به گفته خانم فیروزی، کارشناس ارشد بهداشت و ایمنی مواد غذایی دانشکده تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی؛ افزودنی غذایی هر مادهای است که در طول تولید، پردازش یا ذخیره سازی مواد غذایی اضافه می شود.
این می تواند یک محصول تولیدی یا محصولی از طبیعت، نمکی باشد که برای نگهداری استفاده می شود یا قندی است که برای شیرین کردن استفاده می‌شود.
صرف نظر از اینکه ماده افزودنی از نظر غذایی یا آرایشی باشد، تا زمانی که از سوی مراجع رسمی برای عموم مردم ایمن اعلام نشود، نمیتواند در یک محصول غذایی استفاده شود.
از آنجا که مردم برای نخستین بار مواد غذایی را از زمان برداشت برای بهبود ارائه و ارزش غذایی مواد غذایی یاد گرفتند، از مواد افزودنی استفاده می شود.
استفاده از نمک و دود برای نگهداری (سیگار کشیدن) به هزاران سال قبل بازمی گردد.
مواد افزودنی مواد تشکیل دهندهای که برای ایمنی، افزایش ارزش غذایی یا افزایش جذابیت غذایی، به محصولات غذایی افزوده می شود.
با این حال توصیه می‌شود از مصرف برخی مواد افزودنی به طور کامل اجتناب شود و برخی دیگر را نیز در حد اعتدال مصرف کنیم.
به عنوان مثال از مواد افزودنی برای بهبود کیفیت ذخیره سازی مواد غذایی، جلوگیری از فساد میکروبی یا تأخیر در اکسیداسیون که باعث سستی چربی‌ها می‌شود، استفاده می شود.
به منظور حفظ کیفیت غذایی یک ماده غذایی، از مواد افزودنی استفاده می شود، به عنوان مثال برای جلوگیری از زوال ویتامینها، اسید‌های آمینه ضروری و چربی‌های اشباع نشده.
مواد شیرین کنندهای که در شیرینی سازی یا مواد فلهای استفاده می شود و برای کسانی که می خواهند کالری دریافتی خود را کاهش دهند نیز استفاده می شود.
اضافه کردن مواد افزودنی به غذا می تواند اهداف زیادی مانند افزایش جذابیت محصولات غذایی با حفظ یا بهبود قوام، بافت و خواص حسی مانند طعم و رنگ داشته باشد.
برخی از مواد افزودنی موجود در مواد غذایی و آشامیدنی در مقررات قانونی قابل اعمال گنجانده شده است.
مواد افزودنی غذایی برای اطمینان از ایمن بودن غذا و تأمین نیاز‌های مصرف کنندگان نقش مهمی در تأمین غذا دارد.