در حالی که چشم یک ایران به سمت خوزستان خیره بود تا ببیند فرنگی کاران این خطه چه می‌کنند، آنها در نهایت مردم را نا امید نکردند و با نشان‌های رنگارنگ المپیکی خود دل یک سرزمین را شاد کردند.
سعید اسماعیلی جوان‌ترین فرنگی کار تیم کشتی که از او به عنوان «شگفتی» کشتی نیز یاد می‌شود در نخستین تجربه المپیکی خود موفق شد، خوش رنگ‌ترین مدال این رقابت‌ها را از آن خود کند. او که ساکن شهر دزفول است، ۲ سال پیش پس از رقابت‌های هیجان انگیز با حریفان آمریکایی، ژاپنی، اوکراینی، آذربایجانی و ارمنستانی یک به یک آنها را پشت سر گذاشت و عنوان «قهرمان جوانان جهان» را کسب کرد.
اسماعیلی سپس در مصاحبه‌ای از سختی‌های زندگی‌اش گفت و اینکه چگونه به سختی و با نان کارگری به این نقطه رسید؛ او گفت که «با مربی‌اش بنایی میکرد و همزمان به فکر کسب مدال المپیک هم بود.» حالا اسماعیلی در یک شب رویایی، با نان بنایی پیروزی دلچسبی را نه فقط برای خود بلکه برای یک ایران رقم زد؛ شکوهی که سال‌های سال از آن در خوزستان حرف می‌زنند و اینکه چگونه این جوانان، خوزستان را به قطب جدید کشتی فرنگی کشور تبدیل کردند.
یکی از حواشی مهمی که اسماعیلی در المپیک داشت رقابت انتقامی او با «لوئیس اورتا سانچز» قهرمان جهان و المپیک از کوبا بود. «سانچز» پیشتر در رقابت‌های انتخابی المپیک به دلیل شادی زود هنگام اسماعیلی برای برد، سانچز از موقعیت استفاده کرد و امتیاز را به نفع خود کسب کرد ولی در رقابت المپیک اینبار اسماعیلی انتقام سختی گرفت و با نتیجه ۹ بر صفر اورتا سانچز را کنار زد.
نقره «مُهمدی»
دیگر کشتی گیر پر افتخار خوزستانی «علیرضا مُهمِدی» از شهرستان ایذه است که او هم در شب رویایی ۱۷ مرداد موفق شد با پشت سر گذاشتن حریفان یکی پس از دیگری خود را به نبرد پایانی المپیک برای کسب مدال برساند و تمام تلاشش را کرد تا طلا را به گردن آویزد، اما نشان براق نقره‌ای سهم او از این جنجال المپیکی شد.
او جوانی دهه هشتادی متولد ۱۱ دی ماه سال ۱۳۸۰، کشتی گیری با اخلاق از شهرستان ایذه است. مادرش پس از کسب مدال نقره او گفت: «آنقدر خوشحال است که انگار در آسمان‌ها پرواز می‌کند و امیدوار است این پیروزی باعث شادی تمام مردم ایران شود».
پدر مهمدی نیز گفت که «در طول ۶۰ سال که از عمرش می‌گذرد تا این حد مانند حالا که پسرش نشان المپیک را گرفته، خوشحال نبوده». او در ادامه دعا کرد تا همه «جوانان مانند پسرش و یزدانی بتوانند قله‌های موفقیت را برای ایران فتح کنند»، اما خود علیرضا از نتیجه این مسابقه چندان رضایت نداشت.
او پس از اهدای نشان نقره گفت که «توقع بیشتری از خودم داشتم» او همچنین اذعان کرد که «اشتباهاتی» در مسابقه نهایی داشت، ولی در دور دوم «قضاوت اشتباه داور باعث شد تا ریتم کشتی بهم بریزد» و در نتیجه آن اثر بگذارد.
آقای مهمدی در پایان مصاحبه خود اظهار امیدواری کرد تا در مسابقات آینده مدال‌های خوش رنگ تری را کسب نماید.
«ناداوری» در رقابت ها چقدر صحیح است؟
البته «ناداوری» و «اشتباه در قضاوت» شاید گزاره چندان درستی نباشد، زیرا مهمدی در رقابت با «ژان بلنیوک» از اوکراین در مرحله نیمه نهایی ۳ امتیاز عقب بود، اما در ۳ دقیقه دوم به «بلنیوک» اخطار دادند.
