دانشمندان سیاره‌شناس آمریکایی دریافتند که بیشتر ذخایر آب اولیه زهره در نتیجه برهمکنش بین یون‌ها و الکترون‌های آزاد در لایه‌های بالایی جو آن به فضا تبخیر شده است.
سرویس مطبوعاتی دانشگاه کلرادو گزارش داد که جستجوی این یون‌ها باید یکی از وظایف اصلی ماموریت‌های فضایی آینده به زهره باشد.
مایکل چافین، محقق دانشگاه کالیفرنیا، توضیح داد: در حال حاضر علیرغم شباهت در اندازه، جرم و منشاء، بر روی سیاره زهره، ۱۰۰۰۰۰ برابر کمتر از روی زمین آب وجود دارد. اگر نظریه ما درست باشد، باید مقدار زیادی از یون‌های HCO + در جو زهره وجود داشته باشد. وی افزود که این موضوع مربوط به تبخیر سریع آب زهره در فضا است.
دانشمندان در حین بررسی واکنش‌های شیمیایی با مشارکت آب که در جو زهره از ۹۶ درصد دی اکسید کربن و مقدار کمی نیتروژن تشکیل شده است، به این نتیجه رسیدند، علاوه بر این دو گاز، مواد دیگری از جمله آب، هیدروژن و دوتریوم و ترکیبات مختلف گوگرد در جو زهره وجود دارند
همانطور که دانشمندان سیاره‌شناسی توضیح می‌دهند، آنها علاقه‌مند به مطالعه برهم‌کنش‌های جو زهره هستند، زیرا نظریه‌های کنونی نمی‌توانند غلظت بسیار کم آب و مقدار زیاد دوتریوم، ایزوتوپ سنگین هیدروژن، را در جو دومین سیاره منظومه شمسی توضیح دهند. براساس این ایده، دانشمندان یک مدل کامپیوتری از لایه‌های بالایی و پایینی جو زهره ایجاد کردند و بر هم‌کنش‌ها و مهاجرت مولکول‌ها در آن را نظارت کردند.
این محاسبات نشان داد که یون‌های HCO+ حاصل از برهمکنش بین آب و دی اکسید کربن در لایه‌های زیرین جو زهره نقش مهمی در تبخیر آب از زهره دارند. یون‌های HCO+ بسیار ناپایدار هستند، زیرا در هنگام تعامل با الکترون‌های آزاد در جو فوقانی زهره، به راحتی به مونوکسید کربن و هیدروژن تجزیه می‌شوند.
هیدروژن اتمی حاصل به راحتی به فضا فرار می‌کند، که ستاره شناسان در گذشته آن را در نظر نمی‌گرفتند، زیرا هیچ فضاپیمایی که قبلاً به زهره پرتاب شده بود قادر به تشخیص وجود یون‌های HCO+ در جو آن نبود. دانشمندان امیدوارند که ماموریت‌های بعدی به زهره دچار این نقص نشوند که به آنها اجازه می‌دهد این نظریه را آزمایش کنند و نرخ گذشته و فعلی فرار هیدروژن از جو زهره را تخمین بزنند.
منبع: تاس