آمریکا با وجود اینکه خود را مدعی حقوق بشر و ممانعت از ساخت و گسترش سلاح‌های هسته‌ای و نیز تأمین‌کننده اصلی امنیت جهانی معرفی می‌کند، اما تنها کشور جهان است که ۷۹ سال پیش از بمب اتمی علیه کشور دیگر (ژاپن) استفاده کرد.
روز ۶ آگوست سال ۱۹۴۵ میلادی (۱۵ مرداد ۱۳۲۴) یک جنگنده «بی ۲۹» ارتش آمریکا اولین بمب اتمی تاریخ بشر به نام «پسر کوچک» (Little Boy) را بر سر مردم شهر هیروشیما ژاپن فرو ریخت؛ انفجار قارچی حاصل از این بمب ۹۰ درصد از این شهر را در یک لحظه نابود کرد و ۱۴۰ هزار نفر را به کام مرگ فرستاد؛ ده‌ها هزار نفر دیگر نیز در ماه‌ها و سال‌های بعد بر اثر تشعشعات رادیو اکتیو حاصل از این انفجار وحشتناک جان خود را از دست دادند.
سه روز بعد (۹ آگوست) هواپیمای «بی ۲۹» آمریکا یک بمب هسته‌ای دیگر به نام «مرد چاق» (Fat Man) را این بار بر شهر ناگازاکی فرو ریخت و ۶۰ هزار نفر را به قتل رساند.
بر پایه گزارش‌های مختلف، بین ۱۲۹ هزار تا ۲۲۶ هزار ژاپنی عمدتاً غیرنظامی در جریان این حمله اتمی کشته شدند؛ هرچند اکثریت مرگ‌ومیر‌ها در روز‌های اول پس از بمباران، عمدتاً ناشی از سوختگی حرارتی، صدمه‌های جسمی شدید و تشعشعات رخ دادند، اما مرگ‌ومیر‌های زیادی نیز ناشی از تأثیر این بمب‌ها در سال‌ها و دهه‌های بعدی ثبت شدند.
یکی از اثر‌های آن، بر جا ماندن چندین هزار مجروح و به دنیا آمدن هزاران کودک معلول بود. ضمن اینکه از آن پس، مردم ژاپن درگیر بیماری‌های زیادی شدند. روزنامه گاردین چندی پیش نوشت: «پس از بمباران در ژاپن، میزان سرطان خون در میان کسانی که در نزدیکی انفجار زندگی می‌کردند، حدود ۱۲ تا ۱۳ سال پس از انفجار بمب (زمانی که میزان تشعشعات در اوج خود بود) به میزان ویرانگری معادل ۶۶۰ درصد افزایش یافت.
آثار مخرب رادیواکتیو چنان عمیق و گسترده بود که در هیروشیما و ناگازاکی همه‌ساله هزاران نفر از مردم و مقام‌های سیاسی کشورهای جهان برای محکوم کردن کاربرد سلاح‌های هسته‌ای در مراسم یادبود این فاجعه شرکت کرده و می‌کنند.
توجیهی که طی دهه‌های اخیر برای انجام این جنایت فاجعه بار در ژاپن از زبان مقام‌ها و رسانه‌های آمریکایی عنوان می‌شود، حفظ جان هزاران سرباز آمریکایی است! جدا از سوال‌های اخلاقی و حقوقی مهمی که در زمینه کشتار غیرنظامیان برای حفظ جان نظامیان مطرح می‌شود، این پرسش هم به ذهن می‌رسد: «هنگامی که هیروشیما با این هدف سوزانده شد چه دلیلی برای حمله به ناگازاکی وجود داشت؟»
تکرار جنایت‌های بزرگترین مدعی حقوق بشر با تسلیحات نامتعارف
طنز تلخ ماجرا آنجا است که واشنگتن در مقام منادی حقوق بشر و نجات دهنده جهان از شر کمونیسم، فاشیسم و نازیسم و غیره، بر اهمیت صلح و ثبات تاکید دارد، حال آنکه حدود ۵۵۰۰ سلاح از مجموع حدود ۱۳ هزار سلاح هسته‌ای جهان در اختیار این کشور است. ضمن اینکه اولین کشوری است که از بمب اتم علیه مردم بیگناه کشور دیگر استفاده کرد.
بدتر اینکه آمریکا در فضای پساجنگ جهانی دوم تا به امروز بار‌ها از سلاح‌های کشتار جمعی و نامتعارف علیه کشورهای دیگر بهره گرفته یا آنها را در اختیار متحدان خود قرار داده‌است.
به عنوان نمونه آمریکا بزرگترین استفاده کننده از بمب‌های خوشه‌ای در جهان است. بمب‌های خوشه‌ای برای اولین بار در جنگ‌جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفتند و حداقل ۱۵ بازیگر از قبیل اریتره، اتیوپی، فرانسه، رژیم صهیونیستی، مراکش، هلند، بریتانیا، روسیه، آمریکا و ... در سال‌های پس از آن از این بمب‌ها استفاده کرده‌اند.
