قال امام صادق علیه السلام: - فی قولهِ تعالى: «أنفِقوا مِنْ طَیِّباتِ ما کَسَبْتُم» ـ: کانَ القَومُ قد کَسَبوا مَکاسِبَ سَوءٍ فی الجاهِلیَّةِ، فلَمّا أسلَموا أرادُوا أن یُخرِجو‌ها مِن أموالِهِم لیَتَصَدَّقوا بها، فأبَى اللّهُ تبارکَ و تعالى إلاّ أن یُخرِجوا مِن أطیَبِ ما کَسَبوا»
درباره آیه «أنفقوا من طیّبات ما کسبتم؛ از پاکى‌هاى آن‌چه به دست آورده‌اید، انفاق کنید» فرمودند: مردم در زمان جاهلیت درآمدهاى ناروا به دست آورده بودند و بعد از آنکه اسلام آوردند تصمیم گرفتند آنها را از اموال خود خارج کنند و صدقه بدهند، اما خداوند تبارک و تعالى قبول نکرد مگر اینکه [صدقه را]از پاک‌ترین درآمدهایشان بپردازند».
منبع: الکافی: ج۴ ص۴۸ ح
افراد ازبیت المال است،خود منشاء در آمدهای انباشته وناروایی است
که به قیمت تضییع مالی دیگران،ودر حقیقت از نظر برزخی،همچون
خون مستضعفان و آتش جهنمی است که زندگی دنیایی آنان ورستگاری
اخرویشان را تباه خواهد نمود.
زمامدار مملکت اسلامی اگر چه خود را به سان زهد وصرفه جویی،
ساده زیستی را همچون علی (ع)پیشه کند،ولی امیرالمومنین
منظور از مسوولیت زمامداریشان وارزش آنرا مقابله با زیاده خواهان و اجرای عدالت
به طوری که به کسی ظلم نشود تعریف و اعمال می نمودندو
هیچگاه بی تفاوتی درکارشان نبود،بلکه به جد وبا تهدید حتی،سعی
در اجرای عدالت داشتند.