علی ثاقبی در خصوص «معنویت، اجتماع و سلامت روان»، اظهار کرد: برای داشتن جامعه‌ای سالم، باید فضا‌هایی ایجاد کرد که در آن افراد جامعه بتوانند به شکل مناسب با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و در نتیجه افراد احساس تنهایی و انزوا نداشته باشند.
وی با تأکید بر دو مورد که چرا بحث اجتماع و سلامت روان اهمیت دارد و معنویت و دین در طول تاریخ چه دستاورد‌هایی در زمینه همبستگی اجتماعی و پیوند اجتماعی داشته‌اند که می‌تواند امروز به ما کمک کند، گفت: همه ما این را تجربه می‌کنیم و می‌بینیم که جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، پیوند‌های اجتماعی‌اش به دلایل متعددی روز به روز در حال گسسته‌تر شدن است و همبستگی اجتماعی، به معنای اینکه افراد خود را متصل به یکدیگر و یک کل بزرگتر ببینند، کاهش یافته است.
این روانپزشک ادامه داد: در جامعه آدم‌ها از یکدیگر دورتر شده و احساس تنهایی بیشتری را تجربه می‌کنند. این حس تنهایی مسئله‌ای بسیار مهمی است که تأثیر جدی بر سلامت روان دارد. سرمایه اجتماعی یک مفهوم نیست که بتوان آن را به سادگی بازسازی کرد. اگر این سرمایه آسیب ببیند، مانند محیط زیست که اگر خراب شود، به راحتی قابل بازسازی نیست. بنابراین، برای جامعه‌مان اگر نگوییم دیر شده، تقریباً زمان برای اقدام در جهت تقویت پیوند‌های اجتماعی رو به پایان است.
وی با اشاره به کتاب «دین برای خدا ناباوران» اثر آلن دوباتن، افزود: این کتاب شامل چند فصل است که هر یک به جنبه‌های مختلف زندگی انسان پرداخته است. یکی از این فصل‌ها به بحث اجتماع و پیوند‌های اجتماعی اختصاص دارد. فصول دیگر شامل مهربانی، آموزش، لطافت و واقع‌گرایی هستند. دوباتن در این کتاب تلاش کرده است توضیح دهد که حتی اگر شما به هیچ دینی اعتقاد نداشته باشید یا خدا ناباور باشید، باز هم می‌توانید از گنجینه تاریخی ادیان بهره‌مند شوید.
دکتر ثاقبی در ارتباط با تأثیر تبلیغات رسانه‌ای بر رفتار و تفکر انسان‌ها، گفت: دوباتن در کتابش اشاره می‌کند که ما در طول روز و عمرمان به طور مداوم در معرض تبلیغات رسانه‌ها هستیم. مثلاً اگر یک برند بخواهد محصولش را به ما بفروشد، فقط یک بار این کار را نمی‌کند. بلکه روزی صد بار از ابزار‌های مختلف مانند بیلبوردها، فیلم‌ها و ویدئو‌ها استفاده می‌کند تا این پیام را منتقل کند و این تکرار باعث می‌شود که ما به تدریج به این برند عادت کنیم.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد:، اما در مقابل، وقتی صحبت از آموزه‌های اخلاقی مانند کمک به همسایه می‌شود، معمولاً فکر می‌کنیم که یک بار آموزش کافی است و این آموزه در ذهن ما باقی می‌ماند. در حالی که ذات انسان فراموشکار است و برای یادآوری این آموزه‌ها نیاز به تکرار داریم. یکی از ویژگی‌های مهمی که دوباتن در فصل آموزش به آن اشاره می‌کند، اهمیت تکرار است که باید آموزه‌ها را بار‌ها تکرار کنیم تا در ذهن ما نهادینه شوند.