در این میان، اما آمریکا رتبه نخست را در بین کشورهایی دارد که از این سلاح مرگبار و نامتعارف استفاده کرده‌اند؛ بنابراین مردم کشورهایی، چون افغانستان، آلبانی، بوسنی و هرزگوین، کامبوج، گرانادا، ایران، عراق، کویت، لائوس، لبنان، لیبی، عربستان سعودی، سودان، ویتنام، یوگسلاوی سابق (کوزوو، مونته نگرو و صربستان) و یمن در برهه‌های گوناگون تا کنون در زمره قربانیان جنگ‌طلبی آمریکا بوده‌اند که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهد شد.
تخمین زده می‌شود که آمریکا بین سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳ حدود ۲۶۰ میلیون بمب خوشه‌ای را در لائوس پرتاب کرد. به نوشته «رویترز» تاکنون در این کشور جنوب شرقی آسیا حدود ۴۰۰ هزار از این بمب‌ها پاکسازی و دست‌کم ۱۱ هزار نفر کشته شده‌اند.
در افغانستان نیز جنایات آمریکا با بمب‌های خوشه‌ای ثبت شده‌است. این بمب‌های کشتار جمعی که توسط آمریکا طی دو دهه اشغالگری استفاده شده همچنان موجب ویرانی‌هایی برای شهروندان این کشور با توجه به خطر انفجار‌های غیرمنتظره است. به نوشته وب‌سایت لهستانی «تی‌وی پی ورلد»، تخمین زده می‌شود طی سه سال نخست جنگ ۲۰ ساله آمریکا در افغانستان، آمریکا بیش از ۱۵۰۰ بمب خوشه‌ای در خاک افغانستان استفاده کرده‌است.
در عراق هم به عنوان کشوری که دو سال پس از اشغال افغانستان یعنی در سال ۲۰۰۳ از سوی آمریکا مورد تجاوز قرار گرفت، وضعیتی مشابه به چشم می‌خورد. آمریکا آخرین بار در سال ۲۰۰۳ از مهمات خوشه‌ای در جریان اشغال عراق استفاده کرد و تصمیم گرفت به استفاده از آنها ادامه ندهد، زیرا درگیری به محیط‌های شهری با جمعیت غیرنظامی متراکم‌تر منتقل شد.
آمریکا در بسیاری از مواقع، این جنگ‌افزار‌های نامتعارف را برای پیشبرد اهداف خود در اختیار متحدان خود قرار می‌دهد. ارسال این نوع بمب‌ها به اوکراین و متحدان غربی-عبری-عربی از آن جمله است؛ همانطور که ائتلاف سعودی بار‌ها از بمب‌های خوشه‌ای علیه مردم یمن استفاده کرد.
حتی ایران هم قربانی بمب‌های خوشه‌ای شد که متحدان غربی صدام به ویژه آمریکایی‌ها در اختیار بعثی‌ها قرار داده بودند. نمونه آن یکشنبه سیاه کرمانشاه در ۳۰ آذر ماه سال ۱۳۶۵ و همزمان با شب یلدا اتفاق افتاد که در جریان آن ۶۴۰ نفر شهید و هزار نفر مجروح شدند.
بمب‌های خوشه‌ای تنها یکی از تسلیحات نامتعارفی است که آمریکا پس از جنگ جهانی دوم تا کنون بار‌ها از آن استفاده کرده و در اختیار متحدان خود قرار داده‌است.
نمونه‌های دیگر سلاح‌های غیر متعارف، تسلیحات بیولوژیک و شیمیایی هستند. برخلاف آمار رسمی که از وجود ۳۳۶ آزمایشگاه بیولوژیک آمریکا در ۳۰ کشور جهان حکایت دارد، اما واقعیت بسیار فراتر از آن است و شمار آن به ۴۹ کشور می‌رسد؛ سلاح‌هایی که به ابزاری برای کشتار جمعی مردم بیگناه و نیل آمریکا و متحدان به هدف‌های شوم سیاسی تبدیل شده‌اند.
افزون بر مهمات خوشه‌ای و بیولوژیک، سلاح‌هایی حاوی اورانیوم با غنای کم یا به عبارتی اورانیوم ضعیف شده از دیگر سلاح‌های نامتعارف آمریکا است که در برهه‌های مختلف همچون در دو جنگ اول و دوم عراق استفاده شد.
اخیراً نیز رژیم صهیونیستی تحت حمایت آمریکا در جریان ۱۰ ماه جنایت و تجاوزگری در نوار غزه همواره از بمب‌های فسفری علیه مردم بیگناه فلسطین بهره گرفته‌است.
استفاده‌های مکرر آمریکا و متحدان آن از تسلیحات نامتعارف و کشتار جمعی از جنگ جهانی دوم تا به امروز، لطمه‌ای جبران‌ناپذیر به اعتبار و حیثیت واشنگتن و مدعیان حقوق بشر وارد ساخته و ادعای صلح‌طلبی و شعار حقوق بشری این کشور جنگ‌طلب را به سطح یک طنز تلخ تنزل داده‌است.
منبع: مهر
اگرهم اون بمب را نداشت تادر ژاپن بندازه جنگ جهانی دوم تموم نمیشد .
خودشون جنگ رو شروع کردند.
امریکارا از سازمان ملل اخراج مقر آن از آمریکا به یک کشور دیگر منتقل و داشتن صلاح و ارتش برای چنین جنایتکاری ممنوع
لا اقل برای این جنایت حق وتو را از او هم نگرفتند این چه سازمانی و چه ملل متحدی است