بحث تخریب باغ‌های رویایی شیراز سال هاست نقل محافل گوناگون است، داستانی دنباله دار که گویا انتهایی ندارد در این بین در پی گذشت سال‌ها و تجویز نسخه‌های گوناگون، اما میزان این باغات تنها در چند دهه اخیر از بیش از ۳ هزار هکتار به کمتر از هزار هکتار کاهش یافته است، رقمی که روز به روز نیز از میزان آن کاسته میشود که یکی از دلایل آن را می‌توان حضور برخی سوداگرانی دانست که به طمع سود بیشتر آتش بر جان باغات شیراز می‌اندازند.
در این بین یکی از آسیب‌هایی که چند سالی است این بهشت سبز شیراز را تهدید می‌کند ساخت برخی اماکن عمومی در دل این باغات با استفاده از برخی ارتباطات از گذشته تا حال است که اگر جلوی پیشروی این به ظاهر مراکز خدمات عمومی گرفته نشود تا کمتر از چند دهه آینده تنها از این باغ‌ها داستانی شیرین و شاید چند پارک کوچک به عنوان نمونه‌ای از آن باغ‌های رویایی بر جا بماند.
یکی از پروژه‌هایی که با عنوان پروژه‌ای سلامت محور در حوزه باغات قصردشت اجرا و خود مسبب تخریب بخش‌های زیادی از ریه شیراز شد، ساخت چندین بیمارستان بود که در دل متمرکزترین فضای سبز شیراز از زمین سر بیرون آوردند.
مراکزی به نام سلامت، اما بیشتر به منظور درآمدزایی برای سهامدارانی خاص، این نکته درست که شیراز پایتخت پزشکی کشور است و قطعا باید چنین مراکزی برای رونق گردشگری گسترش یابد، اما بهای آن نباید با تخریب ارزشمندترین باغ‌ها و نگین سبز شیراز پرداخت شود، آن هم شیرازی که باغ‌های زیبایش در سراسر کشور مشهور بود و همواره این سوال را در ذهن مردم باقی می‌گذارد که آیا جز باغات قصردشت جایی برای ساخت بیمارستان و اینچنین مراکزی وجود نداشت؟ در این بین، اما چند وقتی است که صدا‌هایی از اطراف بیمارستان دنا و برخی اهالی خیابان رادفر به گوش می‌رسد که خبر از اتفاقاتی ناخوشایندتر از ساخت این بیمارستان در دل باغ‌های قصردشت در سال‌ها قبل می‌دهند، خبر‌هایی که تا خبرنگار ما به آنجا سر نزد قابل باور نبود و آن ساخت بیمارستان دوم و یا درمانگاه فوق تخصصی در پشت این بیمارستان، البته این بار به بهانه ساخت پارکینگ است.
زمینی به مساحت ۳۵۰۰متر دیگر از عرصه گروه یک باغات که به عمق ۱۵ متر حفاری آن انجام و حتی فونداسیون آن اجرا شده و کارگران با سرعت در حال ساخت ساز هستند و همین باعث شد تا نگارنده این گزارش خود را ملزم بداند در این زمینه تحقیقاتی را به انجام رساند که در آن به اسنادی مربوط به برخی تخلفات ساخت و ساز غیر قانونی در این مرکز درمانی خصوصی که منافع آن به عده‌ای خاص می‌رسد دست یافت.
اما داستان بیمارستان دنا از کجا شروع شد، حوالی سال ۱۳۷۳ بود که مجوز ساخت بیمارستانی در دل باغات قصردشت صادر شد که از همان ابتدا وصله‌ای ناجور بود در میانه نگین سبز شهر و باغ‌های متراکم آن.
به هر صورت به رغم مخالفت‌های طرفداران محیط زیست کلنگ ساخت این مرکز در محل فوق به زمین زده شد، اما در ادامه و پس از تکمیل بیمارستان مشخص شد که مسئولین این بیمارستان در تخلفی آشکار اقدام به حذف قریب به ۲۰۰ پارکینگ پیش بینی شده تا برخی ساخت و ساز‌های اضافه و تبدیل گذر عمومی جلو بیمارستان کرده اند.
در این بین حوالی سال ۸۷ بود که این تخلفات از جانب شهرداری منطقه پیگیری شد و در نامه‌ای به مسئولین این بیمارستان اعلام شد که ضمن حفظ درختان شناسنامه دار و جلوگیری از قطع آنها محل پارک خودرو‌هایی که خارج از بیمارستان در معبر عمومی است حذف و پارکینگ را به درون بیمارستان به محلی که برای پارکینگ تعیین شده بود، منتقل کنند که تا کنون نه تنها به این دستور عمل نشده بلکه شناسنامه بسیاری از درختان این محل نیز توسط این مرکز باطل شده و دیگر درختی وجود ندارد که بخواهد قطع شود.