ثاقبی با اشاره به مطالعه استفاده از تحقیقات برای ارتقای شکوفایی انسان که توسط دانشگاه هاروارد انجام شده است، افزود: این مطالعه از بزرگ‌ترین پژوهش‌ها در تاریخ بشر است. این مطالعه از سال ۱۹۳۸ آغاز شده و همچنان ادامه دارد. در این مطالعه، ابتدا از گروهی از افراد پرسیده شد که به نظرشان چه عواملی باعث خوشبختی، رضایت و حال خوب در زندگی‌شان می‌شود. این افراد شامل ۲۷۰ نفر از دانشگاه هاروارد و ۴۵۰ نفر از جامعه محلی بودند. تقریباً همه آنها پاسخ‌های مشابهی دادند و بر اهمیت پول، قدرت اجتماعی و موفقیت تأکید کردند.
وی در ارتباط با خلاصه این مطالعات و پژوهش‌ها که در طول این سال‌ها جمع‌آوری شده است، گفت: در نهایت، عوامل تعیین‌کننده‌ای مانند سلامت جسمی، سلامت روانی و رضایت از زندگی مشخص شده‌اند. این پژوهشگران هر ساله به جمع‌آوری اطلاعاتی از قبیل پرسشنامه، تست‌های مختلف و آزمایش‌های پزشکی از شرکت‌کنندگان می‌پرداختند؛ آنها به بررسی کیفیت زندگی افراد پرداخته و تفاوت‌های میان کسانی که خوشبخت‌تر، راضی‌تر و سالم‌تر بودند را شناسایی کردند.
کیفیت روابط افراد در زندگی، تأثیر زیادی بر سلامت جسمی و روانی فرد دارد
این روانپزشک با اشاره به نتایج این مطالعات، بیان کرد: نتایج نشان می‌دهد که کیفیت روابط فرد در زندگی، تأثیر بسیار زیادی بر سلامت جسمی و روانی او دارد. به عبارت دیگر، اینکه فرد در سن ۵۰ سالگی چه میزان قند و چربی دارد، کمتر از کیفیت روابطش در سن ۵۰ سالگی بر وضعیت او در سن ۸۰ سالگی تأثیرگذار است. همچنین، سطح هوش یا درآمد فرد در سن ۵۰ سالگی نیز تأثیر کمتری نسبت به کیفیت روابطش دارد.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: در این پژوهش، تأکید ویژه‌ای بر اهمیت روابط اجتماعی وجود دارد؛ یعنی ارتباط با دیگران، به ویژه غریبه‌ها. ما معمولاً روابطی داریم که در آنها به دنیا آمده‌ایم، روابطی که به اقتضای مسیر تحصیلی و کاری‌مان شکل می‌گیرند. اما ارتباط با غریبه‌ها نیز بسیار مهم است. در جوامع بزرگتر، اگر نتوانیم با غریبه‌ها ارتباط برقرار کنیم، دچار انزوا خواهیم شد. در گذشته، انسان‌ها در قبیله‌هایی زندگی می‌کردند که همه افراد را می‌شناختند و پیوند‌های اجتماعی قوی‌تری داشتند. اما در جوامع امروزی، با افزایش تعداد افراد و کاهش ارتباطات نزدیک، این پیوندها ضعیف‌تر شده‌اند.
وی با تاکید بر اینکه کیفیت روابط فرد با دیگران، به ویژه غریبه‌ها، نقش بسیار مهمی در تعیین سلامت جسمی و روانی او ایفا می‌کند، گفت: در جوامع مدرن، ارتباطات انسانی بیشتر حول سه محور اصلی روابط کاری، روابط مالی و روابط رومانتیک شکل می‌گیرد. این روابط به جز روابط اولیه‌ای که افراد در آن به دنیا می‌آیند، تعیین‌کننده ساختار اجتماعی ما هستند. اما متأسفانه غریبه‌ها در زندگی ما جایگاه چندانی ندارند و بسیاری از ما با غریبه‌ها احساس ترس و واهمه داریم. این ترس به‌ویژه در تربیت کودکان مشهود است، والدین معمولاً به فرزندان خود آموزش می‌دهند که با غریبه‌ها صحبت نکنند و از آنها دوری کنند.
