خفاش انگشت دراز که به خفاش مایوتیس نیز معروف است، یکی از ۷۲ گونه در خطر انقراض است که حضور آن در کشور ما در استان‌های زنجان، کرمانشاه، فارس و خوزستان گزارش شده است.
خفاش انگشت دراز بر فراز تالاب‌ها و آبراهه‌ها (شامل آبگیر‌های مصنوعی نظیر کانال‌ها و آب‌بندها) و همچنین گاهی در دریای آزاد و جنگل‌ها، بیشه‌ها و بوته‌زار‌ها شکار می‌کند. این گونه عموماً در غار‌های طبیعی یا پناهگاه‌های زیرزمینی انسان ساخت و غارمانند که به آبگیر‌ها نزدیک باشند می‌خوابد.
تغذیه آن نیز عموماً از حشرات و به‌ویژه پشه‌ها است به طوری که یک خفاش انگشت دراز می‌تواند در روز هزار پشه را شکار کند!
به تازگی تحقیقی که درباره این گونه انجام شده نشان می‌دهد که کاهش جمعیت آن نقش زیادی در افزایش حشرات موذی و به طور ویژه پشه‌ها دارد چرا که این جانور در محل کلونی پشه‌ها زندگی می‌کند و در واقع از ریشه جلوی افزایش جمعیت آن‌ها را می‌گیرد، اما کاهش محسوس جمعیت خفاش‌های انگشت دراز باعث شده تا مثل گذشته توانایی کاهش جمعیت حشرات مزاحم را نداشته باشند.
گفته می‌شود که آلودگی آب، سدسازی و مزاحمت‌های انسانی در محل زندگی آن از طریق گردشگری، آتش‌سوزی عمدی و خرابکاری از جمله عوامل رو به انقراض رفتن آن هستند.
این خفاش که توسط صدا مسیربابی و نهایتاً شکار می‌کند به هر نوع ارتعاش صوتی بسیار حساس است و حتی حضور انسان در محل زندگی‌اش حتی اگر بدون هیچ دخالتی هم باشد، می‌تواند روند زندگی آن را مختل کند.
خداوند این زنجیره رو خلق کرده و بشر با دخالتهای بیجا و خودخواهانه تیشه به ریشه خودش میزنه