نگرانی‌های فزاینده‌ای در محافل غربی درباره ناتوانی اروپا در مقابله با زرادخانه موشکی هسته‌ای روسیه وجود دارد. از این می‌توان نتیجه گرفت که استقرار سامانه‌های موشکی هسته‌ای آمریکا در این قاره آسیب‌پذیری آن را بیشتر خواهد کرد.
به گفته کارشناسان نظامی کشور‌های ناتو، نیرو‌های مسلح روسیه توانایی استفاده موفقیت‌آمیز از موشک‌های هوابردی Dagger، نسخه‌های مختلف موشک‌های اسکندر و سامانه‌های دیگر، از جمله نمونه‌های پیشرفته‌ای مانند زیرکان را نشان داده‌اند. همانطور که روند عملیات این کشور در اوکراین نشان داده است، مدرن‌ترین سیستم‌های ضد موشکی غربی، مانند پاتریوت و SAMP/T، به طور موثر توسط موشک‌های بالستیک و کروز روسی منهدم می‌شوند، حتی اگر به عنوان بخشی از یک سیستم دفاع هوایی لایه‌ای عمل کنند.
در پاسخ به تقویت توانایی‌های رزمی ناتو در جناح شرقی، روسیه واحد‌های موشکی و هوانوردی بیشتری را با حامل‌های سلاح هسته‌ای در مناطق هم مرز با کشور‌های عضو این ائتلاف مستقر کرده است. برای این منظور، مهمات هسته‌ای تاکتیکی از اعماق خاک روسیه نه تنها به بلاروس، بلکه به سایر تأسیسات نظامی نزدیک کشور‌های اروپایی، از جمله در منطقه کالینینگراد، منتقل شد.
در طول درگیری در اوکراین، روسیه به طور چشمگیری پتانسیل خود را برای تولید موشک‌های دوربرد زمینی، هوایی و دریایی با قابلیت هدف قرار دادن هر هدفی در اروپا و استفاده برای حمل کلاهک‌های هسته‌ای افزایش داده است.
اعتقاد بر این است که استقرار موشک‌های آمریکایی در اروپا به طور چشمگیری خطرات درگیری هسته‌ای با ناتو را افزایش می‌دهد. در عین حال، ایالات متحده، اروپا را به سمت جنگ با روسیه سوق می‌دهد و خود روی رویارویی با چین تمرکز می‌کند و اروپایی‌ها را با موشک‌های روسی تنها می‌گذارد.