ثاقبی با اشاره به اینکه در گذشته انسان‌ها در قبیله‌های کوچک زندگی می‌کردند و ناگزیر بودند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، افزود: در آن زمان، برای تأمین نیاز‌های اولیه مانند غذا و امنیت، ارتباطات اجتماعی ضروری بود. اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی و تغییرات اجتماعی، این نیاز‌ها به شکل دیگری تأمین می‌شوند. این تغییرات باعث شده که افراد به سمت انزوا گرایش پیدا کنند و ارتباطات اجتماعی کاهش یابد. این انزوا می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت روانی افراد بگذارد. در واقع، تنهایی ذاتی بشر در چنین جوامعی بیشتر نمایان می‌شود و بر کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارد.
وی در ارتباط با اینکه در شرایطی که افراد در کلونی‌های محدود خود زندگی می‌کنند و از یکدیگر می‌ترسند، روابط انسانی دچار آسیب می‌شود، افزود: این وضعیت به‌ویژه در مواقعی که افراد در موقعیت‌های خاصی قرار می‌گیرند، مانند بیمارستان‌ها، بیشتر نمایان می‌شود. در چنین شرایطی ممکن است افراد با همدردی بیشتری با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و دیوار‌های غریبه‌هراسی شکسته شوند. بنابراین، ایجاد فضا‌هایی برای تعامل و ارتباط میان افراد از اهمیت بالایی برخوردار است.
جایگاه غریبه‌هراسی در روابط انسان‌ها با یکدیگر
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: در موقعیت‌های مختلف، انسان‌ها می‌توانند با یکدیگر درددل کنند و متوجه شوند که چقدر شباهت‌های زیادی دارند. ما انسان‌ها بسیار بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم به هم شبیه هستیم و تفاوت‌های ما بسیار جزئی است. اما این موضوع به دلیل غریبه‌هراسی، فرصت برقراری ارتباط و صحبت کردن با یکدیگر از ما گرفته شده است. این غریبه‌هراسی باعث می‌شود که ما همیشه از دور به یکدیگر نگاه کنیم و در نتیجه، کینه و بدبینی میان ما شکل بگیرد.
وی با اشاره به اینکه همه انسان‌ها در برخی جنبه‌ها مشترک هستند، افزود: همه ما از درد و بیماری رنج می‌بریم، همه دوست داریم غذای خوشمزه بخوریم و محبت دریافت کنیم. خواسته‌ها و ترس‌های ما در ۹۹ درصد موارد شبیه به هم هستند. اما گاهی این غریبه‌هراسی آنقدر زیاد می‌شود که تصور می‌کنیم دیگران به گونه‌ای غیرقابل فهم و غیرقابل دسترسی هستند. در این میان، ادیان مختلف در طول تاریخ تلاش کرده‌اند تا این دیوار‌ها را بشکنند. آنها مکان‌هایی مانند مساجد، کلیسا‌ها و کنیسه‌ها ایجاد کرده‌اند که فضایی برای جمع شدن افراد فراهم کنند. در این فضاها، افراد به عنوان برادران و خواهران دینی گرد هم می‌آیند.
ثاقبی با بیان اینکه به طور کلی، بسیاری از آداب و رسوم در ادیان مختلف حول محور گردهمایی افراد دور هم است، گفت: این نشان‌دهنده اهمیت ارتباط انسانی و پیوند‌های اجتماعی است که باید تقویت شوند تا بتوانیم دیوار‌های غریبه‌هراسی را بشکنیم و به یکدیگر نزدیک‌تر شویم. مراسم و مناسک اجتماعی در فرهنگ‌های مختلف، به ویژه در جوامع مذهبی، نقش مهمی در ایجاد ارتباط میان افراد دارند. به عنوان مثال، در مراسم افطار یا در مراسمی مانند عاشورا، مردم دور هم جمع می‌شوند و معمولاً یک نوع ارتباط و همدلی را تجربه می‌کنند.
