۱۱ آگوست ۱۹۹۹، بیش از ۳۵۰ میلیون نفر در اروپا و آسیا شاهد آخرین خورشیدگرفتگی کامل قرن بیستم بودند که این پدیده بر فراز اقیانوس اطلس، چند صد مایلی شرق بوستون، در آمریکای شمالی آغاز شد و به خلیج بنگال ختم شد.
تنها بخشی از سرزمین اصلی بریتانیا که شاهد خورشیدگرفتگی کامل (فرو رفتن کامل خورشید در سایه توسط ماه) بود، شهرستان کورنوال در جنوب غربی انگلستان بود. پس از بریتانیا، کسوف در سراسر اروپا و آسیا، ازجمله ایران دیده شد.
در کشور‌های شمال فرانسه، مانند آلمان، آسمان صافی وجود داشت. اما در لحظه خورشیدگرفتگی کامل، یک باران سیل‌آسا منظره را خراب کرد. بااین‌حال، به دلیل تراکم بالای جمعیت در مسیر خورشیدگرفتگی، این یکی از پربیننده‌ترین خورشیدگرفتگی‌های کامل در تاریخ بشر بود.
در ایستگاه‌های تلویزیونی بین‌المللی، پوشش قابل‌توجهی از پیشرفت سایه کسوف وجود داشت. سایه ماه نیز از ایستگاه فضایی میر روسیه مشاهده شد و ویدیویی از آن به‌صورت زنده از تلویزیون پخش شد.
یک ماه پس از کسوف، تنها ۱۴ مورد آسیب به چشم ناشی از مشاهده نادرست خورشیدگرفتگی گزارش شد. این عدد کمتر از آنچه در ابتدا تصور می‌شد، بود. در یکی از جدی‌ترین موارد، بیمار به مدت بیست دقیقه بدون محافظ چشم به خورشید نگاه کرده بود، اما به‌طور کلی کمپین بهداشت عمومی در کنترل موارد آسیب موفق بود.
قرن بیستم خورشیدگرفتگی‌های دیگری هم داشت، اما هیچ‌کدام کامل نبود.
منبع: دیجیاتو