کیومرث اکبری مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه با بیان اینکه ملخ‌ها در استان کرمانشاه عمدتا در مناطقی مانند پاوه، روانسر، جوانرود، ثلاث باباجانی و دالاهو به صورت کم و بیش دیده می‌شوند، گفت : هرچند که وظیفه کنترل این آفت بر عهده دولت است ولی نیاز به یک مشارکت همگانی برای کنترل و مدیریت این آفت در عرصه‌های طبیعی که احتمال طغیان آن هست، وجود دارد.
وی با اعلام اینکه اقدامات لازم برای کنترل این آفت از اسفندماه سال گذشته آغاز شده است اظهار کرد: به نسبت سال‌های گذشته بیشترین حجم ملزومات مبارزه شیمیایی با این آفت را به میزان ۲۰ هزار هکتار در استان تدارک دیده ایم ولی به دلیل محدودیت‌های علمی و فنی نباید همه منطقه را به بهانه کنترل ملخ سمپاشی کرد.
مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه افزود: از سال گذشته جلسات متعددی با اهالی محلی حدود ۶۰ روستای در معرض خطر این آفت برگزار و در کنار آن تمام ملزمات لازم را حتی بیشتر از مقدار مورد نیاز تهیه و در اختیار ادارات جهاد کشاورزی قرار داده شده است.
اکبری یادآور شد: ملخی که در این مناطق وجود دارد ملخ شکم بادمجانی است که از نوع بومی مناطق زاگرس و هیرکانی در شمال غرب کشور است که در ۱۵ استان دیگر کشور نیز وجود دارند و از ۴۰ نوع علوفه مرتعی این مناطق تغذیه می‌کنند.
وی ادامه داد: چون انسان‌ها در زیست بوم این حشره با ایجاد عرصه‌های مسکونی و کشاورزی وارد شده اند از این رو این ملخ‌ها ناچار به جابجایی در زیست بوم خود می‌شوند.
اکبری با بیان اینکه این آفت در استان کرمانشاه کاملا تحت کنترل بوده و حتی به یک هکتار هم از عرصه‌های کشاورزی که عمدتا در این مناطق باغات را شامل می‌شود خسارت وارد نشده است گفت: این حشره بسته به شرایط بارندگی و دمایی جمعیت اش کم و زیاد می‌شود ولی تغییرات اقلیمی، میل به جابجایی، کوچک کردن عرصه‌های زندگی آنها توسط انسان و دام، شکار پرندگانی که از این نوع حشره تغذیه می‌کنند باعث شده تا شاهد جمعیت بالاتری از ملخ‌ها در طبیعت باشیم.
مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه افزود: در حال حاضر وجود ملخ‌ها در برخی نقاط مسکونی در روستا‌ها تنها جنبه روانی در بین اهالی داشته و هیچ خسارتی را به دلیل کنترل آن به باغات و مزارع در برخی روستا‌ها وارد نکرده است.
وی تاکید کرد: در کنار مبارزه با شیوه‌های مختلف با این آفت به دنبال روش‌های جدید دیگری نیز هستیم تا با همکاری شرکت‌های دانش بنیان و مراکز تحقیقاتی بتوان با این آفت به غیر از شیوه‌های شیمیایی مبارزه و آن را تحت کنترل قرار داد .