وی ادامه داد:، اما امروزه، به دلیل فردگرایی و تغییرات اجتماعی، بسیاری از این مراسم به شکل محدودتری برگزار می‌شوند. هر فرد معمولاً مهمانان خاص خود را دعوت می‌کند و فضای عمومی کمتری برای تعامل با غریبه‌ها وجود دارد. این تغییرات باعث شده که بسیاری از سنت‌های قدیمی از بین بروند. امروزه، در مکان‌هایی مانند رستوران‌ها، افراد معمولاً در فاصله‌ای مشخص از یکدیگر نشسته و کمتر با هم ارتباط برقرار می‌کنند. این فاصله‌گذاری اجتماعی ممکن است لازم باشد، اما در عین حال مانع از ایجاد ارتباطات عمیق میان افراد می‌شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، خاطرنشان کرد: کتاب مورد اشاره پیشنهاد می‌کند که برای تقویت ارتباطات انسانی، باید فضایی فراهم شود که افراد بتوانند درباره موضوعات عمیق‌تری با یکدیگر صحبت کنند. به عنوان مثال، برگزاری جلساتی مشابه گروه‌های درمانی که افراد در آنها بتوانند درباره استرس‌ها، ترس‌ها و آرزوهایشان صحبت کنند، می‌تواند به ایجاد ارتباطات عمیق‌تر کمک کند. در چنین فضایی، افراد غریبه می‌توانند بدون ترس از قضاوت یا کنترل شدن، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.
ثاقبی در ارتباط با اینکه که در طول زندگی، هر یک از ما گاهی آسیب‌هایی به دیگران می‌زنیم، افزود: این آسیب‌ها می‌تواند ناشی از رفتار‌های ناآگاهانه یا حتی عمدی باشد. فردی که مورد آسیب قرار گرفته، به‌ویژه در شرایطی که نمی‌تواند به راحتی با شخص آسیب‌زننده صحبت کند، ممکن است سختی زیادی را تجربه کند. در چنین مواقعی، فرد آسیب‌زننده باید بتواند با صداقت و شجاعت به طرف مقابل نزدیک شود و از او عذرخواهی کند. اما بسیاری از افراد به دلیل وجدان و یا غرور، از این کار خودداری می‌کنند و این عدم عذرخواهی می‌تواند باعث ایجاد شکاف‌های عمیق در روابط انسانی شود.
عذرخواهی از افراد آسیب‌دیده می‌تواند کاهش مقاومت‌های درونی میان افراد شود
وی با تاکید بر اینکه برای اینکه جامعه‌ای هم‌بسته داشته باشیم، لازم است که افراد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از آسیب‌هایی که به هم زده‌اند، آگاه شوند، گفت: یکی از راه‌های تقویت این ارتباطات، فراهم کردن فضایی است که افراد بتوانند به راحتی عذرخواهی کنند و از یکدیگر بپذیرند. اگر روزی قانونی وجود داشته باشد که هر فرد باید از کسانی که به آنها آسیب زده عذرخواهی کند تا بخشیده شود، این موضوع می‌تواند باعث کاهش مقاومت‌های درونی و افزایش همدلی میان افراد شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه موضوع خودخواهی ذاتی بشر در تضاد با نیاز‌های اجتماعی او قرار دارد، ادامه داد: برای زندگی در یک جامعه و تمدن، لازم است که برخی از منافع فردی خود را نادیده بگیریم. اگر تنها به حال خود فکر کنیم، ممکن است منافع فردی‌مان با منافع جمعی در تضاد باشد. بنابراین، برای ایجاد یک جامعه سالم و متعادل، باید راهکار‌هایی برای برقراری روابط معنادار بین افراد وجود داشته باشد و این تعادل می‌تواند از طریق مراسم و چارچوب‌های متناسب با نیاز‌های جامعه امروز ایجاد شود. هر یک از ما باید در حد توان خود تلاش کنیم تا ارتباطات را تقویت کنیم. این ارتباطات می‌توانند شامل همسایگان، دوستان و افرادی باشند که نمی‌شناسیم. اگر هر کس بتواند پیوندی با دیگران ایجاد کند، می‌توانیم به زندگی بهتر و اجتماعی سالم‌تر دست یابیم.
