سن مناسب برای ارائه گوشی تلفن همراه هوشمند به فرزندان و امکان پذیر ساختن دسترسی آنان به رسانه‌های اجتماعی چه زمانی می‌باشد؟ چگونه از آنان در برابر آسیب‌های موجود در فضای مجازی محافظت کنید؟ این موارد پرسش‌هایی هستند که هر پدر و مادری با آن مواجه‌اند.
شواهد علمی در این باره به قدری قوی هستند که "ویوک مورتی" جراح عمومی هشدار داده و گفته که ما باید فورا به فکر بحران سلامت روان جوانان به دلیل مواجهه شان با آسیب‌های ناشی از حضور در رسانه اجتماعی باشیم.
در اینجا به توصیه‌های برای والدین اشاره خواهیم کرد:
از زمانی که فرزندانتان در سن پایینی قرار دارند با والدین دیگر در گروه دوستان فرزندتان همکاری کنید. به طور جمعی تصمیم بگیرید تا گوشی‌های تلفن همراه هوشمند را از کودکان تان دور نگهداشته و نگذارید در رسانه‌های اجتماعی حضور داشته باشند. این یک "توطئه" با هدف خیر از سوی والدین است تا فرزندانشان تنها نباشد. دست کم در در طول سال‌های کلیدی رشد روانی، اجتماعی و مغزی فرزندان خود را به طور کلی از رسانه‌های اجتماعی دور نگه دارید. این تبانی والدین ممکن است فرزندان تان را به سوی گوشی‌های تلفنی جایگزینی سوق دهند که تنها می‌توانند از طرق آن پیامک ارسال کرده یا تماس تلفنی بگیرند، اما نمی‌توانند به وبگردی بپردازند.
نکته کلیدی کمک به فرزندان در شکل گیری زندگی اجتماعی واقعی و نه مجازی است. بر روی یک میز پینگ پنگ در حیاط خلوت خانه تان برای فرزندان تان سرمایه گذاری کنید. در خانه تان مهمانی برگزار کنید. همراه با کودکان تان در مسیر‌هایی پیاده روی کنید که می‌توانند عشق به طبیعت را آموخته و در خود تقویت کنند. حتی می‌توانید به یک پارک نزدیک خانه تان بروید که زمین والیبال دارد. در مورد این که چگونه الگوریتم‌های سیلیکون، ولی ذهن کاربران را دستکاری کرده و سلامت روان شان را به خطر می‌اندازند به طور مستقیم با فرزندان تان صحبت کنید. با آنان مستند‌هایی در این باره مانند مستند‌های نتفلیکس پیرامون آن معضل اجتماعی را تماشا کنید. به آنان کمک کنید تا مدل کارکرد اپلیکیشن‌های رسانه‌های اجتماعی را درک کنند تا اجازه ندهند وقت شان را تلف کرده و آنان را از تعامل حضوری با دوستان واقعی دور کند. به کودک خود این اعتماد به نفس را بدهید که نسبت به همسالان خود که وابسته به نمایشگر‌ها هستند خونسردتر باشد.
البته زمانی که فرزندتان به سنین نوجوانی می‌رسد باید بیاموزد که چگونه از یک گوشی تلفن همراه هوشمند با به اصطلاح نرده‌های حافظ مناسب استفاده کند. برخی از کارشناسان توصیه می‌کنند برای این منظور تا سن ۱۶ سالگی فرزندتان و حتی قدری بیش‌تر صبر کنید. هنگامی که تشخیص دادید فرزندتان تسلط خود را برای کار با یک ابر رایانه جیبی بدست آورده از ایجاد این ذهنیت که گوشی تلفن همراه هوشمند "دستگاه شخصی" اوست خودداری نمایید. در عوض، گوشی تلفن همراه هوشمند را به یک "تلفن خانوادگی" تبدیل کنید که اجازه استفاده از آن را دارید. برای حمایت از این خط مشی گذر واژه خانوادگی یکسانی را بر روی همه دستگاه‌های تان قرار دهید. این رویکرد وسوسه کشف حفره‌های خطرناک اینترنتی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
در خانه تان یک سبد "رهایی از تلفن" در آشپزخانه قرار دهید و وقتی وارد خانه می‌شوید گوشی‌های تان را در آنجا قرار دهید. بدین ترتیب به فرزندان تان بیاموزید که آنان سایبورگ نیستند و لازم نیست همواره به رایانه و دستگاه‌های مشابه متصل شوند. دشوارترین بخش این ماجرا آن است که والدین باید خود نیز همان رفتار را با گوشی تلفن همراه هوشمندشان داشته باشند تا بتوانند به الگویی برای فرزندشان تبدیل شوند. حفاظ‌ها حتی برای نوجوانان در سنین بالاتر نیز مهم هستند.
به یاد داشته باشید جنبه تاریک رسانه‌های اجتماعی گسترده است. آیا دختران نوجوان از برنامه‌هایی با فیلتر‌های صورت که برای تقلید از جراحی پلاستیک طراحی شده اند سود می‌برند؟ یا جریان بی پایان اینفلوئنسر‌هایی که در تیک تاک اختلالات خوردن، آسیب رساندن به خود و حتی رانندگی در حالت مستی را جذاب جلوه می‌دهند برای فرزندان مان مفید هستند؟ هم چنین، توجه داشته باشید زمانی که رسانه‌های اجتماعی منبع اصلی اخبار دریافتی توسط کاربران جوان می‌شوند توجه و کنترل ذهن آنان را به سوی حاشیه‌های سیاسی سوق می‌دهند.
دکتر آرتور بروکس" استاد دانشگاه هاروارد که به مطالعه شادی انسان می‌پردازد توصیه‌های حکیمانه‌ای برای نوجوانانی دارد که به دنبال اجتناب از دام‌های رسانه‌های اجتماعی هستند. او پیشنهاد می‌کند که فرزندان صرفا ۳۰ دقیقه در کل روز و فقط در یک زمان در کل روز از طریق یک دستگاه خانوادگی وارد پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی شوند. فرزندان تان ممکن است برای مدتی در برابر این اقدامات مقاومت کنند، اما مطمئن باشید که بعدا از شما برای جلوگیری کردن از غرق شدن شان در فضای مجازی قدردانی خواهند کرد.
منبع: فرارو