گیلت توماس، هماهنگ کننده پزشکی سازمان پزشکان بدون مرز می‌گوید: «بیماران مزمن قربانیان پنهان جنگ هستند، زیرا دسترسی آن‌ها به آب، غذا و دارو به شدت محدود شده است».
به گزارش گاردین، این مقام از وخامت حال افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی، آسم و بیماری‌های دیگری از این دست خبر داد و گفت: «بیمارستان‌هایی که هنوز کار می‌کنند مملوء از افراد مجروح هستند، آن‌ها اصلاً قادر به خدمت‌رسانی به افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن نیستند. قبل از جنگ ۳ هزار و ۵۰۰ تخت بیمارستانی در غزه وجود داشت، اکنون کمتر از هزار تخت وجود دارد و از طرف دیگر روزانه صد‌ها زخمی داریم. ما نمی‌دانیم چند نفر در حال مرگ هستند، زیرا نمی‌توانند به مراقبت‌های بهداشتی دسترسی داشته باشند».
گفته می‌شود که در حال حاضر، تنها ۱۴ بیمارستان از ۳۶ بیمارستان غزه قادر به ارائه خدمات پزشکی هستند.
گیلت توماس در ادامه گفت: «وقتی دارو به داخل نوار محاصره شده وارد می‌شود، هیچ راه امنی برای توزیع آن وجود ندارد. ما مقداری انسولین داریم که با کامیون‌های کمک‌رسانی می‌آید، اما بیماران به دلیل حملات هوایی نمی‌توانند به مکان‌هایی که انسولین ذخیره شده است، برسند. مردم در راه رفتن به بیمارستان بمباران می‌شوند».
از سوی دیگر، تخمین زده می‌شود که هزار بیمار دیالیزی و ۴۵۰ بیمار نیازمند پیوند کلیه در غزه وجود دارد، در حالی که بیش از هزار نفر به دیابت نوع ۱ مبتلا هستند و به رژیم‌های غذایی کنترل شده نیاز دارند. با این حال، بر اساس گزارش سازمان ملل، حدود ۷۰ درصد از فلسطینی‌های غزه مجبور به نوشیدن آب آلوده یا شور شده‌اند، در حالی که ۵۰ درصد با ناامنی غذایی و ۲۵ درصد از جمعیت در گرسنگی به سر می‌برند.
یوسف الخیشاوی، یکی از عوامل بهداشت پزشکان بدون مرز گفت: «هیچ نقطه‌ای برای توزیع آب وجود ندارد. حتی آن‌ها نیز بمباران شده‌اند. لوله‌های آب، خیابان‌ها و زیرساخت‌ها تخریب شده‌اند».
عبدالقادر حماد، جراح بیمارستان دانشگاه رویال لیورپول که اولین پیوند کلیه را در غزه در سال ۲۰۱۳ انجام داد، گفت: «بعضی از بیماران [پیوند کلیه] شش هفته و برخی دیگر سه هفته است که دارو‌های خود را مصرف نکرده‌اند». حماد گفت که یک محموله دارو آماده است، اما پشت مرز‌ها مانده، زیرا مقامات صهیونیست از ورود آن جلوگیری می‌کنند.
به گفته جیمی مک گلدریک، هماهنگ کننده موقت کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل، دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی (که برای جلوگیری از رد پیوند استفاده می‌شوند) تنها دارو‌هایی نیستند که در غزه کم پیدا می‌شوند. او ماه گذشته در یک نشست خبری گفت که به نظر می‌رسد وارد کردن برخی از تجهیزات، از جمله قلم‌های انسولین برای کودکان مبتلا به دیابت «توسط اسرائیلی‌ها ممنوع اعلام شده است».
بیماران دیابتی می‌گویند که یافتن غذا و دارو یک چالش همیشگی است. «رفعت حجاج» که پسر ۱۴ ساله‌اش مبتلا به دیابت نوع ۱ است، می‌گوید: «در حال حاضر فقط می‌توانیم قوطی‌های لوبیا یا حمص و پنیر پیدا کنیم، اما همه آن‌ها فرآوری شده و حاوی موادی است که برای دیابتی‌ها مفید نیستند.»
پسر او به آزمایش مرتب قند خون و انسولین نیاز دارد، اما حجاج می‌گوید: «من دیگر هیچ درآمدی ندارم و نمی‌توانم برای فرزندانم غذا تهیه کنم».