چرا افراد در جمع‌های دوستانه و یا خانوادگی احساس تنهایی می‌کنند؟
ثاقبی با تاکید بر اینکه در دنیای امروز، افراد ممکن است در جمع‌های خانوادگی یا دوستانه نیز احساس تنهایی کنند، افزود: این احساس تنهایی می‌تواند ناشی از عدم ارتباط واقعی باشد. بنابراین، برگزاری مراسم و آیین‌ها می‌تواند فرصتی برای ایجاد ارتباطات عمیق‌تر و کاهش احساس تنهایی باشد. در نهایت، هدف این است که با هم زندگی کنیم و از یکدیگر حمایت کنیم. به طور کلی، احساس تعلق و ارتباط در جشن‌ها و مراسم می‌تواند تأثیر عمیقی بر روحیه افراد داشته باشد. این احساس تعلق ممکن است به ما کمک کند تا از تنهایی خارج شویم.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به تغییر در برگزاری مناسک، عنوان کرد: مناسک و مراسمی مانند عروسی که در گذشته فضایی برای شادی و همدلی ایجاد می‌کردند، اکنون ممکن است به مکان‌هایی تبدیل شوند که افراد بیشتر به جنبه‌های مادی و هزینه‌های آن توجه دارند. این تغییر می‌تواند ناشی از فشار‌های اقتصادی، انتظارات اجتماعی و همچنین تغییرات فرهنگی باشد. در واقع، مراسم به جای اینکه فرصت‌هایی برای ارتباط عمیق باشند، گاهی به منبعی برای استرس و تنهایی تبدیل می‌شوند.
ثاقبی با اشاره به احساس تنهایی در جمع، گفت: «تو تنها نیستی». این جمله در شرایطی که افراد در جمع‌های بزرگ حضور دارند، اما هنوز احساس تنهایی می‌کنند، به وضوح نشان‌دهنده چالش‌های ارتباطی در دنیای مدرن است. این احساس تنهایی می‌تواند ناشی از عدم ارتباط واقعی و عمیق باشد. افراد ممکن است در جمع حضور داشته باشند، اما به دلیل مشغولیت‌های ذهنی یا عدم ارتباط عاطفی، احساس کنند که به تنهایی در حال گذراندن لحظات خود هستند.
وی با تاکید بر لزوم فرهنگ‌سازی و بازتعریف مناسک، خاطرنشان کرد: برای بازگشت به الگو‌های مثبت همدلی و اشتراک احساسات، نیاز به فرهنگ‌سازی داریم. این فرهنگ‌سازی می‌تواند شامل ترویج ارزش‌های انسانی، ایجاد فضا‌های امن برای گفتگو و تبادل نظر و نیز حمایت از یکدیگر در لحظات سخت زندگی باشد. برگزاری مراسمی که در آن افراد بتوانند به صورت واقعی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و احساسات خود را به اشتراک بگذارند، می‌تواند مفید باشد.
ثاقبی ادامه داد: از دیدگاه روانشناسی اجتماعی، نیاز به تعلق و همبستگی یکی از نیاز‌های اساسی انسان‌هاست. وقتی که این نیاز‌ها برآورده نمی‌شوند، افراد ممکن است دچار احساس تنهایی و انزوا شوند. بنابراین، ایجاد فضا‌هایی که این نیاز‌ها را پاسخگو باشد، ضروری است. همچنین ما باید به دنبال الگو‌های جدیدی باشیم که بتوانند حس همدلی و ارتباط را در جامعه تقویت کنند. این الگو‌ها باید با توجه به تغییرات اجتماعی و فرهنگی موجود شکل بگیرند و باید تلاش کنیم تا ارزش‌های انسانی را در مناسک اجتماعی حفظ کنیم.
