رامونا وادی، روزنامه نگار عرب در وبسایت میدل ایست مانیتور در خصوص کوتاهی سازمان ملل پیرامون نسل‌کشی غزه می‌نویسد: «هرگز و هرگز به مفهوم حقوق بشر سازمان ملل اعتماد نکنید. در حالی که اسرائیل به نسل کشی خود در رفح ادامه می‌دهد، سازمان ملل جلسه مطبوعاتی روزانه خود را برگزار کرد. این سازمان در واکنش به جنایات جنگی اسرائیل از همان اصطلاحات معمول خود استفاده کرد و با دقت از هرگونه بیان جملاتی که تفسیرپذیر باشد طفره رفت».
این روزنامه‌نگار در ادامه نوشت: «انتظار می‌رود پس از کشتار ده‌ها هزار فلسطینی و جمع کردن جمعیت غزه در یک جا برای نابودی آسان‌تر آنان، سازمان ملل حداقل از کلمات قوی‌تری استفاده کند. با این حال، استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل فقط می‌گوید مقامات این سازمان «نگرانی‌ها» را در مورد تشدید تنش در جنوبی‌ترین شهر غزه، افزایش داده‌اند».
وادی در ادامه مقاله خود ضمن انتقاد شدیدتر از ادبیات مقامات سازمان ملل می‌گوید: «فلسطینی‌ها توسط اسرائیل سلاخی می‌شوند و سازمان ملل این را حتی در بیانیه‌های خود که باید درباره نسل‌کشی باشد، نادیده می‌گیرد».
قسمت انتهایی مقاله در خصوص آوارگی اجباری فلسطینیان و عدم اتخاذ موضع جدی از سوی سازمان ملل است. این روزنامه نگار واکنش استفان دوجاریک را نقل کرده و می‌نویسد: «دوجاریک گفت که هر اتفاقی باید با احترام کامل به قوانین بین المللی و با احترام کامل به غیرنظامیان انجام شود و او طرف آوارگی اجباری مردم نخواهد بود. این حرف از دو جنبه اشتباه است. شاید سازمان ملل باید متوجه شود که نقض قوانین بین‌المللی از جمله نسل‌کشی را تشویق می‌کند و از زمان ارائه طرح تقسیم ۱۹۴۷، طرف آوارگی اجباری مردم فلسطین بوده و هست».
وادی نوشت: «سخنان دوجاریک نه تنها از نظر نگرانی ادعایی سازمان ملل در مورد فلسطین، پوچ است، بلکه به دنبال پنهان کردن نقش تاریخی این سازمان در آوارگی اجباری فلسطینیان است. نقش سازمان ملل در ایجاد اسرائیل - یک موجودیت استعماری در سرزمین‌های فلسطینی- برابر است با همدستی در آوارگی اجباری، پاکسازی قومی و اکنون نیز نسل کشی فلسطینیان و با این حال، فلسطینی‌ها همواره توسط خود سازمان ملل مجبور شده‌اند که مطیع خواسته‌های بین‌المللی باشند».
روزنامه‌نگار میدل ایست مانیتور در انتها به حق مسلم فلسطینیان برای دفاع از خود اشاره کرد و نوشت: «هرکسی که چیزی کمتر از آتش‌بس دائمی می‌خواهد، یا حق فلسطینیان برای مقاومت را به رسمیت نمی‌شناسد یا حقوق آنان نسبت به سرزمین‌شان را به رسمیت نمی‌شناسد، بهتر است سکوت کند. استعمار شده حق دارد از خود در برابر استعمارگر دفاع کند. سازمان ملل باید این را متوجه شود».