دیابت سیستم ایمنی را هم تضعیف می کند تا عفونت در کنار بدن بی دفاع، زودتر به گسترش زخم و در نهایت قطع عضو منجر می شود. برای همین پزشکان به بیماران دیابتی توصیه می کنند از پاهای خود خیلی مراقبت کنند. برای جلوگیری از به وجود آمدن پای دیابتی، ۱۱ توصیه زیر را جدی بگیرید:
۱) هر روز بعد از فعالیت روزمره یا ورزش، خودتان پاهایتان را معاینه کنید و به دنبال زخم، قرمزی، تاول و خارشیدگی باشید. از آینه کمک بگیرید یا از کسی بخواهید این کار را برایتان انجام دهد.
۲) هر روز بعد از فعالیت روزمره یا ورزش، پایتان را با آب ولرم و صابون معمولی بشویید. از صابون های قوی استفاده نکنید چون این صابون ها ممکن است باعث آسیب پوست پایتان شوند.
۳) پاهایتان را خوب خشک کنید؛ مخصوصا خشک بودن بین انگشتان پا خیلی مهم است چون عفونت در جای مربوط بیشتر به وجود می آید.
۴) بعد از شستشو و استحمام، پوست دست و پای تان را با یک لوسیون نرمال یا روغن معمولی چرب کنید اما توجه داشته باشید بین انگستانتان به هیچ وجه چرب نشود.
۵) پاهای شما به غیر از معاینه توسط خودتان، باید توسط یک پزشک هم حداقل سالی دوبار معاینه شود؛ تا هم عصب های آن معاینه شوند و هم آسیب هایی که شما متوجه اش نشده اید، شناسایی شود.
۶) ناخن ها را صاف بگیرید تا گوشه هایش توی گوشت نرود. قبل از ناخن گرفتن همیشه انگشتانتان را در آب ولرم بگذارید تا ناخن های تان نرم شوند.
۷) اگر دچار مشکلاتی مانند پینه، میخچه، قوزک اضافه، انحراف انگشت یا ناخن های فرو رفته هستید حتما با پزشک برای برطرف کردن آن ها مشورت کنید. به هیچ وجه خودتان با درمان های خانگی سعی در درمان آن ها نکنید.
۸) هر زخم، سوراح، خراش، بریدگی یا دردی در پایتان را حتما به پزشک اطلاع دهید و هرگز سیگار نکشید چون سیگار باعث کاهش گردش خون در انتهای اندام ها می شود.
۹) همیشه کفش بپوشید؛ مخصوصا اگر قدرت بینایی تان هم افت کرده و حس پاهایتان را از دست داده اید.
۱۰) این جمله که «این کفش را بپوشید بعدا جا باز می کند» اگر هم در مورد بقیه درست باشد، درباره شما صادق نیست. کفش شما باید کاملا متناسب پای تان باشد، نه کوچک نه بزرگ؛ راحتِ راحت. کفش کوچک قبل از آنکه به جا بارکردن برسد، ممکن است باعث قطع شدن پایتان شود.
۱۱) حتی در اتاق هم پا برهنه راه نروید. یک خار کوچک داخل فرش، تکه نان خشک شده و هر چیز دیگری می تواند خیلی آسان باعث زخم پایتان شود.