ارتباطات موثر یکی از عوامل کلیدی در حفظ انسان‌ها از خودکشی
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رابطه با ارتباطات انسانی و تأثیر آن بر سلامت روان، بیان کرد: امروزه با کاهش تحرک و تغییر در الگوی غذایی، بدن ما به‌طور قابل‌توجهی تحت تأثیر قرار گرفته است. با این حال، نیاز‌های روانی ما تغییر نکرده‌اند. شواهد پژوهشی نشان می‌دهد که یکی از عوامل کلیدی که انسان‌ها را از خودکشی حفظ می‌کند، وجود ارتباطات مؤثر با دیگران است. یکی از چهار عامل اصلی خطر خودکشی، زندگی تنها یا زندگی با فردی دیگر است؛ نه فقط اینکه رابطه خوبی داشته باشند، بلکه صرفاً وجود یک همراه در زندگی اهمیت دارد.
وی با بیان اینکه این موضوع نشان می‌دهد که نیاز‌های انسانی ما ثابت مانده‌اند، گفت: مهم‌ترین نکته این است که روابط مؤثر چقدر می‌تواند حس تنهایی ما را کاهش دهد. اگر فردی در زندگی‌اش کسی را داشته باشد که بتواند به او اعتماد کند، درد دل کند یا حتی برای تفریح با او وقت بگذارد، این ارتباطات می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی احساس تنهایی را کاهش دهد و لذت زندگی اجتماعی مثبت را به افراد بدهد.
این روانپزشک در رابطه با شبکه اجتماعی و حس تعلق افراد به آن، اظهار کرد: حضور افراد در زندگی ما به ایجاد یک شبکه اجتماعی کمک می‌کند که می‌تواند حس تنهایی را در دنیایی که هر فرد به‌طور جداگانه در آن زندگی می‌کند، کاهش دهد. این شبکه اجتماعی به ما کمک می‌کند تا به دنیا متصل شویم و احساس کنیم که تنها نیستیم و در دنیایی اجتماعی و در ارتباط با افراد دیگر زندگی می‌کنیم.
ثاقبی با اشاره به اینکه نیاز به وقت‌گذاری برای روابط از اهمیت بالایی برخوردار است، افزود: برای تقویت روابط با دیگر افراد، باید وقت و زمان بگذاریم. این وقت‌گذاری نه تنها باعث ایجاد ارتباطات عمیق‌تر می‌شود، بلکه به ما کمک می‌کند تا از مزایای عاطفی این روابط بهره‌مند شویم و از زندگی عاطفی و ارتباطات با افراد احساس مثبت دریافت کنیم.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: برای تقویت همدلی و ارتباطات اجتماعی، پیشنهاد می‌شود که هر روز با یک فرد غریبه صحبت کنید. این گفتگو‌ها نباید حریم شخصی فرد را نقض کند، بلکه باید سوالاتی باشد که باعث ایجاد ارتباط عمیق‌تر شود. مثلاً می‌توانید از او بپرسید که در طول روز چگونه با چالش‌های روزمره کنار می‌آید. در این میان باید توجه داشته باشیم که افراد با هم متفاوت هستند. برخی افراد برونگرا هستند و راحت‌تر با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند، در حالی که برخی دیگر درونگرا هستند و ممکن است نیاز به زمان بیشتری برای برقراری ارتباط داشته باشند.
وی با تاکید بر ضرورت برقراری مراسم و آیین‌ها، خاطرنشان کرد: در دنیای امروز، برقراری ارتباطات عمیق‌تر و تجربه‌های معنادار برای بسیاری از ما اهمیت ویژه‌ای دارد. یکی از موارد جالب این است که وقتی فردی می‌خواهد محبوبش را به خواب ببیند، ممکن است به او توصیه شود که نمک غذا را بیشتر کند. این توصیه به نوعی نمادین است؛ زیرا اگر فرد واقعاً تشنه دیدن محبوبش باشد، حتی در خواب نیز او را خواهد دید. این نشان می‌دهد که احساس ضرورت و خواسته‌های عمیق ما می‌توانند راهی برای رسیدن به آنچه که می‌خواهیم ایجاد کنند.
