چگونه با نوجوانان صحبت کنیم تا گوش شنوا داشته باشند؟

زهرا غریب، روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان درباره برقراری ارتباط خانواده‌ها با فرزندانشان اظهار کرد: در این مواقع توصیه ما  به خانواده ها این که بهتر است دانش در این زمینه کسب کنند و آموزش ببینند تا بتوانند به درستی با فرزندان خود ارتباط بگیرند. در مرحله اول باید خانواده ها از فرزندانشان بخواهند که به راحتی حرف دلشان را بزنند بدون این که واکنش نادرستی از آن ها سر بزند. زیرا یکی از دغدغه های فرزندانمان این است که بعد از شنیدن موضوع، خانواده ها واکنش خوبی از خود نشان نمی دهند.

او در ادامه تصریح کرد:گاهی اوقات خانواده ها مشغول همان فعالیتی هستند که فرزندانشان را منع می کنند. در حالی که از خودمان باید شروع کنیم یعنی اگر خودمان  آن کار را انجام می دهیم از فرزندانمان به اجبار و زور نخواهیم که آن عمل را انجام ندهند. مواردی همچون هنوز داری با تلفن صحبت می‌کنی یا دوباره داری می‌خوری نگویند زیرا وقتی می بینند خودتان هم انجام می دهید دیگر گوش شنوا نخواهند داشت. 

غریب تصریح کرد: اگر با بدخلقی به خانه می‌آیید مشکلاتتان را بر سر فرزندانتان خراب نکرده و یا برای روز بدتان آن ها را سرزنش نکنید.  دوستانشان را به راحتی بدون شناخت قبلی قضاوت نکنید. اگر دوست دارند با دوستانشان باشند نه با اعضای خانواده در آن ها احساس گناه به وجود نیاورید.

او در ادامه گفت: اگر می‌خواهند حقیقت را به شما بگویند آن‌ها را برای هر موضوع کوچکی تنبیه نکنید. اگرچه بچه‌های شما دیگر کوچک نیستند و نوجوان شده اند به آن‌ها بگویید عاشقشان هستییی و آن‌ها را بغل کنید و ببوسید.

غریب تصریح کرد: البته به نوجوانان هم توصیه می‌کنم که  کار‌های احمقانه‌ای مثل استعمال مواد مخدر انجام ندهند٬ فقط برای اینکه دوستانشان آن ها را دوست داشته باشند. خانواده ها از روش زور و اجبار فاصله بگیرند. البته فرزندانمان بهتر است ارتباطات حقیقی و خوب خود را رشد دهند که بتوانند به دوستانشان اعتماد کنند. 

او گفت: زمانی که با نوجوانان مختلفی صحبت می کردیم و از آن ها می پرسیدیم آرزو می‌کردند چه چیزی در زندگیشان متفاوت بود؟ این گونه پاسخ می دادند که ای کاش والدین متوجه بودند که من دیگر بچه نیستم و اجازه می‌دادند کار‌های بیشتری انجام دهم. ای کاش برنامه‌ام با مطالعه و کلاس‌های موسیقی پر نبود تا می‌توانستم زمان بیشتری با دوستانم باشم. ای کاش دوستانم ارتباطشان با هم خوب بود و از من نمی‌خواستند از طرف خاصی حمایت کنم. ای کاش مردم بر اساس ظاهرمان  به آنچه می‌پوشیم قضاوتمان نمی‌کردند.به عنوان توصیه آخر از خانواده ها می خواهیم که این موارد را از فرزندانشان بپرسند و ببینند پاسخشان چیست تا راحتتر ارتباط برقرار کنند.