسات فراورشی تعریف شده در بسته، اطلاعات ذی قیمتی از وضعیت ساختاری و مخزنی در گستره میدان (خصوصا در بخش‌های غربی میدان) حاصل شود و تولید پایداری را از میدان سولابدر میسر سازد