دانشمندان وجود یک غار را روی ماه تأیید کرده‌اند که فاصله زیادی با محل فرود نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در مأموریت آپولو ۱۱ ندارد. این کشف نشان از این دارد که احتمالاً صد‌ها غار دیگر نیز روی ماه هستند که می‌توان از آنها به‌عنوان خانه‌هایی برای فضانوردان آینده استفاده کرد.
تیمی از دانشمندان ایتالیایی گزارش داده‌اند که شواهدی مبنی بر وجود یک غار بزرگ روی ماه پیدا کرده‌اند که ورودی آن در عمیق‌ترین گودال شناخته‌شده در ماه است. این غار در دریای آسایش، در فاصله ۴۰۰ کیلومتری محل فرود مأموریت آپولو ۱۱، قرار دارد.
این گودال، مانند بیش از ۲۰۰ گودال دیگری که آن‌جا شناسایی شده‌اند، در اثر فروپاشی یک مجرای گدازه ایجاد شده است.
پژوهشگران برای شناسایی این غار، داده‌های «مدارگرد شناسایی ماه»، متعلق به ناسا، را بررسی و آنها را با مجرا‌های گدازه روی زمین مقایسه کردند. آنها یافته‌های خود را در ژورنال Nature Astronomy منتشر کرده‌اند.
طبق گفته‌های دانشمندان، داده‌های رادار تنها قسمت آغازین این حفره زیرزمینی را نشان می‌دهند. آنها تخمین می‌زنند که عرض این غار ۴۵ متر و طول آن دهه‌ها متر و حتی بیشتر باشد.
غار‌های ماه برای بیش از ۵۰ سال یک معمای حل‌نشده بودند. حالا این اولین باری است که دانشمندان وجود یکی از آنها را ثابت کرده‌اند.
به‌نظر می‌رسد که اکثر غار‌های ماه در میدان‌های گدازه این قمر واقع گشته‌اند. این احتمال وجود دارد که غار‌هایی هم در قطب جنوب ماه وجود داشته باشند. قرار است که فضانوردان ناسا در اواخر دهه جاری میلادی در قطب جنوب ماه فرود بیایند، جایی که احتمال می‌رود سایه‌های دائمی دهانه‌ها آب را به‌صورت منجمد حفظ کرده‌اند. فضانوردان می‌توانند از این منابع برای آب آشامیدنی و سوخت راکت استفاده کنند.
دانشمندان پس از این کشف گمان می‌برند که تنها قمر زمین احتمالاً دارای صد‌ها غار و هزاران مجرای گدازه باشد. این مکان‌ها می‌توانند یک سرپناه طبیعی برای فضانوردان فراهم و آنها را در برابر پرتو‌های کیهانی و تابش‌های خورشیدی حفاظت کنند. این غارها محافظ خوبی در برابر برخورد ریزشهاب‌سنگ‌ها نیز هستند.
ساخت اقامتگاه از صفر کاری زمان‌بر و چالش‌برانگیز خواهد بود. حتی با درنظر گرفتن این که دیواره‌های این غارها نیاز به مقاوم‌سازی دارند، وجود آنها همچنان یک مزیت برای فضانوردان خواهد بود.
همچنین سنگ‌ها و مواد داخل این غارها، که برای مدت‌های طولانی از شرایط سخت روی سطح ماه در امان بوده‌اند، به دانشمندان کمک خواهند کرد تا تکامل ماه را بهتر بفهمند؛ خصوصاً تکامل ماه در اثر فعالیت‌های آتشفشانی.
منبع: دیجیاتو