تجلیل وزیر فرهنگ وارشاد اسلامی در آخرین روز‌های سال گذشته از عملکرد و خروجی سازمان سینمایی، و ابقای رئیس سازمان سینمایی در سال جدید همه موید این نکته است که عالی‌ترین مقام فرهنگ دولت نسبت به تغییر و تحولاتی که در حوزه سینما انجام گرفته رضایت دارد با این وجود از آنجا که خروجی مورد انتظار در جشنواره فیلم فجر دیده نمی‌شد تصمیم براین شد که دبیری جشنواره نیز به رئیس سازمان سینمایی تنفیذ شود.
به اعتقاد بسیاری، جشنواره بین المللی فیلم‌فجر گرانیگاه سینمای ایران و به عبارت روشن تر، نقطه ثقل اتصال سینما به سایر اجزای اجتماعی و فرهنگی است این جشنواره مهم‌ترین جلوه گاه قضاوت دستاورد‌های یک ساله سکاندار سینماست؛ بنابراین خیلی مهم است کسی دبیر این رویداد فرهنگی و هنری باشد که در طول سال از نزدیک شاهد شکل گیری و تولید آثار مختلف سینمایی باشد و به جزییات آن اشراف داشته باشد.
پس در بهترین حالت انتخاب رئیس سازمان سینمایی به عنوان دبیر این رویداد می‌تواند به ارائه بهتر فیلم‌های ساخته شده در جشنواره که ویترین تولیدات یکساله سازمان سینمایی محسوب می‌شود، منجر شود که اتفاق بسیار خوبی است. تجربه موفق سال‌های دورتر جشنواره فیلم فجر به دبیری معاونان سینمایی وقت مانند: عزت الله ضرغامی و زنده یاد سیف الله داد موید این مدعاست.
از آن گذشته تولیت جشنواره فجر توسط رئیس سینما مزیت‌های نسبی دارد:
اشراف و تسلط بر منویات، سیاست‌ها و برنامه‌های سینمایی بی گمان مزیت بارزی برای ثمردهی و ارائه آنها در جشنواره فیلم فجر است.
ارتباط و آگاهی مضاعف رئیس سازمان سینمایی بر ملاحظات و ضرورت‌های ملی و اجتماعی پیدا و پنهان جامعه و کشور و رعایت و مراقبت از آنها در کارزار فرهنگی فجر مزیت دیگری است.
داشتن اختیار و قدرت کامل تصمیم‌گیری بهنگام در روند فعالیت‌ها و اقدامات، و نیز، برخورداری رئیس سینما از منابع لجستیکی و مالی لازم و توان بکارگیری مجموعه بازو‌های اجرایی و تخصصی سازمان در بخش‌های صف و ستاد، امکانی است که به طور قطع سایر دبیران فاقد آن بودند.
توان بکارگیری از همه اضلاع اجرایی سینما حتی، از ظرفیت‌های غیر سازمان سینمایی فقط از دبیری بر می‌آید که متولی کل سینماست.
همچنین، سکانداری رئیس سازمان سینمایی با دامنه تعاملات گسترده و مناسبات وسیع در رابطه با سایر وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرایی کشور شرایط ویژه تری است تا تراز جشنواره فیلم فجر فراتر از فضای محفلی سینما به یک رویداد بزرگ اجتماعی تبدیل شود.
در عین حال، گرایش مضاعف رسانه‌ها برای پرسشگری، گفتگو و مطالبه و بازتاب دیدگاه‌ها ضریب بالایی پیدا می‌کند.
گزارش از حسین کربلایی طاهر