این روانپزشک با اشاره به اهمیت احساس ضرورت در برقراری ارتباط، گفت: ما برای چیز‌هایی که احساس ضرورت می‌کنیم، راه‌حل‌هایی پیدا می‌کنیم. مثلاً وقتی بچه‌ها می‌خواهند درس بخوانند یا برای موفقیت تلاش کنند، این احساس ضرورت آنها را به عمل وادار می‌کند. بنابراین، مهم است که ما این احساس ضرورت را در خود ایجاد کنیم تا بتوانیم به اهدافمان برسیم و با افراد دیگر ارتباط برقرار کنیم.
ثاقبی با ارائه پیشنهاداتی برای برگزاری مراسم با هدف افزایش ارتباط با دیگران، عنوان کرد: موضوعی که برای شما و دیگران معنادار باشد را مدنظر قرار داده و انتخاب کنید. این موضوع می‌تواند مرتبط با فرهنگ، تاریخ یا مناسبت‌های خاص باشد. همچنین باید یک زمان و مکان مناسب و دلنشین و زیبا برای برگزاری مراسم انتخاب کنید که برای شرکت‌کنندگان راحت و قابل دسترسی باشد.
وی با تاکید بر ضرورت برنامه‌ریزی محتوا برای برگزاری مراسم، گفت: محتوای مراسم را به طور مناسب برنامه‌ریزی کنید و جزییات کوچک را درنظر بگیرید. این محتوا می‌تواند شامل سخنرانی، نمایش، موسیقی یا فعالیت‌های گروهی باشد. همچنین با داشتن برنامه ریزی مناسب افرادی را که می‌خواهید در مراسم حضور داشته باشند دعوت کنید و با آنها درباره اهمیت مراسم صحبت کنید.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ارتباط با وجود تعارضات روانی و باورها، خاطرنشان کرد: در جامعه ما، برخی افراد نسبت به مناسبت‌ها و مراسم خاص واکنش منفی نشان می‌دهند. مثلاً یک زن ممکن است از همسرش بخواهد که روز زن را جشن نگیرد، زیرا او این روز را قبول ندارد. این نوع واکنش‌ها ممکن است ناشی از تجربیات گذشته یا باور‌های شخصی باشد که در نهایت منجر به ایجاد فاصله عاطفی و اجتماعی می‌شود.
این روان درمانگر تحلیلی ادامه داد: این عدم باورمندی به مناسبت‌ها و ارزش‌های اجتماعی تاثیرات منفی در جامعه دارد و ممکن است در ساحت روانی تعارضاتی ایجاد کند. افرادی که نسبت به مراسم خاص گارد دارند، ممکن است از تجربیات مثبت گذشته خود محروم شوند. این امر می‌تواند بر سلامت روانی آنها تأثیر منفی بگذارد و احساس تنهایی و انزوا را افزایش دهد و لذت زندگی خوب را از آنها بگیرد.
ثاقبی افزود: در نهایت، باید توجه داشته باشیم که تجربیات جمعی و آیین‌ها می‌توانند به ما کمک کنند تا از احساسات منفی فاصله بگیریم و حس تعلق و همبستگی را تقویت کنیم. اگرچه ممکن است برخی افراد نسبت به این مراسم گارد داشته باشند، اما اهمیت آنها در ایجاد ارتباطات انسانی و تقویت سلامت روان غیرقابل انکار است و می‌تواند در ایجاد و داشتن جامعه‌ای سالم همراه با ارتباطات مناسب و سالم نقش مفیدی ایفا کند.
منبع: ایسنا