در این بین ۱۹ خرداد ۱۴۰۰در دویست و شصت و نهمین نشست کمیسیون ستاد آبادگری باغات قصردشت درخواست مالک مبنی بر ساخت پارکینگ ۶ طبقه و تعریض گذر موجود مورد بررسی قرار گرفت و با ساخت پارکینگ ۶طبقه در زیر زمین و سه طبقه روی زمین موافقت شد.
حوالی شهریور سال ۱۴۰۱ بود که موضوع تخلفات این مرکز درمانی به ویژه در خصوص حذف پارکینگ‌های پیش بینی شده در طبقات زیرین این مرکز و تبدیل آنها به کاربری‌های دیگر پایشان را به کمیسیون ماده صد وقت کشید.
گزارشی شامل ۳۱ مورد تخلف منتسب به این مرکز از اضافه بنا و تبدیل بنا گرفته تا اجرای پارکینگ‌هایی که تبدیل به بخش‌های دیگر شده است که برای برخی از آنها رای بازگشت به کاربری اولیه تایید شده که این آرا هنوز که هنوز است اجرا نشده اند.
این پایان کار نبود این را میشود از نامه ۳۰ آبان شهردار شیراز به مدیر کل دفتر امور شهری و شورا‌های استانداری فارس دریافت، نامه‌ای که در بخشی از آن به صراحت به سوابق زمینی که تا سال ۹۳ به عنوان گروه یک باغات مطرح و تغییرکاربری درآن غیر مجاز بود ذکر شده، اما پس از رایزنی‌های متعدد بیمارستان برای اجرای پارکینگ، برای رفع مشکل، درخرداد ماه سال ۱۴۰۳ در کارگروه امور زیربنایی با تغییر کاربری آن موافقت شد.
در بخش دیگری از نامه شهردار به این نکته نیز اشاره شد که بر طبق مصوبه شورای شهر این مرکز مشمول پرداخت عوارض ارزش افزوده عرصه، ناشی از تغییر و تعیین کاربری حوزه باغات بوده و مالک حاضر به پرداخت آن نمی‌شود و با پیگیری‌های بسیار مقرر میشود که مدیریت بیمارستان این هزینه را پرداخت کند.
در راستای کمک به این مرکز هم پیشنهاد میشود که عوارض ارزش افزوده فوق الذکر به صورت تهاتر از محل پروژه با واگذاری بخشی از سهام پارکینگ پرداخت شود.
شهردار شیراز، اما در حالی حتی حاضر به تهاتر مبلغ پرداختی با بخشی از پارکینگی که قرار است در این محل ساخته شود، شد که نه تنها هنوز مسئولین این بیمارستان با این درخواست موافقت نکرده اند بلکه شنیده‌ها حاکی از آن است که گویا قصد دارند محل پارکینگ فعلی را نیز به یک بخش درمانی و درمانگاهی تخصصی و درآمدزای دیگر تبدیل کنند و حتی شاید تنها طبقات زیرین را به پارکینگ تبدیل کنند که آن هم تنها کفاف کارکنانی را می‌دهد که در واحد‌های درمانی طبقه روی آن فعالیت می‌کنند نه عموم مردم!
اما در ادامه این مخالفت‌ها چند سوال به ذهن متبادر می‌کند: اول اینکه که چرا بیمارستان حتی حاضر به مشارکت در ساخت پارکینگ با شهرداری نشده است؟ و چرا بیمارستان با پیشنهاد مالکیت منافع شهرداری از تعداد محدود پارکینگ در هر طبقه بابت ضمانت اجرایی پارکینگ مخالفت کرد؟ و آخرین سوال اینکه شهرداری چه ضمانت اجرایی از بیمارستان دریافت کرده است که بعد از ساخت، پارکینگ تغییر کاربری پیدا نکند؟
این در حالی است که ساخت چنین درمانگاه تخصصی در کنار این بیمارستان تنها به بیشتر شدن مشکلات این معبر و افزایش مشکلات ترافیکی که سال هاست مردم اطراف بیمارستان دنا را کلافه کرده، می‌انجامد.
از ۳۵۰۰ متر از اراضی گروه باغات گروه یک در ضلع شرقی بیمارستان که بگذریم شاید بیشترین درخواست این باشد که حداقل محلی که با کاربری آن به عنوان پارکینگ موافقت شده، با همین کاربری تثبیت و اجرا شود و با سفارش هر فرد و نهادی به کاربری دیگری تغییر نیابد تا شاید کمی از مشکلات این محل نیز کاسته شود.
حال جا دارد شهرداری شیراز جهت ضمانت اجرایی شدن پارکینگ و جلوگیری از تغییر کاربری از پارکینگ به درمانگاه تخصصی مانند برخی از پارکینگ‌های عمومی شهر یکی از سهامدار پارکینگ باشد چرا که پس از تغییر کاربری پارکینگ دیگر اعتراض، شکوه و شکایت سودی ندارد، اما اگر مالکیت ملک به صورت مشروط به نام شهرداری انتقال داده شود این بهترین ضمانت برای جلوگیری از تغییر کاربری است.