سپس در شرایط مساوی ۳_۳ و وقتی که مهدی تعادل خود را از دست داد، رقیب اوکراینی او از موقعیت استفاده کرد و پشت او رفت. در این شرایط داوران به راحتی می‌توانستند ۲ امتیاز را به نماینده اوکراین بدهند که کشور بسیار مهمی برای غرب است، ولی نهایتا میز قضاوت به نفع ما رای صادر کرد و مهمدی در شرایط مساوی به مرحله نهایی صعود کرد.
اگرچه در مسابقه امیر حسین زارع این «نادورای» خود را به وضوح نشان داد و داور با اصالت جمهوری آذربایجان آشکارا با اقداماتی نتیجه را به نفع رقیب زارع رقم زد تا در نهایت نشان طلا سهم ایران نشود ولی در هر روی در کشتی فرنگی عمده داوران سعی کردند تا جای ممکن عدالت و انصاف را در قضاوت رعایت کنند.
برنز میرزازاده
امین میرزازاده، سنگین وزن کشتی فرنگی کشور اهل گتوند پس از یک جدال و رقابت سخت روی تشک ورزش در نهایت به مدال برنز بسنده کرد و رویدادی بینظیر را در میدان رقم زد که مورد توجه بسیاری قرار گرفت.
در جریان دیدار رده بندی وزن ۱۳۰ کیلوگرم وقتی که «صباح شریعتی» کشتی گیر تیم جمهوری آذربایجان از دنیای کشتی خداحافظی کرد، هیچ کدام از افراد تیم جدید او برای بدرقه‌اش همراهی نکردند، اما میرزازاده وقتی متوجه شد حرکت زیبایی انجام داد.
امین میرزازاده به سمت شریعتی رفت و در حالی که او تنهایی چهار گوشه تشک کشتی را می‌بوسید روی کول خود او را بدرقه کرد. این حرکت مورد تقدیر گسترده‌ای قرار گرفت و ویدیو آن در شبکه‌های اجتماعی نیز بار‌ها بازنشر شد.
۲ فرنگی کار که علی رغم تلاش ها مدال کسب نکردند
۲ کشتی گیر دیگر خوزستانی، محسن نژاد از بهبهان و امین کاویانی نژاد از اندیمشک در حالی که با تمام وجود خود را به رقابت‌های بزرگ المپیک رساندند، اما نهایتا در کسب نشان موفق نشدند از سد رقیب‌های خود عبور کنند.
ناراحتی و گریه‌های محسن نژاد پس از ناامید شدن از کسب مدال بار‌ها بازنشر شد و این یکی از حاشیه‌های ناراحت کننده المپیک تیم ایران بود. او روی تشک کشتی قصد داشت از دنیای کشتی هم خداحافظی کند اما با دخالت رنگرز از این اقدام منصرف شد و بعدا در شبکه های اجتماعی نیز بابت این کار خود معذرت خواهی کرد و گفت: حرکت دیروز را از روی احساس و ناراحتی شدید انجام داد.
تبدیل مشکلات به فرصت‌ها از سوی فرنگی کاران خوزستان
ورزشکاران خوزستانی برای المپیک امسال گل کاشتند و از ۶ فرنگی کار خوزستان ۵ نفر از آنها خوزستانی بودند؛ به جز هادی ساوروی دلاور آملی ۳ تن دیگر از فرنگی کاران به نشان‌های رنگارنگ المپیک دست یافتند و این در حالی است که خوزستان از بسیاری امکانات ورزشی محروم هستند و تمرین‌های خود را عمدتا در تهران می‌گذرانند.
اگرچه این مشکلات باز هم مانعی برای کشتی گیران استان نشد، آنها از دشوار‌های زندگی فرصت ساختند و با بارانداز سختی‌های زندگی وارد یک ماجراجویی برای دست یافتن به رویای خود در پاریس شدند.
رویایی شیرین که در نهایت محقق شد و دل یک ملت را شاد کرد آن هم در شرایطی که طی یک دهه گذشته پروژه‌های زیادی برای فشار بر ورزشکاران کشور به منظور مهاجرت آنها و رقابت زیر یک پرچم دیگر وجود داشت، اما آنها تنها راه تنفس و امید مردم خود را، تنها دلیل شادی‌های ملی زیر یک پرچم را به خوبی برآورده ساختند.
جامعه ایرانی از دل یک جنگ بزرگ برای محرومیت همه ورزشکارانش از رقابت‌های جهانی، سرافراز بیرون آمد و ان شادی جمعی که در منازل فرنگی کاران خوزستانی در ایذه و گتوند و دزفول روی داد، نشان از شکست این پروژه است تا مردم همچنان نشان دهند که پای کشور و پرچم شان با افتخار آفرینی ورزشکاران هستند.